اتفاق «من و شما» اتفاق یا چیدمان/ دستورالعملی برای مشهور شدن!

به گزارش خبرنگار مهر، عصر امروز جمعه نهم آذر مسعود فراستی در برنامه زنده تلویزیونی «من و شما» که با اجرای آرش ظلی پور از شبکه شما پخش می شود حضور یافت و درباره کمدی های ضعیف سینمایی سخن گفت، اما در میانه برنامه بحث به جایی کشید که ناگهان فضای گفتگو میان مجری و فراستی تند شد و دیری نپایید که فراستی گفت «من به احترام مخاطبان برنامه جمله ام را تمام می کنم» و بعد از این جمله برنامه آن را ترک کرد.

اما این اولین حاشیه برنامه «من و شما» نیست و پیش از این هم بخش هایی از قسمت های مختلف این برنامه دست به دست چرخیده است که در آنها بیشتر به حواشی هنرمندان اشاره شده و می توان گفت این برنامه با همین حاشیه ها از ازدواج و خواستگاری یک مجری گرفته تا سوپراستار بودن و نبودن یک بازیگر و حتی مسایلی که شاید گوینده های آنها تنها در همین برنامه مطرح می کنند، به شهرت رسیده است.

با چنین شناختی که از برنامه «من و شما» و تیم تولید آن وجود دارد می توان نگاهی متفاوت به اتفاق امروز داشت و شاید این ابهام در ذهن مخاطبان ایجاد شود که شاید همه این اتفاقات چیدمانی از پیش تعیین شده بوده است تا باز هم نام این برنامه سر زبان ها بیفتد!

کسانی که مسعود فراستی را می شناسند می دانند که او منتقدی است که در برخورد با فیلم ها و هنرمندان زبان تند و تیزی دارد و با کلمات بسیار خاص به آنها می تازد و در بحث های تند و جنجالی به اصطلاح کم که نمی آورد بلکه دست پیش را دارد پس با چنین پیشینه ای ترک ناگهانی استودیو توسط وی نیز سوال برانگیز بود.

در برنامه امروز فراستی در برنامه فیلم های کمدی از جمله «هزارپا» و «لس آنجلس» و «آمپول» را نقد می کند و می گوید این فیلم  ها جامعه را به عقب می رانند و مبتذل هستند و مجری به جای چالش بر سر محتوای فیلم ها یا نقد فراستی به دفاع از مخاطبان فیلم می پردازد و ادامه حرفش به اینجا می رسد که فراستی خوشگل حرف می زند و بعد سوالی درباره «تنگه ابوقریب» می پرسد. سپس فراستی می گوید قرار است در این برنامه از سینمای کمدی صحبت کند که بحثی کمک کننده است و مجری برنامه در همین جا با سوال دیگری می پرسد که «چرا فکر می کنید حرف های شما به سینما کمک می کند و چه اتفاقی از اولین برنامه «هفت» تا امروز رخ داده است؟» این جدال لفظی تا دقایقی ادامه پیدا می کند تا اینکه فراستی بحث را ناتمام گذاشته و برنامه را ترک می کند و همانطور که گفته شد این ذهنیت را پیش می آورد که چقدر همین گفتگوی چالشی با یک برنامه ریزی از پیش تعیین شده طراحی شده است تا باز هم به شهرت این برنامه کمک کند. البته که شاید در هاردتاک های جهانی این قبیل کارها (بدون برنامه ریزی یا با برنامه ریزی) هنوز جذابیت و غافلگیری خود را داشته باشد اما اینجا و با این نوع اجرای برنامه اولین کسی که در مظان اتهام قرار می گیرد خود برنامه است.

ولی بحث ما در این مقال بیشتر متمرکز به این موضوع است که تلویزیون به عنوان عمومی ترین رسانه در ایران قرارست چه الگویی از مجری و پرسشگر به مخاطب ارایه دهد و رفتار مجریان این رسانه تا چه اندازه می تواند وجهه دیگر شاغلان در این حرفه بیرون از تلویزیون را مخدوش کند. آیا مخاطبی که امروز به تماشای این برنامه نشست با خود فکر می کند هر پرسشگر، مجری و نماینده رسانه ای فردی شبیه مجری این برنامه است؟

ممکن است این برنامه سعی داشته باشد یک هاردتاک باشد و اصلا همان حواشی برایش مهم باشد و یا ممکن است مجری برنامه بخواهد با سوالات و نحوه پرسشگری خود شهرتی برای خود دست و پا کند ولی هیچ یک از اینها دلیل نمی شود که مجری رفتار رسمی و دیسیپلین یک پرسشگر را رعایت نکند.

باز هم تاکید می شود که اولین لطمه این نوع اجرا و سوال پرسیدن برای صنف رسانه است زیرا مخاطب که مجری را در مقام یک فرد رسانه ای، خبرنگار و پرسشگر می بیند با خود فکر می کند همه صاحبان این شغل چنین رفتاری دارند. دومین آسیب برای رسانه ملی است که مدیرانش داعیه آموزش و تربیت مخاطب را دارند.

امید می رود این اتفاق که با توبیخ عوامل از سوی مدیر شبکه شما همراه شد، فرصتی باشد تا دست اندرکاران رسانه ملی باردیگر به وظیفه و رسالت سنگینی که بر دوش دارند دقت کرده و این رسانه را که قرار است بزرگترین دانشگاه در کشورمان باشد، قربانی حب و بغض های شخصی و یا تلاش برای دیده شدن بیشتر و یا درآمد بیشتر و رقابت های بین فردی نکنند.