دوتارنواز ۱۰۰ ساله همه را شگفت زده کرد/ مردانی شبیه «بارباپاپا»

به گزارش خبرگزاری مهر، چهارمین شب پنجمین دوره فستیوال موسیقی آینه‌دار دوشنبه شب دوازدهم آذر به ۲ مجموعه آواز گالشی و ساز گوداری استرآبادزمین استان گلستان و دِتار، لَلِوا و شادیانه‌های طبری استان مازندران اختصاص داشت. این در حالی است که حضور نوازنده ۱۰۰ ساله در آخرین روز اجراها یکی از نکات جالب توجه برنامه ها بود.

نوبت اول از آخرین شب پنجمین فستیوال موسیقی آینه دار با اجرای  قربان میرشکاری نوازنده دُهل و پرویز میرشکاری نوازنده سُرنا آغاز شد. سپس حسین بندگی نوازنده کمانچه، احمد نظری خواننده، نعمت اصلانی نوازنده دوتار، علیرضا شکارچی نوازنده ضرب حلبی و حسین خسروی نوازنده نی موسیقی مراسم آیینی حنابندان در علی آباد کتول را اجرا کردند.

عباس علاالدین (عمو عباس)  هم راوی حکایتی از روستای زیارت استان گلستان شد. او تمام آنچه که از آواز گالشی می‌داند را از ۱۲ سالگی از پسر عمویش یاد گرفته است. این هنرمند که از ارتفاعات روستای زیارت برای اولین‌بار اجرای صحنه‌ای را تجربه می‌کرد در دو شاخه محلی استرآبادی به زبان طبری و فارسی آواز خواند. البته در مدتی که عباس علاءالدین ترانه‌های «لیلی جان»، «سوری جان»، «نازنین»، «لاله» و «بانو غریبم» را اجرا می‌کرد، تصاویری از پُرتیکه گلیم بافی همسرش پشت سر او پخش شد که در نهایت ترانه‌ای را هم به همسرش تقدیم کرد.

قربان میرشکاری نوازنده ویولن و پرویز میرشکاری نوازنده ضرب حلبی نیز از گرگان به روی صحنه رفتند و بخش دیگری از موسیقی گوداری را به نمایش گذاشتند

.

علی مغازه‌ای دبیر فستیوال آینه دار  در توضیح این گروه گفت: این اجرا نمونه ای از موسیقی گوداری هایی است که در کوچه پس کوچه های تهران می چرخند  و اجرا می کنند که گونه ای از موسیقی است که ظرفیت تغییر در خودش را در کمترین زمان دارد. گودارها شبیه  به «بارباپاپا» هستند که با مسائل مختلف فرهنگی و اقتصادی تغییر کرده و سازهایشان را نیز عوض می‌کنند. این اتفاق برای کولی‌ها در همه دنیا نیز مرسوم است. گودارها قرن‌هاست که حامل موسیقی در مناطق مازندران هستند.

آخرین گروهی که در سانس اول به روی صحنه رفتند گروه شادیانه های گوداری از مازندران بودند که قرار بود روز گذشته اجرا کنند اما به تهران نرسیدند. عشقعلی شکارچیان نوازنده دِتار و خواننده، بخشعلی شکارچیان نوازنده دِتار و آواز، نادعلی شکارچیان نوازنده  کمانچه و حسن شکارچیان نوازنده تنبک بخشی از شادیانه ها را به شکل گروه نوازی و تک نوازی به نمایش گذاشتند.

نوبت دوم از آخرین روز پنجمین فستیوال آینه دار گروه موسیقی «نیما» که فضل الله دهقان خواننده، ارسلان طیبی نوازنده للوا، مصطفی محسنی راد نوازنده دِتار، سید باقر اسدی نوازنده نقاره و محمد ابراهیم عالمی خواننده آن را تشکیل می دادند، آوازها و ترانه های مازندران را روی صحنه بردند

.

داود قاسمیان نوازنده دِتار و خواننده، هنرمندی بعدی بود که به صحنه رفت تا نوازندگی سبک نظام شکارچیان را به نمایش بگذارد که مغازه‌ای درباره او هم گفت: حضور این دوتار نواز مثل تولد نظام شکارچیان بوده است. حرکات دست استاد شکارچیان روی دوتار را می توان در اجراهای قاسمیان نیز دید و با وجود اینکه این هنرمند جوان است اما موسیقی که از او می شنویم قدیمی و به عبارتی او امید دوتار است.

کربلایی اصغر ابراهیم نژاد بعد از داود قاسیمان روی صحنه رفت. این نوازنده و خواننده ۱۰۰ ساله که به گفته دبیر جشنواره کمتر کسی او را در ایران می شناسد.   

مغازه ای در توصیف ابراهیم نژاد گفت: دوتار مازندران مدیون این افراد است. او ساکن گرجی محله است و گوش هایش سنگین است و نوه‌اش ساز او را کوک کرده و کمک کرد تا به صحنه بیاید.

ارسلان طیبی خواننده و نوازند للوا و فرزند استاد حسینعلی طیبی نیز چند دقیقه‌ای برای تماشاگران اجرا کرد.

آخرین روز اجرای پنجمین فستیوال آینه دار با آواها و ترانه های مردمی شالیزاری مازندران به پایان رسید که به گفته مغازه‌ای جانعلی اکبریان هنرمند کشاورزی است که از پنج سالگی در شالیزارهای مازندران برای نشاکاران می خوانده  و برای اولین بار اجرای صحنه ای خود را تجربه کرد.  او بارها به رادیو و جاهایی که می توان خواند، مراجعه کرده است اما آن را راه نداده اند و حالا برای اولین بار به همراه خانواده اش در آینه دار به صحنه آمده است.