به گزارش خبرگزاری مهر ،علی پیرحسینلو در حاشیه بازدید از کارخانه واگن سازی تهران گفت: ما در حوزه حمل‌ونقل هر گامی بخواهیم برداریم یک سمت آن به ظرفیت‌های وسایل حمل‌ونقل عمومی برمی‌گردد، وقتی از آلودگی هوا صحبت می‌کنیم می‌گویند اگر خودروی شخصی عامل آلودگی هواست، جایگزینش چیست؟ آیا وسایل حمل‌ونقل عمومی پاسخگوی نیازهای شهروندان است؟
وی با اشاره به جایگزینی رویکرد انسان‌محوری با خودرومحوری در مدیریت جدید شهری افزود: وقتی مدیریت شهری می‌خواهد نوع نگاه به پدیده ترافیک و مدیریت شهر را از خودرومحوری به انسان‌محوری تغییر دهد و برنامه‌هایی چون تقویت حضور پیاده‌ها در شهر و تقویت ارتباطات اجتماعی و تسهیل رفت‌وآمد را به‌طور همزمان در پیش بگیرد، مهمترین سوالی که پیش روی ما قرار می‌گیرد این است که ظرفیت حمل‌ونقل عمومی ما چقدر است که بخواهیم به رانندگان خودروی شخصی فشار بیاوریم یا این‌که توقع داشته باشیم رانندگان خودروها رفتار ترافیکی درستی داشته باشند یا این‌که انتظار داشته باشیم خیابان‌ها خلوت‌تر باشند یا این‌که مسیرهای پیاده‌رو و حمل‌ونقل پاک مثل دوچرخه بیشتر شود و توسعه پیدا کند.
وی تصریح کرد: واقعیتی که امروز مردم با آن مواجه هستند و یقه ما را می‌گیرند و ما هم جوابی برایشان نداریم این است که ظرفیت حمل‌ونقل عمومی در ساعات اوج تردد، اشباع است و اتوبوس‌ها و واگن‌های مترو ظرفیتی برای حمل بیشتر مردم ندارند. واقعیت تلخ‌تر این است که ما هم چاره‌ای جز ادامه همین وضعیت نداریم چرا که ظرفیت جدیدی برای افزایش نداریم.
وی با بیان این‌که حدود هفت سال است که تقریبا هیچ اتوبوسی وارد تهران نشده و مدت‌هاست که ظرفیت ناوگان مترو تغییر مهم و قابل توجهی را به خودش ندیده است، اظهار کرد: ما از سال گذشته هدفگذاری و مدیریت کردیم که سرفاصله حرکت قطارهای مترو در خطوط ۱ و ۲ و ۴ در ساعات پیک روی ۴ دقیقه بماند اما این وضعیت نه جوابگو است و نه قابل دوام. ناوگان ریلی نیاز به نوسازی و نگه‌داری دارد و نمی‌توانیم با شرایط فعلی که هیچ قطار و واگن جدیدی به سیستم اضافه نمی‌شود، وضعیت را ادامه دهیم.
وی با تأکید بر این‌که در حال حاضر به هزار واگن مترو نیاز داریم، افزود: واقعیت این است که هیچ ظرفیتی برای اضافه شدن قطارها وجود ندارد. واقعیت این است که ۶۳۰ واگن که قرار بود در کارخانه واگن سازی تهران ساخته شود اکنون با مانع بانک شهر مواجه شده است.
وی افزود: ماجرای مدیریت ترافیک ما مثل ماجرای تخم و تخم‌مرغ شده است یعنی اگر بخواهیم خودروی شخصی را محدود کنیم، در این سمت ظرفیت حمل‌ونقل عمومی کجاست؟ اگر بخواهیم حمل‌ونقل عمومی را توسعه بدهیم پولش کجاست و اگر قرار باشد درآمدزایی داشته باشیم آیا مدام باید عوارض خودروی شخصی را اضافه کنیم؟ آیا چنین ظرفیتی در اقتصاد کشور وجود دارد و مردم توانایی آن را دارند؟ این سیکل معیوبی است که مدام ظرفیت حمل‌ونقل عمومی، اشباع‌تر و تراکم‌ها بیشتر می‌شود و از سوی دیگر مدام مردم را از وسایل حمل‌ونقل عمومی و پاک فراری می‌دهد و هیچ راه بدیلی در کوتاه‌مدت نداریم جز این‌که منابعی از خارج شهرداری و از خارج این چرخه محدود بین شهرداری و شهروندان، وارد این سیکل کنیم.
پیرحسینلو تأکید کرد: امروز هر کسی که دلش برای تهران و تهرانی‌ها و آلودگی هوا و ترافیک آن می‌سوزد باید فریاد بزند که بخشی از اعتبارات دولتی وارد حوزه حمل‌ونقل عمومی شود. دولت باید کمک کند تا این شهر از این وانفسایِ نبودِ زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی نجات پیدا کند. ما واگن مترو به‌اندازه کافی نداریم و تأمین بودجه و اعتبارات آن باید در اولویت قرار گیرد. مردم در استفاده از مترو و اتوبوس در تنگنا قرار دارند و باید تلاش کنیم با استفاده از منابع دولتی واگن مترو و اتوبوس نو بخریم.
وی افزود: اگر کسی امروز بخواهد کاری برای مردم و حمل‌ونقل تهران بکند باید در این ایام که لایحه بودجه در مجلس بررسی می‌شود، توجه دولتمردان و نمایندگان مجلس را به موضوع افزایش ظرفیت حمل‌ونقل عمومی در شهرها به‌ویژه در تهران جلب کند. متأسفانه سال‌هاست دولت به این مساله بی‌توجهی کرده است. فارغ از رفتن و آمدن دولت‌ها و شوراهای مختلف، وقتی موضوعی در سیستم اداری نهادینه می‌شود تغییر دادنش بسیار سخت است و ازجمله موضوع‌هایی که در رهگذر مسائل سیاسی و مشکلات بین سازمانی نهادینه شده این است که دولت منابع و اعتبارات لازم را به شهرداری تهران پرداخت نمی‌کند.
مشاور اجتماعی و فرهنگی معاون شهردار تهران تصریح کرد: حکومت به مردم تهران زیستِ پایتخت بودن را تحمیل کرده است. این تحمیل یعنی حضور ادارات دولتی، تردد کامیون‌ها، افزایش جمعیت، تمرکز بخش مهمی از اقتصاد در تهران و... عوارضی دارد که این عارضه‌ها تهران را زیست‌ناپذیر کرده است.
وی افزود: اگر دولت آن رنجی را که به مردم تهران بابت پایتخت بودنش تحمیل می‌کند جبران نکند بدون آن هیچ گشایشی برای مردم این شهر ایجاد نمی‌شود. واقعیت این است که نمی‌شود توقع داشت مثلا مردم باقرشهر هزینه زندگی در تهران را بپردازند چون این مردم توانایی آن را ندارد. دو راه باقی می‌ماند اول این‌که از مردمی که تمکّن مالی دارند بگیریم و خرج شهر بکنیم که این راهکار، خوب است اما راه‌حل نهایی نیست. راه‌حل دوم این است که منابع دولتی به شهر تزریق شود.
پیرحسینلو گفت: از رسانه‌ها انتظار داریم از امروز تا پایان سال، همه ضعف‌های حوزه حمل‌ونقل یعنی ضعف در تولید خودروی سالم، ضعف در گرفتن معاینه فنی، ضعف در فرهنگ رانندگی و ضعف در استفاده از خودروی تک‌سرنشین و همه ابعاد ریزودرشت چالش‌های حوزه حمل‌ونقل و ترافیک تهران را به این واقعیت مهم وصل کنند که دولت پشتیانی لازم را به لحاظ بودجه و تامین اعتبارات نمی‌کند و این اتفاق باید بیفتد.
وی تأکید کرد: باید از نمایندگان و دولتمردان پرسید که شما چه فکری برای مردم تهران کرده‌اید؟ مردم رنج می‌برند و شهرداری هم پولی ندارد. اکنون ساخت ۶۳۰ واگن در واگن سازی تهران با مانع بانکی برخورد کرده است چرا که در طول سال‌های گذشته شهرداری را به بانک شهر بدهکار کرده‌اند و این بانک اجازه نمی‌دهد این قرارداد به نتیجه برسد. این موانع فقط با تزریق پول دولتی رفع می‌شود.
نظر شما