به گزارش خبرنگار مهر، «مهر سیمرغ» عنوان بسته خبری-تحلیلی روزانه‌ای است که در روزهای برگزاری سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر به مرور متن و حاشیه‌های این رویداد اختصاص داشت.
جشنواره سی‌وهفتم پس از دو روز تعطیلی روز گذشته آخرین سانس‌های نمایش آثار در پردیس ملت را هم پشت‌سر گذاشت و با معرفی نامزدها فعالیت کاخ رسانه به پایان رسید؛ امشب و با برگزاری آیین اختتامیه برترین‌های این دوره نیز سیمرغ‌ها را به خانه خواهند برد تا پرونده یکی دیگر از جشنواره‌های فیلم فجر هم بسته شود.
امروز دوشنبه ۲۲ بهمن‌ماه آخرین روز اکران فیلم‌های جشنواره در سینماهای مردمی است. با مرور متن و حاشیه آخرین روز جشنواره سی‌وهفتم در «مهر سیمرغ» همراه شوید.
فیلم روز؛ ماجرای نیمروز؛ رد خون
محمدحسین مهدویان حالا یکی از رکوردداران تاریخ برگزاری جشنواره فیلم فجر است، فیلمسازی که نه فقط چهار دوره پیاپی، در بخش اصلی جشنواره فیلم داشته است که در هر چهار نوبت از مدعیان جوایز اصلی جشنواره بوده است؛ پس از «ایستاده در غبار»، «ماجرای نیمروز» و «لاتاری»، حالا «ماجرای نیمروز؛ رد خون» چهارمین حضور جشنواره‌ای مهدویان را در فجر رقم زده و از قبل هم قابل پیش‌بینی بود که رونمایی از این فیلم در سالن ویژه اصحاب رسانه با استقبال مواجه خواهد شد؛ حتی در آخرین سانس نمایش آخرین روز جشنواره!
یکشنبه شب و ساعتی پیش از برگزاری نشست خبری دبیر جشنواره برای رونمایی از فهرست نامزدهای بخش‌های مختلف، فیلم تازه مهدویان به‌عنوان آخرین فیلم جشنواره در پردیس ملت اکران شد و باردیگر شاهد استقبال پرشمار مخاطبان از یک فیلم فراتر از ظرفیت چهار سالن پردیس ملت در جشنواره سی‌وهفتم بودیم.
داستان فیلم جدید مهدویان که دنباله‌ای بر فیلم تحسین‌شده «ماجرای نیمروز» محسوب می‌شود این‌بار با هفت سال فاصله از داستان فیلم قبلی، در حوالی عملیات مرصاد روایت می‌شود و این‌بار هم علاوه‌بر مسائل فنی همچون طراحی صحنه و لباس، فیلم‌برداری، جلوه‌های ویژه و البته کارگردانی، یکی از برگ‌برنده‌های اصلی فیلم ترکیب بازیگران آن است.
حضور درخشان جواد عزتی در کنار قدرت نقش‌آفرینی هادی حجازی‌فر که حالا به یکی از عناصر مشترک فیلم‌های مهدویان تبدیل شده است، تأثیرگذاری سینمایی «ماجرای نیمروز؛ رد خون» را دوچندان کرده است.
فیلم تازه مهدویان در ترکیب فهرست نامزدها نمایندگان بسیاری دارد و باید منتظر ماند و دید امشب بخت کدام یک از عوامل فیلم با شکار سیمرغ گره خواهد خورد.
چهره روز؛ فریدون جیرانی
«آشفته‌گی» حتی برای آن دسته از سینمادوستانی که دل‌بسته «خفه‌گی» و بلندپروازی‌های سینمایی آن شده بودند، فیلم امیدوارکننده‌ای از آب درنیامده است اما هنوز این امکان را به ما می‌دهد که بگوییم فریدون جیرانی در قیاس با هم‌نسلانش هنوز سینماگری پویا و سرحال است.
جیرانی که با «آشفته‌گی» تعداد فیلم‌های کارنامه کارگردانی خود را به عدد ۱۵ رسانده است، سال‌ها است که علاوه‌بر کارگردانی، در مقام روزنامه‌نگار و فیلم‌نامه‌نویس حضور تأثیرگذار در سینمای ایران داشته و حالا در حالی تجربه تازه‌اش را در ویترین جشنواره سی‌وهفتم فیلم فجر به قضاوت داوران و مخاطبان گذاشته که این تجربه نسبت به کارنامه خود او نیز تازگی‌هایی دارد.
پس از فیلم سینمایی «خفه‌گی» که دو سال گذشته تصویری تازه از علایق فرمی فریدون جیرانی در عرصه فیلمسازی را عیان کرد، دور از انتظار نبود که او به‌واسطه بازخوردهای مثبتی که از مخاطبان حرفه‌ای‌تر سینما دریافت کرده است، دست به تجربه‌ای مشابه بزند و «آشفته‌گی» حاصل همین وسوسه است.
فریدون جیرانی اما در حالی توانمندی‌های خود در عرصه فیلمسازی را به چالش می‌کشد که همزمان مجموعه «نهنگ آبی» را با داستانی به‌روز و پیچیده روانه شبکه نمایش خانگی کرده است و در آن میدان نیز تصویری متفاوت از خود ارائه کرده است. همزمان شنیده‌ها حکایت از مذاکره با این سینماگر پیشکسوت برای قبول اجرای یکی از برنامه‌های سینمایی تلویزیون هم دارد تا جیرانی باردیگر شاید خاطره اجرای برنامه تلویزیونی «هفت» در دوره نخست پخش این برنامه را در قالبی متفاوت برای مخاطبان سینمادوست تلویزیون احیا کند.
حاشیه روز؛ معمای پیچیده «تظاهر به سختی»!
در روزهای منتهی به برگزاری جشنواره سی‌وهفتم فضای مجازی و صفحات شخصی عوامل فیلم فرصتی را فراهم آورده بود تا به زبان کنایه و اشاره خبر از «دست‌اندازها» و «سختی‌ها»یی بدهند که علی‌الظاهر مسیر ورود این آثار به جشنواره را ناهموار کرده است.
محمدحسین مهدویان و سیدمحمود رضوی هم از سینماگرانی بودند که پیش از آغاز جشنواره درباره احتمال حضور بی‌دردسر فیلم «ماجرای نیمروز؛ رد خون» تردیدهایی را مطرح کرده بودند و همین هم بهانه‌ای شد تا در نشست رسانه‌ای فیلم‌شان از سوی خبرنگاری مورد سوال قرار بگیرند که «چرا به‌رغم نکاتی که مطرح می‌کردید، فیلم‌تان بدون دردسر در جشنواره حضور داشت و احتمالا یکی از گزینه‌های اکران نوروز ۹۸ هم خواهد بود؟»
در پاسخ به این سوال ابتدا این محمدحسین مهدویان بود که به کنایه گفت: همه فیلم‌هایی که تظاهر به سختی می‌کردند هم در جشنواره هستند» و بعد ادامه داد: «شما از عقبه مسیری که طی شد تا این فیلم در جشنواره حضور داشته باشد بی‌اطلاع هستید و حتما دشواری‌هایی در این مسیر وجود داشته است.
پس از آن سیدمحمود رضوی هم تأکید کرد: این فیلم حتما مشکلاتی برای حضور در جشنواره داشت و نگرانی‌ها بابت آن واقعی بود و تا روز آخر هم این نگرانی‌ها وجود داشت. اما اتفاقاتی سبب شد که فیلم امروز در جشنواره حضور داشته باشد. استقبال از فیلم در جشنواره می‌تواند آن را به‌عنوان یکی از گزینه‌های اکران نوروز بدل کند که اگر این اتفاق رخ دهد حتما از آن استقبال می‌کنیم.
فارغ از این پرسش و پاسخ درباره سرنوشت فیلم تحسین‌شده «ماجرای نیمروز؛ رد خون» و سختی‌هایی که پشت‌سر گذاشته است، ابهام اهالی رسانه و مهمتر از آن سینماگری مانند محمدحسین مهدویان درباره فیلم‌هایی که در روزهای منتهی به جشنواره ناگزیر از «تظاهر به سختی» می‌شوند هم در نوع خود قابل تأمل است؛ آیا واقعا هستند سینماگرانی که دست به چنین تمهیدی برای بالابردن شانس دیده شدن در ویترین جشنواره فجر بزنند؟ پیش‌زمینه تضمین موفقیت برای چنین «تظاهری» چیست؟
نکته روز؛ پیشگامان و ناکامان فهرست نامزدها
حتی سخت‌گیرترین مخاطبان جشنواره‌ای هم از میانه روزهای برگزاری بر این نکته اتفاق نظر داشتند که داوران جشنواره سی‌وهفتم به‌ویژه برای انتخاب برترین‌ها در شاخه‌های اصلی، کار بسیار دشواری را پیش روی خود دارند. حضور همزمان فیلم‌هایی همچون «شبی که ماه کامل شد»، «سرخپوست»، «متری شیش و نیم»، «ماجرای نیمروز؛ رد خون»، «غلامرضا تختی» و «قصر شیرین» در ویترین یک جشنواره واقعا داوران را برای رسیدن به نتیجه واحد و در عین حال بی‌حاشیه دشوار می‌کند و محمد احسانی، محمدعلی باشه‌آهنگر، محمد بزرگ‌نیا، مهرزاد دانش، پوران درخشنده، ریما رامین‌فر و محمود کلاری داورانی هستند که در این دوره از جشنواره فجر این سختی را به جان خریده‌اند.
براساس فهرست نهایی نامزدهای بخش‌های مختلف هم به راحتی می‌توان نشانه‌هایی از هم‌وزنی رقبای اصلی در میان فیلم‌های حاضر در جشنواره امسال را مشاهده کرد. هرچند به لحاظ کمی فیلم «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار با ۱۳ کاندیداتوری رکورددار شناخته شده است اما در رتبه‌های بعد دو فیلم «ماجرای نیمروز؛ رد خون» به کارگردانی محمدحسین مهدویان با ۱۱ نامزدی و «غلامرضا تختی» به کارگردانی بهرام توکلی با ۱۰ نامزدی قرار دارند که نشان‌دهنده رقابت بسیار نزدیک این آثار است.
حتی نامزدی «مسخره باز» به‌عنوان اولین تجربه کارگردانی سینمایی همایون غنی‌زاده در ۷ رشته و کاندیداتوری «سرخپوست» دومین ساخته سینمایی نیما جاویدی در ۶ بخش را هم نمی‌توان نادیده گرفت.
در سوی دیگر اما باوجود حضور مکرر و رقابت نزدیک شش فیلم اصلی جشنواره امسال در بخش‌های مختلف، فهرست ناکامان این دوره از جشنواره هم حائز نکات قابل توجهی است.
حضور چهار فیلمساز پیشکسوت از نسل اول سینماگران پس از انقلاب در جشنواره سی‌وهفتم حتما اتفاقی مبارک بود اما آثار این فیلم‌سازان نه فقط مخاطبان جشنواره‌ای را راضی نکرد که به چشم داوران هم نیامد؛ در میان این آثار «سمفونی نهم» ساخته محمدرضا هنرمند بیشترین اقبال را داشت که در ۵ رشته فنی نامزد شد اما «آشفته‌گی» ساخته فریدون جیرانی و «سال دوم دانشکده من» ساخته رسول صدرعاملی تنها در یک رشته کاندیدا شدند و «تیغ و ترمه» کیومرث پوراحمد هم که هیچ سهمی از فهرست نامزدها نداشت.
اعضای هیأت انتخاب جشنواره پیش از رونمایی از فیلم‌ها تأکید ویژه‌ای بر حضور «کمدی‌های متفاوت» در این دوره داشتند و بعد از اعلام اسامی مشخص شد سینمای کمدی دو نماینده در جشنواره امسال دارد؛ «پالتوشتری» مهدی علی‌میرزایی و «زهرمار» سیدجواد رضویان. از این دو فیلم اولی حتی شانس حضور همزمان در دو بخش سودای سیمرغ و نگاه نو را هم به‌دست آورد اما دستاورد این حضور تنها نامزدی در یک رشته بود و آن دیگری هم به رغم اعلام ۵ نامزد از میان ۱۰ فیلم حاضر در بخش نگاه نو، نتوانست سهمی از فهرست نامزدهای جشنواره سی‌وهفتم داشته باشد.
«۲۳ نفر» به‌عنوان محصول تازه سازمان سینمایی اوج را اما می‌توان مهمترین ناکام فهرست نامزدهای جشنواره سی‌وهفتم قلمداد کرد. به خصوص اگر به‌خاطر داشته باشیم سازمان اوج در دو دوره اخیر جشنواره فیلم با فیلم‌های «بادیگارد»، «به‌وقت شام» و «تنگه ابوقریب» حسابی در شکار جوایز جشنواره فجر خوش درخشیده بود و حالا تنها نماینده‌اش در ویترین جشنواره سی‌وهفتم تنها در ۵ رشته فنی نامزد شده و سهمی از کاندیداتوری جوایز اصلی ندارد.
نظر شما