این هنرمند ساکن اصفهان در گفت و گو با خبرنگار مهر، درباره تکنیک و شیوه کار خود می گوید: من بدون اینکه سوژه از جایی داشته باشم از ناخودآگاهم شروع می‌کنم و در حین خلق اثر در این راه قدم می زنم؛ خودم نیستم و پیرامونم را آن قدر نگاه می کنم سپس قلم مو می زنم.
خلیلی درباره تمایل به استفاده از رنگ های گرم در آثارش عنوان می کند: بدین خاطر که گرمی رنگها در طبیعت وجود دارد واین در خلق و خوی ما ایرانی ها هم هست؛ من رنگ های متضاد را به کار نمی برم و از هر رنگی که به ترکیب طبیعت نزدیک شود استفاده می کنم.
وی اضافه می کند: به رنگ های تقریباً مایل به گرم علاقه‌مندی دارم زیرا موقعی که در طبیعت هستم آثارم اقتباسی از کوهنوردی و طبیعت گردی است؛ هارمونی رنگها در طبیعت به کیفیت آثارم کمک می کند.
وی درخصوص اینکه آیا هنرمند طبیعت گرا یا ناتورالیست به شمار می رود، می گوید: من به این ایسم ها اعتقادی ندارم و به دنبال این ایسم ها نیستم و از آنها فرار کردم و در عالم خودم هستم؛ نگاه به طبیعت یک آدم هنرمند را با یک آدم معمولی متفاوت می سازد.
خلیلی با این باور که طبیعت فقط آنچه می بیند نیست، می گوید: من به چیزهایی که در لباس نقاشی می گنجد در طبیعت می نگرم.
وی درباره تکرار و نقش موتیف در آثارش عنوان می کند: هنگام نقاشی زمزمه هم می کنم؛ ضرباهنگ این خطوط را به وجود می آورد و آهنگها در ذهنم روی نقاشی اثر می گذارد.
خلیلی که در خلق «باغ خاموش» به شیوه «اکسپرسیو» دست به نقاشی زده است، می گوید: من از موسیقی در کوهنوردی هایم به نقاشی رسیدم.
این هنرمند نقاش که یکسال است ساکن اصفهان است در ادامه از علاقه مندی اش به زندگی در شیراز گفت و درخصوص انتخاب عنوان «باغ خاموش» می گوید: این عنوان را مدیر نگارخانه متن اصفهان که سال گذشته این نقاشی ها را به نمایش گذاشت برای آثارم برگزید؛ بسیاری از علاقه مندان به خاطر این عنوان جذب این نمایشگاه شدند؛ این عنوان ابهاماتی داشت زیرا نقاشی های کنونی من با آثار پیشینم توامان شده که ۳۵ تابلو است و هریک یا دو به دو در یک مایه هستند.
خلیلی که نقاشی را به طور کلاسیک آغاز کرده است، می گوید: در پی نمایشگاهی که دهه ۴۰ در ایران از آثار هنرمندان مطرح دنیا از جمله ویکتور وازارلی برگزار شد عده از ای هنرمندان به یکباره تبدیل شدند به نقاشان «وازارلی کش» اما من کار متفاوتی کردم تا با آثار این نقاش مطرح فرق داشته باشد؛ آن چنان تسلط به نفس داشتم که دوسال خود را در خانه زندانی کردم تا سبک خودم را به دست بیاورم.
وی می افزاید: اولین نمایشگاهم را آیدین آغداشلو ۵۰ سال پیش برگزار کرد که مورد استقبال قرار گرفت و بعد از آن اتفاقاتی افتاد که حاوی تراژدی بود و ناچار به توقف نقاشی نزد من شد، اما دوباره از نو شروع کردم.
خلیلی که سال ۱۳۵۴ در نگارخانه مانی تهران نمایشگاه داشته پس از ۴۳ سال وارد شیراز شده و اولین نمایشگاه خود را در این شهر برگزار کرده است، درباره این فاصله زمانی و حسی که به شیراز دارد، می گوید: مردم و هنرمندان شیرازی خونگرم هستند و بدون بخل و حسد آثارهنرمندان را می پسندند، به خاطر این هم تمایل دارم در این شهر ساکن شوم.
این نقاش تجربی می گوید: اگر استاد خوبی می داشتم، زودتر می رسیدم، اما در سطحی از زندگی بودم که از تمکن مادی برخوردار نبودم ازاین رو، با اتکا به اعتماد به نفس بالای خودم تلاش کردم و تا اینجا فکر می کنم موفقم.
به گزارش خبرنگار مهر، نمایشگاه نقاشی «باغ خاموش» تا ۱۵ اسفندماه جاری در نگارخانه تار و پود شیراز برپاست.
نظر شما