خبرگزاری مهر- گروه استانها: معلم تنها یک واژه نیست، معلم فقط یک شمع سوزان نیست که جهل و بی سوادی دوران کودکی را به دانایی و علم جوانی مبدل کند بلکه انسان با شرافتی است که گاه در پیچ و خم روزگار و سرنوشت، دست انسان را گرفته و مشق عشق و انسانیت به او می‌آموزد.
این تعابیر برای معلم‌هایی در دوران‌های دور نیست بلکه در همین خراسان‌جنوبی معلمان جوانی وجود دارند که فراتر از وظیفه رسمی خود دست دانش آموزان را گرفته و در لابه لای آموزش، انسانیت و عشق را تدریس می‌کنند.
محمد محمد دوست معلم ۳۴ ساله شهرستان قائن که بیش از ۱۲ سال است با دانش آموزان نابینا و کم بینا در ارتباط است از آن قبیل معلم‌هایی است که باید از ذره ذره رفتارهایش مشق ایثار آموخت.
این جوان پرتلاش و فرهنگی پدر دو فرزند است اما در حقیقت در سال‌های تدریسش برای بسیاری از دانش‌آموزان نابینا و کم بینا برادری و پدری کرده است.
محمد دوست در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: سال ۸۸ کار معلمی را با عشق و علاقه فراوان آغاز کرده و اکنون در مرکز آموزشی رشد شهرستان قائن مشغول به تدریس هستم.
نمی‌خواستم حتی یک دانش آموز نابینا محروم از آموزش باشد
وی از روزهای ابتدایی کار معلمی خود با شور و علاقه یاد می‌کند و بیان کرد: در ابتدا هر چند از منظر اداری و قانونی وظیفه‌ای نداشتم ولی همه قائن و روستاهای اطراف آن را برای شناسایی دانش آموزان نابینا گشتم تا حتی یک دانش آموز نابینا محروم از تحصیل نباشد.
این معلم پرتلاش قائنی با اشاره به اینکه در این شناسایی و آموزش به دانش آموزان نابینا، خاطرات تلخ و شیرین فراوانی رقم خورد، ادامه داد: دانش آموزی با مشکل کم نابینایی داشتم که بعد از چند ماه به طور کامل بینایی خود را از دست داد.
محمد دوست ادامه داد: بعد از نابینایی آموزش خط بریل را با او آغاز کردم که پس از مدتی از من خواست که با او بلندتر صحت کنم که با مراجعه پزشکی دریافتیم که شنوایی او نیز دچار مشکل شده و به تدریج از نعمت شنوایی نیز محروم شد.
راهی برای ارتباط و آموزش با یک دانش آموز نابینا و ناشنوا
وی افزود: این پایان ماجرا نبود بلکه بعد از مدتی این دانش آموز مشکل جسمی و حرکتی نیز پیدا کرد و حال من بودم و دانش آموزی که قدرت بینایی، شنوایی و جسمی – حرکتی خود را از دست داده بود و باید راهی برای ارتباط با او می‌یافتم.
این معلم جوان خراسان جنوبی گفت: خط استاندارد بریل مرکب از شش نقطه است از ترکیب این نقاط حروف مختلف در هر زبان ساخته می‌شود.
وی ادامه داد: من برای ارتباط با این دانش‌آموز ناشنوا و نابینایم از انگشتان دست راست او الگویی ساختم و نقاط خط بریل بر خطوط انگشت دست دانش‌آموزم پیاده کرده و با لمس آن قسمت‌ها متوجه می‌شود از او چه خواسته‌ای دارم.
خاطره‌ای از برادر نابینایی که نگران آموزش خواهر نابینای خود بود
محمد دوست ادامه داد: در سال ۸۹ نیز یکی از دانش‌آموزان نابینا از من درخواست کاغذ بریل برای کار در منزل کرد و علی‌رغم اینکه به او گفتم در خانه نیاز به این کاغذها نداری باز هم اصرار کرد که با تحقیق فهمیدم او یک خواهر نابینا نیز دارد.
وی با اشاره به اینکه خواهر نابینای شاگرد من هیچگاه مدرسه نرفته بود، افزود: به خانه آنان رفتم و با اصرار از آنان خواستم که اجازه آموزش خط بریل به دخترشان را به من بدهند و در نهایت حاضر شدند که بعد از ظهرها در مدرسه این کار را به صورت اختصاصی برای دخترشان انجام بدهم
محمد دوست اظهار کرد: در یک اتفاق دیگر یک دانش‌آموز نابینا در روستایی در ۸۰ کیلومتری قائن زندگی می‌کرد و به دلایلی امکان آموزش او در مدرسه روستا وجود نداشت.
چند سال هر روز از ترمینال قائن دانش‌آموزم را به مدرسه می‌آوردم
وی بیان کرد: دور بودن روستا از قائن باعث می‌شد که پدر و مادرش نتوانند او را به مدرسه ما بفرستند که از پدر و مادرش خواستم که با سرویس‌های بین راهی او را تا قائن بفرستند و تا چند سال هر روز به ترمینال قائن رفته و او را به مدرسه می‌آوردم.
محمد دوست با اشاره به اینکه این دانش‌آموز من اکنون در پایه دهم در مشهد مشغول به تحصیل است، یادآور شد: برای همه این کارهای خارج از مسئولیت حقوق ویژه و امتیاز خاصی نگرفتم و تنها به واسطه عشق و علاقه پیگیر کار دانش‌آموزانم بودم.
این معلم نمونه قائنی گفت: در پایه چهارم ابتدایی درسی به نام طرح باغچه اطفال جهت شناسایی کودکان نابینا و ناشنوا وجود دارد که از همه مدارس قائن درخواست کرده‌ام این درس را من به همراه دانش آموزان نابینایم تدریس کنیم که از این جهت نیز خاطرات بسیار شیرین و جالبی دارم.
محمد دوست اظهار کرد: آموزش دانش‌آموزان نابینا نیازمند امکاناتی چون دستگاه پرکینز، کاغذ بریل، نوارهای صورتی و سایر وسایل و امکانات آموزشی است که کالایی چون دستگاه پرکینز بسیار کمیاب و گران است.
وی بیان کرد: یک دستگاه پرکینز در مجموعه خودمان داریم که در قائن امکان تعمیر آن وجود نداشت و فرستادن آن به مشهد برای تعمیر نیز مدت زمان زیادی طول می‌کشید تا اینکه خودم کم کم تعمیر این دستگاه را تا حدی یاد گفتم.
این معلم پرتلاش با اشاره به برخی از مشکلات اقتصادی معلمان یادآور شد: هر چند مبنای کار معلمی عشق و علاقه است ولی نباید ذهن و فکر معلم هنگام آموزش درگیر مشکلات مادی بوده و این مشکلات او را به سمت شغل دوم بکشاند.
نظر شما