ادعای دخالت ایران در انفجار "آمیا" فاقد هرگونه دلیلی است / اتهام علیه ایران برای خشنودی آمریکا و اسرائیل است

به گزارش خبرگزاری مهر، امروز پلیس بین الملل (اینترپل)  به درخواست مقام های قضایی آرژانتین شش مقام سابق ایرانی را به اتهام دست داشتن در انفجار مرکز یهودیان در بوئنوس آیرس در سال 1994 تحت تعقیب قرار داد.

این رویداد مربوط به "انجمن همکاری  متقابل آرژانتین و اسرائیل" ( Asociacion Mutual Israellita Argentina(AMIA وابسته به" کمیته یهودیان آمریکا"می باشد

لوموند دیپلماتیک در شماره ماه جاری میلادی خود در گزارشی به قلم "ایگناسیوکلیچ" (Ignacio KLICH) می نویسد : ٢٥ اکتبر٢٠٠٦، دستگاه قضائی آرژانتین برخی مسئولین سیاسی ایران و جنبش حزب الله لبنان را به دست داشتن درحمله روز ١٨ ژوئیه سال ١٩٩٤ به  آمیا متهم کرد. اما با این همه، این فرضیه عاری ازهرگونه دلیل عینی است. اگرچه این ماجرا باعث ایجاد بحران میان تهران و بوئنوس آیرس شده، اما خشنودی واشنگتن را در پی داشته که بدنبال بهره جستن از این جریان است.

این نشریه در ادامه با اشاره به احتمال دخالت گزینه های دیگر در این انفجار می نویسد : چند هفته پس از این انفجار، ایالات متحده سرنخ احتمالی آن را "محسن ربانی"، وابسته فرهنگی سفارت ایران در بوئنوس آیرس، معرفی کرد. اما احتمالات بسیار دیگری نیز مطرح شده است. برای مثال احتمال دست داشتن "کاراپینتادا"ها (نظامیان راست افراطی که در سالهای ١٩٨٩ و ١٩٩٠ زمان ریاست جمهوری "کارلوس منم" ، شورش کرده و سپس توسط رئیس جمهور مورد عفو قرار گرفتند) نیز وجود دارد.

موج عظیمی از احساسات یهودی ستیزی در میان پلیس و ارتش آرژانتین طی آخرین دیکتاتوری آن کشور(١٩٨٣-١٩٧٦) وجود داشت که در نتیجه پناهنده شدن هزاران نازی آلمانی و "اوستاشی" کروات ( انجمن مخفیانه کروات که در سال ١٩٢٩ بنیان نهاده شد و مسئول طرح ریزی حمله به "الکساندر اول"، پادشاه صرب ها، در سال ١٩٣٤ بود) در اواخر جنگ جهانی دوم به آرژانتین به وجود آمده بود. برآوردها و حدس های بیشماری به همین ترتیب یکی پس از دیگری به وجود آمد. اما سرنخ خاورمیانه ای همچنان درصدرقرار گرفت.

همین سرنخ بود که ٢٥ اکتبر٢٠٠٦ "آلبرتو نیسمان" و "مارسلو مارتینزبورگوس" ، دادستانهای فدرال بوئنوس آیرس، را به متهم ساختن رسمی دولت ایران و حزب الله لبنان به دست داشتن دراین حمله و درخواست ازقاضی "رودولفو کانیکوبا کورال" مبنی برصدورحکم بازداشت بین المللی شش تن ازمقامات دولت ایران و یک لبنانی واداشت.

درهرصورت، اتهام بوئنوس آیرس به رئیس جمهور اسبق ایران نه بر مبنای شواهد موجود در آرژانتین که برمبنای گزارش های سرویس های امنیتی آمریکا و اسرائیل استوار است.

لوموند دیپلماتیک در ادامه با اشاره به شهادت شاهدان می نویسد : تردیدهای بنیادینی در مورد صحت شهادتها مانند اعضای سازمان مجاهدین خلق که از سوی صدام حسین در جنگ ایران و عراق حمایت می شدند و از سال ١٩٩٧ از سوی آمریکا به عنوان "تروریست" شناخته شده اند، وجود دارد.

در ادامه لوموند می نویسد : اتهامات وارده به رفسنجانی و سایرین می تواند فردا جزو زرادخانه تبلیغات منفی با هدف تشویق حمله علیه ایران باشد. هنگامی که چهار سال پس از انفجار آمیا، مقامات اسرائیلی در صحبت از مدارک، دست داشتن ایران را به میان آوردند،"گیدو دی تلا"، وزیر امورخارجه آرژانتین اظهار داشت :" اگرعامل این حادثه کشوری باشد که نام آن با « الف » شروع شود، شانس آنکه این کشور ایران باشد بیشتر از ایتالیا است." اما با این حال افزود : "آنچه که کم داریم دلایل مستدل است".

هشت سال بعد، در١٠ نوامبر٢٠٠٦، روزنامه صبح آرژانتین La Nación که به زحمت می توان آن را در زمره رسانه های منتقد واشنگتن و تل آویو دانست، نوشت :  "دلایل آرژانتین کافی نیست". تحلیل این روزنامه نشان می دهد که ماجرای آمیا به مسئله ای احساسی و فاقد برهان مبدل شده است.

همچنین، استدلالات آرژانتین ازسوی لندن که متحد وفادار واشنگتن است، ناکافی شمرده شده است. "هادی سلیمانپور"، سفیر ایران دربوئنوس آیرس در سال ١٩٩٤ که در انگلستان مورد پرس و جو قرار گرفت، در نوامبر ٢٠٠٣ به دلیل کافی نبودن مدارک موجود آزاد شد. مقامات قضائی بریتانیا اعلام کردند که اسناد آرژانتینی خواهان استرداد وی در نظر اول پاسخگوی شرایط اثبات کننده الزامی مورد قبول انگلستان نیست.

هیچ چیزمانع از صحه گذاشتن برآن نیست که دولت و یا خود رئیس حکومت به طورمستقیم درعملکرد دستگاه قضائی آرژانتین دخالت دارند و تصمیماتش را به وی دیکته می کنند، بدیهی است که کرخنر در زمانی که روابط میان کشورش و آمریکا متغیر است، از این سرنخ برای پنهان سازی نیات خود درقبال واشنگتن بهره می جوید. اما همچنین نباید منفعت بوئنوس آیرس برای توسعه سرمایه گذاری های خارجی و از جمله آمریکائی را نادیده گرفت. از سوی دیگر درخواست استرداد مقام های ایرانی به وی امکان فاصله گرفتن از اسبقین خود به ویژه کارلوس منم و " ادواردو دوهالده" (٢٦) در زمینه داخلی و از"هوگو چاوز"ونزوئلائی که روابط بسیار حسنه ای با تهران دارد در صحنه خارجی، را می دهد.

مخالفت با گسترش سلاح های هسته ای و مسئول شناختن ایران درحمله به آمیا در ورای حذف « روابط مادی » با ایالات متحده که در زمان آقای منم شروع شده بود، به رئیس جمهور آرژانتین امکان آن را می دهد تا تلویحا به بوش بگوید که خرید ٥/٣ میلیارد دلار اوراق قرضه آرژانتین از سوی ونزوئلا (که بزودی ٢ میلیارد دلار دیگر نیز بدان افزوده می شود) و ورود کاراکاس به بازار مشترک المنافع آمریکای جنوبی (Mercosur) سیاستی ضد آمریکائی به شمار نرفته و به تضعیف روابط با اسرائیل نخواهد انجامید.