به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، فیلم «رمانس خانوادگی، LLC» ورنر هرتسوگ تقریباً یک فیلم متافیزیکی درباره دنیای هنر در جهانی از هنر فیلم است. این فیلم که در بخش نمایش ویژه جشنواره فیلم کن به نمایش درمی‌آید درباره مردی است که استخدام شده تا خود را به جای پدر گم شده یک دختر ۱۲ ساله جا بزند.
این فیلم در ژاپن فیلمبرداری شده و بازیگران غیرحرفه‌ای در آن نقش‌آفرینی کرده‌اند و به زبان ژاپنی هم دیالوگ‌ها بیان شده است.
ورنر هرتسوگ کارگردان مشهور درباره چگونگی پیدایش این پروژه رویکرد سرکشانه‌اش در فیلمسازی و اینکه صحبت نکردن به زبان ژاپنی هیچ مشکلی ایجاد نکرد، صحبت کرده است.
در کن بودن با یک فیلم چگونه است؟
۲۵ سال اینجا بوده‌ام. در دهه ۱۹۷۰ و اوایل ۸۰ چند تا فیلم در اینجا داشتم. همیشه اینجا بودن را دوست دارم زیرا یک جنبه خیلی جدی دارد و در عین حال یک بازار است.
آیا «رومانس خانوادگی» به سرعت ساخته شد؟
خیلی سریع. می‌دانستم چقدر بزرگ است و برای همین بلافاصله به سمتش رفتم. و یک رقابت هم بود. باور دارم که کمپانی امبلین چیزی مثل این را می‌خواست. باور دارم هر یک از بازیگران بزرگ هالیوودی می‌خواستند کاری در آن داشته باشند. اما پیش از اینکه آنها حتی وقت کنند با مقامات صحبتی بکنند من فیلمبرداری را انجام داده بودم.
این فیلم به زبان ژاپنی است. چقدر چالش‌برانگیز بود؟
با یک حس کامل از آزادی انجام شد. نمی‌خواستم یک یا دو ستاره جهانی در آن داشته باشم. فیلمبرداری را با یک حس بزرگ از آزادی شروع کردم. اساساً به دوره فیلمسازی مانند ۱۹۷۲ و فیلم «آگیره، خشم پروردگار» برگشتم یا حتی به فیلم «حتی کوتوله‌ها در آغاز کوچک بودند» محصول سال ۱۹۷۰. یک حس کامل آزادی و لذت از فیلمسازی.
ژاپنی صحبت می‌کنید؟
ژاپنی صحبت نمی‌کنم. در حال فیلمبرداری آنجا مترجم‌های خوبی حضور داشتند. این باعث شد کار حتی سریع‌تر هم پیش برود زیرا مجبور نبودم درباره دیالوگ‌ها صحبت کنم. روشن بود که بازیگران باید در موقعیت موجود بازی می‌کردند و نیازها کاملاً روشن بود. لازم نبود دیالوگ را یاد بگیرید باید در موقعیت می‌بودید.
با گوش کردن به دیالوگ‌ها می‌توانستم بفهمم حس سکانس درست است یا نه. خیلی راحت پیش رفت.
تأمین بودجه فیلم چالش بود؟
سرمایه‌گذاری را کاملاً خودم انجام دادم و در کمپانی خودم «اسکلینگ راک» که کمپانی تولید فیلم است آن را ساختم. دو فیلم دیگر هم در ۱۲ ماه اخیر ساخته‌ام و کمی پول از آنها به دست آوردم. هنوز هم از کارهای دیگری که انجام می‌دهم پول درمی‌آورم- برای مثال پولی که از «ماندالوریان» (فیلم اپرای فضایی آمریکایی که هرتسوگ در آن ایفای نقش کرد) به دست آمد صرف ساخت «رمانس خانوادگی» شد. از هر راهی پول درمی‌آورم صرف ساخت فیلم می‌شود. تنها کاری که نکرده‌ام زدن بانک بوده است.
فیلمی که درست شده موجب شگفتی خواهد شد؟
در فیلم من حتی یک لحظه نیست که شما تاکنون در فیلمی دیده باشید، گرچه همه چیز به شدت معمولی و منظم است. وقتی خوب نگاه کنید، حتی یک چیز هم نیست که قبلاً در هیچ فیلمی دیده باشید. همه چیز کاملاً ارگانیک بود. این هیبت از آنجا می‌آید که شما هرگز این را جای دیگری ندیده‌اید.
آنچه را دوست دارید روی پرده بزرگ ببینی فیلمبرداری می‌کنید. این ذات ماجراست. این تنها چیزی است که از فیلم می‌خواستم. به همین دلیل حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ دقیقه فیلم گرفتم و این برای من خیلی عادی است چون هیچ چیز از دست نمی‌رود.
آیا این سبک فیلمسازی به این معنی است که افراد بیشتری می‌توانند به فیلمسازی بپردازند؟
البته- فقط فیلم «رمانس خانوادگی» را ببینید. اگر یک فرد پابرهنه از مردم بومی کوه‌های آند پرو هم باشید می‌توانید یک فیلم بلند بسازید.
نظر شما