به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی اداره‌کل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان، وحید پورمردان اظهار داشت: مدتی پیش در اوج ورود آب به منطقه هامون با خبر تخریب دایک حفاظتی «شیله درد دل» روبرو شدیم که بسیاری افراد سود جو مغرضانه محیط زیست را متهم به کم کاری و تخریب دایک مذکور کردند در حالی که در همان زمان محیط زیست اعلام نمود برگشت آب به سمت افغانستان از این دایک امری محال و تنها زاده تخیل عده‌ای خاص است و ایشان با اهداف و مقاصد شخصی اقدام به این اعمال و به تبع آن شایعه پراکنی‌ها کرده‌ند؛ که در همین راستا محیط زیست استان بارها و بارها از رسانه‌های مختلف اقدام به روشنگری کرد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان ادامه داد: اینک با عنایت به اینکه هنوز شاهد ورود آب به منطقه هستیم، با بسته شدن عمدی و مشکوک ورودی آب به منطقه شیله درد دل و خشک شدن این محدوده، زمینه را برای کاشت و جالیزکاری و وصول به منافع شخصی خود آماده کرده‌اند. امری که از مدت‌ها پیش محیط زیست نسبت به آن حساسیت نشان داده و اعلام داشته بود که تخریب دایک کار عده‌ای سودجو و منفعت طلب است و تخریب بر اثر فشار آب در محدوده پمذکور امری کاملاً محال و دور از منطق بود. تذکراتی که صرفاً دیدگاه کارشناسی داشت و با رویکرد حفظ حقوق سلامت مردم سیستان و نه دیدگاه مغرضانه یا منفعت‌طلبانه و منطقه‌ای بود.
وی در مورد اینکه این بند خاکی چرا اینگونه سر و صدا ایجاد کرده در توضیحاتی اظهار داشت: در ادوار گذشته هر ساله در بستر تالاب جالیزکاری انجام می‌شد. به این معنی که حق آبه تالاب هامون به میزان ۶۰ میلیون متر مکعب هم اگر تأمین می‌شده، صرف کشت جالیز در همین منطقه به منظور تأمین و مباحث اقتصادی مردم منطقه و نه تمامی حاشیه‌نشینان می‌شده است. نکته جالب مسئله ایجاد برخی دعواهای شدید بین بهره‌برداران از بستر تالاب و طرح شکایت بین کشاورزان در مراجع قضائی بود که گاهاً اتفاق می‌افتاد. دعوا بر سر زمینی که بستر تالاب است و متعلق به همه مردم، امروز به دلیل فرسایش بادی و کشت مداوم و غیر اصولی حال و روز خوشی ندارد.
پورمردان ادامه داد: امسال نیز شاهد تکرار همان روند قبل هستیم؛ بدین صورت که ابتدا آبگیری منطقه درد دل را شاهد بودیم بعد بازگشایی عمدی شیله درد دل جهت تخلیه آب و دیشب نیز مسدود کردن ورودی آب به شیله مذکور، با رویکرد جلوگیری از ورود آب به منطقه مذکور با نیت آماده‌سازی زمینی وسیع برای کشت. به عبارت ساده این مسئله اینگونه است که منطقه‌ای از تالاب که تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست است را با انجام برخی بازی‌های منطقه‌ای و فرافکنی‌های متعدد، آبگیری و تخلیه کرده تا به صورت کاملاً رایگان و بدون صرف هیچ هزینه‌ای، فضایی مطلوب برای کاشت و بهره‌برداری و فروش جالیز مهیا شود.
مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان تصریح کرد: حال سوال این است آیا در شرایطی که آب قابل قبولی به تالاب تزریق شده و هنوز بیش از ۶۰ درصد تالاب خشکیده، لزومی برای جالیز کاری در تالاب وجود دارد؟ آیا اصولاً رویکرد همه مسئولین و حتی مردم و ذینفعان منطقه نباید در حفظ بستر تالاب باشد و نه تخریب ناشی از کشت، ایجاد راه دسترسی و نابودی بستر؟ آیا دیدگاه بهره‌برداری صرف از تالاب، بدون در نظر گرفتن شرایط بحرانی آن منجر به نابودی پوشش گیاهی بستر و افزایش گرد و غبار نمی‌شود؟ چرا دلسوزان بزرگواری که در روزهای باز شدن شیله درد دل به شدت نگران محیط زیست منطقه بودند و بارها مصاحبه می‌کردند اکنون نگران بسته شدن ورودی آب به این شیله و خشک شدن بستر نیستند؟ که البته پاسخ این سوالات برکسی پوشیده نیست.
وی افزود: رهایی از وضعیت گرد و غبار و بازگشت به شرایط نرمال با توجه به آبگیری تالاب تنها با همدلی مردم و دستگاه‌های ذیربط میسر است. همدلی از نوعی که منافع شخصی جای خود رابه منافع عمومی داده باشد. اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان این اطمینان را به کلیه هم استانی‌ها می‌دهد که با کمک دلسوزان، دانشگاهیان، رسانه‌ها، ذینفعان مظلوم و دستگاه‌های اجرایی نظارتی با تمام قوا از حق مردم منطقه و استان دفاع کرده و اجازه بهره‌برداری عده‌ای از افراد را که منجر به نابودی اکوسیستم تالاب و هوای پاک منطقه می‌شود، نخواهد داد. بهره‌برداری ذینفعان صرفأ در چارچوب قوانین مدیریت جامع تالاب که انجام و به همه دستگاه‌ها و مسئولین استانی و شهرستانی ابلاغ شده، امری شدنی و قابل وصول است. به امید اینکه بتوانیم نهایت بهره‌برداری را از آب ورودی امسال برای کنترل معضل بزرگ گرد و غبار و احیا پوشش‌های گیاهی غنی در کل تالاب هامون داشته باشیم. لازم به ذکر است اداره کل حفاظت محیط زیست به عنوان ضابط خاص دادگستری و متولی حفاظت از تالاب هامون موضوع را از طریق مراجع قضائی استان و شهرستان پیگیری می‌کند.
نظر شما