به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از مستند «بانو» ساخته محمد حبیبی منصوری شامگاه دوشنبه ۲۵ شهریور ماه در حوزه هنری برگزار شد.
در ابتدای این مراسم ثریا قاسمی راوی این مستند روی صحنه آمد و گفت: خوشحالم که فرصت شد امروز اینجا باشم. من صحبتی درباره «بانو» ندارم چون بسیار گویا بود و همه تلاش، عشق و ... یک زن را نشان میدهد اما به همکاران مستندساز من کمتر رسیدگی میشود، در حالی که زحمت زیادی میکشند اما من از آنها تشکر میکنم که سرمایه و وقت خود را روی مستند میگذارند. امیدوارم درباره مستندسازان فکری شود و از نظر مالی و معنوی حمایت شوند. آرزو میکنم شما جوانان این پویایی را از دست ندهید و جلو بروید و ما شاهد کارهای خوب شما باشیم.
در ادامه مرضیه هاشمی خبرنگار صدا و سیما عنوان کرد: واقعیت این است که وقتی زنگ زدند و گفتند فیلم را بازبینی کن، سرم شلوغ بود اما گفتم چشم. به خاطر همان قول یک روز به خودم گفتم چند دقیقه از آن را نگاه کنم ولی وقتی پای «بانو» نشستم تا آخر آن را دیدم و درسهای زندگی از آن گرفتم.
سپس انسیه شاهحسینی کارگردان سینمای دفاع مقدس گفت: «بانو» بسیار زیبا، عاشقانه، دلچسب و کامل بود که نمیدانم چه باید بگویم. امام نازنین در دل جنگ فرمودند خوزستان دین خود را به جنگ ادا کرد ولی من همیشه فکر میکنم هنرمندان چگونه باید دین خود را به خوزستان ادا کنند. ما چه کردیم. ضمن اینکه مسئولان ما به قدری بی مسئولیت بودند و در جایگاه خود خیانت کردند که نمیشود چیزی گفت.
وی افزود: آنها در مجامع عمومی محسن رضایی را که موجود گرانبهایی برای جنگ و انقلاب بود، برای کربلای ۴ محاکمه میکنند که من به عنوان یک فیلمساز خجالت میکشم. باید بفهمیم چرا محسن رضاییها در چنان شرایطی آن تصمیمها را گرفتند و چه خوب شد آن تصمیمها را گرفتند. ما به آنها افتخار میکنیم. وقتی محسن رضایی محاکمه میشود بی فرهنگی ما را میرساند و مخاطب را دچار تردید میکند. ضمن اینکه با تلویزیون به توافق رسیدهایم قرار شده یک سریال مطول درباره بانو فرجوانی بسازیم.
فریده فرخی نژاد مجری سابق تلویزیون هم بیان کرد: این اثر مستند بسیار زیبایی بود و امیدوارم شرایط خوبی برای اکران و پخش این مستند در سینما و تلویزیون فراهم شود.
در ادامه دکتر نیلچیزاده عنوان کرد: با این مستند بانو فرِجوانی را همه دیدید. به کارگردان و تهیهکننده این مستند تبریک میگویم و خوشحالم در جایی که شهید آوینی سخن گفته، صحبت میکنم.
خانم اصلانی دیگر سخنران این مراسم بود: این مستند سبک زندگی که ما امروز به شدن به آن نیاز داریم، نشان داد. صاحبان این آثار نشان دادند که دفاع مقدس گنجینهای است که ما همیشه به پیامهای آن نیاز داریم.
در بخشی از این مراسم مجری اعلام کرد که گروه سینمایی «هنر و تجربه» اعلام کرده این فیلم با سیاستهای این گروه همخوانی ندارد و امکان اکرانش را نداریم که در این هنگام انسیه شاه حسینی بیان کرد: گروه «هنر و تجربه» لیاقت اکران چنین فیلمهایی را ندارد.
سپس بانو فرجوانی سوژه مستند «بانو» روی صحنه آمد و اظهار کرد: وقتی خدا آدم را خلق کرد به خود احسنت گفت و آدم را با عشق خلق کرد اما خدا خودش گفته من انسان را در رنج آفریدم.
وی افزود: زندگی فراز و نشیبهای زیادی دارد، هم غم دارد هم رنج دارد. وقتی یک مادر باردار میشود از خود مراقبتهای زیادی میکند اما باید بدانیم وقتی خدا فرزندی میدهد خودش هم میتواند بگیرد ما در این میان چه کارهایم.
حبیب احمدزاده هم در این برنامه اظهار کرد: این فیلم یک ویژگی دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفت من از بعد جنگ از یک چیزی خیلی میسوزم که ما را در همه آثار تمام شده میدانند. پس کل یوم عاشورا و کل عرض تاسوعا چه معنی دارد. این فیلم این موضوع را نشان داد. خانم فرجوانی باید یک فرد عادی نشان داده شود تا زیاد شوند. امروز این فیلم نشان داد که ما هستیم و میتوانیم ادامه دهیم.
سپس محمد حبیبی منصور کارگردان این اثر پشت تریبون قرار گرفت و بیان کرد: اتفاق خوب این است که فیلم مستند دیده شود ما از تاثیر فیلم مستند بر مردم غافلیم. فضای فیلم مستند معمولا با سخنرانی اشتباه گرفته میشود که امیدوارم این موضوع در فیلم ما رعایت شده باشد. از ثریا قاسمی که در این مستند حضور داشت تشکر میکنم که وقت گذاشتند.
وی افزود: ما قبل از اینکه فیلم جهت دار ساخته باشیم سعی کردیم فیلمی بسازیم که همه مردم آن را دوست داشته باشند در این فیلم هم دیدیم که خانم فرجوانی و همسرشان با طیفهای مختلف ارتباط برقرار میکردند و به نظرم این سلامت دینداری یک فرد را میرساند.
در پایان این مراسم با اهدای قطعهای از سنگ حرم امام رضا(ع) به خانم فرجوانی و همسرش از آنها تجلیل شد.
در این بخش هم فرجوانی بیان کرد: امیدوارم هیچ مادری داغ فرزند خود را نبیند. مملکت ما کشتی نوح است و ما در این کشتی به سر میبریم پس هرکسی از این کشتی پیاده شود عاقبتش مانند فرزند نوح میشود.
نظر شما