روایات عرفانی اهل بیت(ع) عرفان های بی‌اساس را کنار خواهد زد

آیت الله جوادی آملی در این دیدار بیان کرد: «عرفان» اگر بخواهد مانند فقه و اصول به صورت یک درس رسمی در حوزه تبدیل شود، سالها تلاش و کوشش عالمانه و محققانه را می طلبد، که در ابتدا مباحث آن تدریس و نقد شود، سپس به مراجع عرضه شود، تا اشکالات آن گرفته شود و مهر تایید بخورد، وگرنه با درس و بحث های زیر زمینی، عرفان به صورت یک رشته مقبول در نخواهد آمد.

وی ادامه داد: کسانی بودند که در رفتن این راه تعجیل کردند و غرق شدند مانند عین القضات­ ها و سهروردی ­ها! این علم، سعه صدر ائمه(ع) را می خواهد که آن چه را می دیدند تحمل می­ کردند و بازگو نمی­ کردند، اینکه شما خلق را صورت مرآتیه بدانید و خالق را نامحدود بدانید که جا برای غیر نمی­ گذارد، تحمل خود همین مساله فقط در حد ائمه اطهار علیهم السلام است، لذا شما باید بدانید در مسیر حساسی قدم برداشته اید.

این استاد برجسته حوزه علمیه قم ابراز کرد: در دوران امام رضا علیه السلام که نحله­ های فکری متعددی خود را مطرح کرده بودند، ایشان هرگز دروازه ورود این افکار را از یونان یا غیریونان نبستند، بلکه با آنها مواجه شدند و پاسخگویی به آنها باعث شکوفاتر شدن دین گردید.

آیت الله جوادی آملی در توصیه ای خطاب به اعضای شورای علمی همایش «عرفان اهل بیتی(ع)» بیان کرد: به برکت انقلاب اسلامی ادبیات در حوزه ها زنده شد و به همت و تلاش اساتید بزرگ این رشته، برای مصادیق قواعد ادبی به جای استفاده از اشعار جاهلی عرب، از آیات و روایات استفاده شد. اکنون نیز اگر مجموعه شما بتواند یک اربعین از روایات متقن عرفانی اهل بیت علیهم السلام جمع آوری کند آرام آرام این روایات آن عرفان های بی اساس را کنار خواهد زد.

وی با ذکر نمونه ای از روایات عرفانی اهل بیت علیهم السلام تصریح کرد: شیخ مفید در امالی خود از امام صادق(ع) این روایت را نقل می کند که اگر کسی عقیده توحیدی داشته باشد و این عقیده خود را با عمل صالح همراه سازد وارد ملکوت خواهد شد؛ ملکوت عالم که محل شهود است، جایی است که قرآن کریم می فرماید ما مرتب، ملکوت عالم را به ابراهیم خلیل نشان می دادیم. اینگونه از روایات می فهماند انسان می تواند به مرحله ای برسد که خود در مقام شهود قرار بگیرد.

این مفسر قرآن خاطرنشان کرد: مناجات «شعبانیه» از غنی‌ترین و قوی‌ترین مدارک دینی ماست، اولِ مناجات «شعبانیه» منادات است، بعد وقتی انسان احساس قُرب الهی کرد می‌شود مناجات و با خدا نجوا می‌کند. بعد وقتی نفسش تمام شد در همین مناجات «شعبانیه» به ما می‌گویند به خدا بگو من نفسم تمام شد حالا تو مناجات بکن من گوش بدهم «وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ نَادَیتَهُ فَأَجَابَکَ وَ لَاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلَالِکَ فَناجَیتَهُ سِرّاً» خدایا من حرفم تمام شد حالا تو با من حرف بزن که لذت حرف تو را من بشنوم و مدهوش بشوم نه بیهوش «وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ نَادَیتَهُ فَأَجَابَکَ وَ لَاحَظْتَهُ»، بعد ناز شروع می‌شود و آن ناز این است که به ما در مناجات «شعبانیه» گفتند به خدا بگو خدایا «إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی أَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِی بِذُنُوبِی أَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ»؛ خدایا اگر تو در معاد یا در دنیا در یک فرصت دیگری به من اعتراض کنی بگویی چرا گناه کردی؟ من هم می‌گویم تو که بزرگ بودی چرا نبخشیدی؟! این راه نیاز نیست این راه ناز است. خدایا تو که بزرگ‌تر بودی و عفو هم با بزرگان است تو چرا نبخشیدی؟! این مسائل جز با عرفان قابل حل نیست.

آیت الله جوادی تأکید کرد: احتیاط داشتن به معنای این است که انسان دور دین خود که طبق بیان ائمه مانند برادر اوست یک دیوار محافظ یا حائط بکشد تا در معرض گزند و آسیب نباشد. چنین احتیاطی را در ورود به عرفان باید رعایت کنید تا از راه به بیراهه منحرف نشوید.