به گزارش خبرنگار مهر ، بعد از نزدیک به ۳۰ سال طبابت و ۲۵ سال فعالیت در حوزه هماتولوژی و آنکولوژی کودکان، هنوز هم اعلام خبر ابتلا کودک به بیماری سرطان، به خانواده‌اش را از سخت‌ترین کارها دانست و گفت: آینده یک خانواده با این خبر تغییر جدی می‌کند، برای همین دیگر با یک بیمار رو به رو نیستیم که برای بهبودیش تلاش کنیم، بلکه باید کل یک خانواده را در برخوردهایمان مد نظر داشته باشیم. باید برای آینده یک خانواده و تحقق آرزوهای فرزندشان تلاش کنیم تا پس از بهبودی کودک مبتلا به سرطان خاطره‌های ناخوشایند آنها از روزهای درمان را به حداقل برسانیم.
نادر ممتازمنش پزشک همکار محک و انکولوژیست کودکان در بیمارستان لقمان حکیم است که از سال ۱۳۷۳، به واسطه همکاری با پروفسور پروانه وثوق، رئیس فقید هیئت امنای مؤسسه خیریه محک، با فعالیت‌های این مؤسسه آشنا شد و تا کنون نیز این همکاری ادامه پیدا کرده است. در خصوص نحوه فعالیت او و ویژگی خاص طبابت کودکان مبتلا به سرطان با وی به گفتگو نشسته‌ایم.
رشته پزشکی را با چه انگیزه و علایقی انتخاب کرده‌اید.
- فکر می‌کنم، جنبه انسانی این شغل برای بنده بسیار ترغیب‌کننده بوده. به خاطر دارم زمانی در نوجوانی از من سئوال شد که دوست دارم در چه رشته‌ای از پزشکی تحصیل کنم؛ بر خلاف همه دوستانم که در مورد تخصص‌های قلب و مغز و اعصاب صحبت می‌کردند، جواب من پزشک کودکان بود. این علاقه از جایی در من شکل گرفت که در زمان کودکی به دلیل بیماری به پزشکی مراجعه کرده بودم که بسیار مهربان بود و با تشخیص صحیح و به موقع باعث شد بهبودی یابم. قطعا تأثیر یک رفتار صحیح و تخصص توأم با مهربانی و انسانیت یک طبیب کودکان در شکل‌گیری علاقه من به پزشک شدن خیلی مؤثر بوده است. پس از اتمام دوره عمومی و تخصص کودکان رشته فوق‌تخصصی هماتولوژی و آنکولوژی کودکان را انتخاب کردم و افتخار شاگردی استاد فقید سرکار خانم دکتر وثوق را پیدا کردم.
مهم‌ترین ویژگی رشته پزشکی چیست.
-تلاش دائمی برای کاهش و رفع آلام و دردهای انسانها مهم‌ترین ویژگی این شغل است و زمانی که این تلاش با صفاتی نظیر خیرخواهی، مهربانی، نوع‌دوستی و همدردی آمیخته و عجین باشد، به یک اقدام نیکوکارانه که می‌تواند در سرنوشت جامعه مؤثر باشد تبدیل می‌شود.
نقش مؤسسات خیریه و مردم‌نهاد را در حمایت از کودکان مبتلا به سرطان چگونه ارزیابی می‌کنید.
- معتقدم فرهنگ‌سازی در خصوص معرفی و شناخت این بیماری در جامعه و همچنین نحوه برخورد و تعامل افراد جامعه با کودک مبتلا به سرطان مهم‌ترین کارکرد این مؤسسات در حال حاضر است. زیرا تمام خدمات و حمایت‌هایی که مؤسسات خیریه به خصوص محک، به عنوان یکی از مورد اعتمادترین نهادهای جامعه مدنی به این کودکان و خانواده‌های ایشان ارائه می‌کند، اساساً وظیفه ذاتی این نهادهاست و برای ارائه همین خدمات و حمایت‌ها تشکیل شده‌اند. البته بعضی از این حمایت‌ها نظیر ارائه خدمات حمایتی و یکپارچه در سراسر کشور در برنامه‌های آتی و توسعه‌ای به عنوان یک هدف قرار داده شده است و جای بسیار خوشحالی دارد که کیفیت آنها مدام در حال ارتقا است.
در زمان تأسیس مؤسسه محک، شناخت جامعه نسبت به بیماری سرطان بسیار کم بود. به طور مثال وقتی با بیماران بهبود یافته محک که در دهه‌های گذشته و در سنین کودکی به این بیماری مبتلا بوده‌اند در مورد گذشته صحبت می‌کنید دردناک‌ترین موضوع دوران بیماریشان را نگاه‌های متفاوت مردم می‌دانند. ولی امروز خوشبختانه عملکرد صحیح مؤسسه محک و مجموعه اقداماتی که جهت شناخت و معرفی سرطان کودکان انجام شده است فرهنگ جامعه را در مواجه با این بیماری تغییر داده است که این موضوع بسیار عوارض بیماری را برای کودک و خانواده‌اش آسان می‌کند.
حضور روانشناسها و مددکاران اجتماعی محک چه کمکی به پیشرفت فرآیند درمان خواهند کرد.
- خوشبختانه این تفکر که کار پزشکی یک کار گروهی است که در آن همکاری و همیاری با دیگر تخصص‌ها از اهمیت بالایی برخودار است روز به روز استحکام بیشتری پیدا می کند. حمایت‌های محک نیز منوط به حمایت‌های درمانی نیست و روانشناسها و مددکارهای اجتماعی با حضور خود باعث تعدیل فشارهای ناشی از بیماری بر کودکان مبتلا به سرطان و خانواده‌های ایشان می‌شوند. همچنین ارائه کمک‌های حمایتی، روانی و رفاهی باعث می‌شود تا پزشک در مسیر درمان حمایت شود و بتواند با اطمینان خاطر به درمان بپردازد.
پزشکان و کادر درمانی بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی سراسر کشور که دارای بخش خون و آنکولوژی کودکان هستند یکی از مهم ترین همکاران مؤسسه محک، برای حمایت از ۱۹ هزار کودک مبتلا به سرطان در سرزمین‌مان هستند و با یاری و تلاش ایشان محک در برنامه راهبردی خود تا سال ۱۴۰۰ خدمات یکپارچه حمایتی را به فرزندانش ارائه می‌دهد.
نظر شما