به گزارش خبرگزاری مهر، پروژه پژوهشی «بررسی مسئله عاطفه و عاطفه‌گرایی در حکمت متعالیه» با ارائه محمد سوری از گروه فلسفه بررسی شد.
وی گزارشی از فرایند اداری و اجرایی نگارش این پژوهش را ارائه داد و گفت: محسن جوادی به‌عنوان ناظر پروژه، نظارت کار را بر عهده داشته‌اند و در چند مرحله بر فرایند کار نظارت کرده و آن را تأیید کرده‌اند. اکنون متن کامل اثر در اختیار ارزیاب بیرونی است تا با توجه بدان در شورای پژوهشی پژوهشکده نیز بررسی گردد. این پروژه در تاریخ ۱۳۹۶/۵/۱۰ عقد قرارداد شده است و انجام طرح به‌موقع انجام شده است.
در ادامه زینب السادات میرشمسی، پژوهشگر گفت: در این پژوهش برای نخستین‌بار به مبحث عاطفه و عاطفه‌گرایی پرداخته می‌شود. در فلسفه و روان‌شناسی غربی به این موضوع پرداخته شده است و ما در این اثر تلاش کرده‌ایم از منابع موجود در حکمت صدرایی از جمله در اثار ملاصدرا و نیز علامه طباطبایی موضوع عاطفه را بررسی کنیم. ملاصدرا در آثار خود عبارت عاطفه و ... ندارد، ولی با توجه به مباحث مطرح در غرب کوشیده‌ایم این مبحث را بازآفرینی کنیم.
وی افزود: عواطف ملاکاتی ارزش‌مدارانه هستند. تأثیر عواطف در تحقق کمال است و کمالات یا وجودی هستند و یا اخلاقی. مبحث عاطفه، شوق و عشق در آثار افلاطون نیز بحث شده است، ولی نکته‌ای که در آثار ملاصدرا هست آنکه معتقد است ماسوی الله عین الربط به خداست. بر این اساس، اگر به موجود انسانی عشق بورزیم، در واقع هم استعلای در عشق و فراروی داریم و هم فردیت در عشق حفظ شده است.
این محقق تصریح کرد: عشق نفسانی به موجودات ماسوی الله، می‌تواند محقق‌کنندۀ اخلاق باشد، ولی عشق جسمانی نمی‌تواند؛ زیرا در ماده و جسم وحدت حاصل نمی‌شود و ازهمین‌رو رذایل اخلاقی را در پی دارد. عشق به نگاه عاشق و متعلق عشق و عاطفه بستگی دارد و این امر به اخلاقی‌شدن یا رذیلت‌های اخلاقی می‌انجامد. عواطف واسط نظر و عمل هستند. هر عمل اخلاقی در گرو تحقق یک حالت عاطفی است. افعال اخلاقی عمل‌های اختیاری و متأثر از عواطف هستند.
نظر شما