به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، البته این بارش برف با آنچه که در دنیای بیرون شاهد آن هستیم، تفاوت‌های اساسی دارد. برفی که در هسته داخلی کره زمین می بارد از جنس تکه‌های آلیاژ آهن است و پس از بارش آرام آرام بر روی هسته بیرونی مستحکم کره زمین آرام می‌گیرد و این در حالی است که هسته داخلی زمین مایعی جوشان و پرتلاطم است.
بررسی‌هایی که بر روی لایه‌های درونی کره زمین صورت گرفته، نشان می‌دهد که اگر چه لایه‌های بیرونی‌تر کره زمین جامد و صخره‌ای شکل هستند، اما لایه‌های درونی تر بسیار داغ و مذاب بوده و البته یک هسته جامد این لایه مذاب و مایع را در بر گرفته است.
برای رسیدن به این لایه مذاب درونی باید مسافتی ۲۸۹۰ کیلومتری در درون زمین طی شود و لذا بررسی آنچه که در این بخش از زمین جریان دارد، کار ساده ای نیست. محققان برای افزایش اطلاعات خود در این زمینه، از روش تاباندن امواج لرزه نگارانه به درون کره زمین استفاده می‌کنند.
کند و تند شدن سرعت این امواج، ضخامت لایه‌های درون زمین و تا حدی محتویات آنها را آشکار می‌کند. حرکت کندتر از حد انتظار و نامنظم این امواج در بخشی از لایه‌های جامد نزدیک به هسته مذاب زمین، باعث شده تا پژوهشگران فرضیه بارش برف فلزی را در این قسمت مطرح کنند.
آنها می‌گویند مواد فلزی ذوب شده در این بخش از هسته کره زمین به شکلی کریستال‌هایی در می آیند و سپس آرام آرام بر روی بخش جامد بیرونی فرود می آیند. از نظر آنها ساختار آبکی برف یادشده است که حرکت امواج را کند می‌کند. البته فرضیه یادشده توضیح می‌دهد که چرا هسته داخل کره زمین در حال رشد بوده و قطر آن به طور مرتب افزایش می‌یابد.
نظر شما