گلایه‌های پرکارترین طراح جلوه‌های ویژه میدانی «فجر ۳۸»

آرش آقابیگ مدیر جلوه‌های ویژه میدانی آثار سینمایی در گفتگو با خبرنگار مهر دربار آثار خود در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر گفت: امسال کار جلوه‌های ویژه میدانی «ابر بارانش گرفته» به کارگردانی مجید برزگر، «پوست» به کارگردانی بهمن و بهرام ارگ، «تومان» ساخته مرتضی فرشباف، «دوزیست» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد، «روز بلوا» به کارگردانی بهروز شعیبی، «شنای پروانه» ساخته محمد کارت، «قصیده گاو سفید» ساخته بهتاش صناعی‌ها، «مغز استخوان» ساخته حمیدرضا قربانی و «بی‌صدا حلزون» ساخته بهرنگ دزفولی‌زاده را انجام داده‌ام که در این بین فیلم سینمایی «پوست» برای خودم کار چالش‌برانگیزی بود چون بومی بودن فیلم و سکانس‌هایی که نیاز به فضاسازی‌های مختلف داشت، کار را برای ما سخت می‌کرد.

آقابیگ ادامه داد: ما اتمسفرهای مختلفی را در فیلم داشتیم برای مثال فضاهای مه‌آلود، آتش‌سوزی، برف، بارانی و… داشتیم به همین دلیل درو از تمام ادوات جلوه‌های ویژه در این فیلم استفاده شده است ولی خدا را شکر خروجی خوب داشت و فیلم از این بابت دیده می‌شود.

وی افزود: «شنای پروانه» هم برای ما چالش‌برانگیز بود چراکه سکانس‌های تنش‌زایی داشتیم و از متدهایی استفاده کردیم که منجر به خروجی خوبی شد. در «تومان» هم فضاهای لانگ شات زیادی داشتیم که فضای بارانی داشت، «دوزیست» و «بلوا» هم جزو کارهای سخت ما بود که خداراشکر آن‌ها هم کار خوبی از آب درآمدند.

آقابیگ عنوان کرد: با این وجود چالش ما در «پوست» زیاد بود چون با توجه به بومی بودن و انتخاب لوکیشن‌ها همه باید به سرعت آماده می‌شدیم برای مثال ما از قبل نمی‌دانستیم قرار است کجا چه اتفاقی بیفتد و باید تنها ۴۸ ساعت قبل از فیلمبرداری به لوکیشن می‌رفتیم و فضا را آماده می‌کردیم با این وجود تیم خوبی داشتیم یعنی با اینکه عوامل «پوست» جوان و بومی بودند ولی همه کمک می‌کردند تا اتفاق درست رخ دهد. ضمن اینکه فضاهای لانگ شات زیادی داشتیم برای مثال در این فیلم باغ‌هایی وجود دارد که باید مه آلود می‌شد یا فضاهای برفی داشتیم که باید آماده می‌کردیم که آماده سازی آنها مقداری سخت بود.

وی بیان کرد: امسال سال پر کاری برای من بود. از سال ۹۰ که به صورت مستقل شروع به کار کرده‌ام هر سال گروه ما پرکارترین گروه جلوه‌های ویژه میدانی بوده است. این در حالی است که اجازه انجام جلوه‌های ویژه میدانی فیلم‌های جنگی به من داده نمی‌شود، چون باید یک سری مجوزها را دریافت کنیم اما به لطف دوستان ۵، ۶ سالی می‌شود که نمی‌توانم این مجوزها را اخذ کنم.

این طراح جلوه‌های ویژه میدانی افزود: درواقع از وقتی مستقل شده‌ام این مجوزها را به من نمی‌دهند و از این بابت گله دارم. چرا با کسی که پرکار است چنین رفتار می‌شود؟ من از تمام خلاقیت خودم برای سینمای ایران استفاده کرده‌ام، انرژی، وقت و هزینه گذاشته‌ام و با قاطعیت می‌گویم هیچ‌کس مثل آرش آقابیگ توان و ابزار جلوه‌های ویژه میدانی را ندارد، با این وجود من نمی‌توانم کار جلوه‌های ویژه میدانی آثار جنگی را انجام دهم. سوالم این است در چنین شرایطی دوستان چگونه جایزه بهترین جلوه ویژه میدانی را دریافت می‌کنند؟ من ناراحت نیستم ولی دوستان وقتی این تلاش ما را می‌بینند و متوجه می‌شوند تنها به خاطر نداشتن مجوز نمی‌توانیم برخی کارها را انجام بدهیم، چگونه سیمرغ این بخش را می‌گیرند و چه لذتی برایشان دارد؟

آقابیگ در پایان عنوان کرد: ما برای جلوه‌های ویژه میدانی آثار جنگی، باید یک سری مجوزهای امنیتی دریافت کنیم و گواهینامه‌ای به همین منظور داشته باشیم، اما ۶ سال است که این مجوز را به من نمی‌دهند. جالب است که نه صنف مسئولیت این امر را می‌پذیرد و نه دوستانی که باید این مجوز را بدهند و هر بار هر کدام مشکل را به دیگری ربط می‌دهند. این در حالی است که من سطح کاری خودم را بالا بردم و دوستانی که در خواب زمستانی بودند متوجه شدند با سنگ‌اندازی‌های آنها هم می‌شود کار کرد. با این وجود در این چند سال بیش از ۳۰ تا ۴۰ کار سینمایی را به خاطر این مجوز از دست داده‌ام. امیدوارم تکلیف این بخش امسال حل شود.