چه کسانی این روزها از رفتن به خانه می ترسند/ جای خالی روانشناس

خبرگزاری مهر-گروه استان‌ها-فائزه تقی لو: در این روزهای پراسترس و خبر ساز کرونایی که دوران پیک بیماری است، تعداد مبتلایان نسبت به روزهای اول بیشتر شده و هر روز زوایای مختلف این بیماری بررسی می‌شود تصمیم گرفتیم با نمونه گیران کرونا ویروس در آزمایشگاه بوعلی هم صحبت شویم تا ببینیم در آنجا چه خبر است آیا آنها نیز با این بیماری درگیرند؟.

وارد آزمایشگاه که شدم با نگاهی که حکایت از سر در گمی داشت به دنبال سوژه کرونایی بودم. چشم که چرخاندم یکی از اتاق‌ها توجه ام را جلب کرد، دیوارهایی که پوشیده از نقاشی بود گویا در این اتاق نمونه گیری کودکان انجام می‌شود، بدون مقدمه جویای مسئول بخش کودکان شدم.

از خانمی که صورت خود را با ماسک پوشانده وچهره اش غیر قابل تشخیص است و دستکش‌های آبی که حکایت از وضعیت این روزها دارد، پرسیدم پای بیماران مبتلا به کرونا اینجا هم باز شده؟ بدون مکث گویا منتظر بود تا درد دل کند گفت: چند روز پیش پدری فرزند خود را برای گرفتن نمونه پیش ما آورد متأسفانه نتیجه مثبت بود، باتوجه به علائم موجود از او خواستیم سریعاً نسبت به بستری کردن کودک اقدام کند در کمال ناباوری قبول نکرد.

کرونا با هیچکس شوخی ندارد شخص مبتلا همه را گرفتار می‌کند اگر حساسیت موضوع درک نشود هماننددومینو همه رادچارمیکند، امیدواریم مردم حرف‌های کادر درمان را جدی بگیرند و از خانه خارج نشوند

در حالی که خستگی در چشمانش موج میزد لحظه‌ای مکث کرد و ادامه داد: کرونا با هیچکس شوخی ندارد. شخص مبتلا همه را گرفتار می‌کند اگر حساسیت موضوع درک نشود همانند دومینو همه را دچار می‌کند، امیدواریم مردم حرف‌های کادر درمان را جدی بگیرند و از خانه خارج نشوند.

او می‌گوید که چند هفته است که پدر و مادرش را ندیده چون معتقد است افراد مسن بیشتر در معرض خطرند. حکایت خانه رفتنش را برایمان می‌گوید: با وجودی که نکات بهداشتی را رعایت می‌کنم مطمئن نیستم از این ویروس منحوس در امان باشم، مدام خودم را ضد عفونی می‌کنم و همیشه با نگرانی وارد خانه می‌شوم.

فاصله ما با بیماران کم است و نیاز به ماسک فیلتردار داریم

سمیرا جعفری در ادامه به نبود ماسک فیلتر دار اشاره کرد و افزود: فاصله ما با بیماران کم است و نیاز به ماسک فیلتردار داریم ولی متأسفانه در بازار موجود نیست و بعد از چند هفته از شیوع بیماری تازه مواد ضد عفونی کننده برایمان فرستاده اند. با کمبود امکانات به نظرتان نبایدنگران سلامتی خود و خانواده‌هایمان باشیم؟

در همین حین نمونه گیر دیگری با تأسف تمام از بی توجهی مردم نسبت به حساسیت موضوع از مراجعه کننده ای می‌گوید که برای گرفتن گواهینامه رانندگی به دنبال جواب آزمایش اش آمده او می‌گوید مردم بعد از چند هفته هنوز پی به اهمیت موضوع نبرده اند که نباید جز در موارد ضروری از خانه خارج نشوند.

نزدیک غروب است گوشه سالن چشم‌های پیر مردی که ماسک بر چهره دارد بی رمق است نفس‌های خسته اش را می شنوم او مبتلا به آسم می‌باشد بیماری کرونا هم امانش را بریده و چند کودک نیز با لحن کودکانه خود از کرونا می‌گویند گویا این موضوع دنیای کودکان را نیز درگیر خود کرده و مادرانشان نیز با نگرانی از این موضوع منتظر هستند تا نوبتشان برسد.

علیرضا کاظملو روانشناس بالینی از پیامدهای روانی ابتلاء جامعه به ویروس کرونا صحبت کرد که خود مشکلات دیگری از قبیل استرس، ترس و واهمه را ایجاد کرده است و همین می‌تواند در کاهش ایمنی و مقاومت بدن مؤثر باشد.

ضرورت حضور روانشناسان و جامعه شناسان برای ارتقا سلامت

کاظملو حضور روانشناسان و جامعه شناسان رابرای ارتقا سلامت ضروری دانست وافزود: جامعه شناسان با بررسی و تحلیل وضعیت شیوع کرونا در بین گروه‌های اجتماعی می‌توانند مواردآسیب زا و پرخطر را بررسی و برای پیشگیری راه کار ارائه دهند.

وی حضور و مشارکت نهادهای مدنی، سازمانهای مردم نهاد، انجمن‌های علمی و گروههای جهادی را با توجه به شبکه گسترده ارتباطات، بزرگترین ظرفیت اجتماعی دانست و عنوان کرد: همین گروه‌ها می‌توانند بسیار مؤثر باشند که متأسفانه تا به امروز به جد دعوت به همکاری نشده اند.

علیرضا کاظملو در ادامه با اشاره به موضوع خود مراقبتی نیز تصریح کرد: در چنین شرایط بحرانی نقش صدا و سیما و رسانه‌ها در مورد آموزش‌های خود مراقبتی را کمتر شاهدیم در حالی که امروزه یکی از راههای ارتقا سلامت کمک گرفتن از آحاد جامعه و توجه به فرهنگ خود مراقبتی است.

کاظملو با بیان این نکته که بلایا و مصائب می‌تواند فرصتی باشد تا به بازخوانی رفتارها و ساختارهای اجتماعی جامعه بپردازیم گفت: ضعف‌های فرهنگی موضوعی است که در حال حاضر شاهد آن هستیم و تا زمانی که مسئولین توجه به این بخش را جدی نگیرند ما شاهد مشکلات خواهیم بود در جامعه ما به درمان پرداخته می‌شود، اما پیشگیری، فرهنگ سلامت، توانمند سازی و ترویج بهداشت کمتر مورد توجه قرار گرفته است.