روش مواجهه جامعه ایمانی با ابتلائات عمومی

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام محمدحسین ملک زاده در سخنانی با موضوع «روش مواجهه جامعه ایمانی با ابتلائات عمومی» گفت: برخی مطرح می‌کنند که در این ایام که این عامل بیماری زا شیوع پیدا کرده است، چه باید کرد؟ چرا صاحب نفسی پیدا نمی‌شود که دعایی بکند و این ماجرا تمام شود؟

وی ادامه داد: شکی در این نیست که اگر مشیت الهی تعلق بگیرد و حکمت خدا اقتضا کند، به دعای حتی یک نفر، این بلاها و گفتاری ها تمام می‌شود. لکن به نظر می‌آید مشیت و سنت و حکمت الهی در مواردی نظیر این گرفتاری‌های گسترده و عمومی، اینطور اقتضا می‌کند که اصلاً مشیت و خواست الهی این نیست که یک نفر دعا کند و با دعای او مشکل حل شود. اگر یک نفر بنا بود دعا کند و با دعای او مشکل حل شود، چه کسی بهتر از حضرت ولی عصر (عج)؟

وی افزود: به نظر می‌آید در این جور امور که سابقاً در طول تاریخ بشر رخ داده است، خداوند می‌خواهد یک تنبه و توجه عمومی بدهد و قرار است یک غفلت عمومی برطرف شود. یک توجهی به امت و جامعه و مردم شود. در چنین مصیبت‌هایی خیلی وقت‌ها روش انبیای گذشته هم این بوده است که یک نفری دعا نمی‌کردند و مردم را جمع می‌کردند و دسته جمعی دعا می‌کردند.

حجت الاسلام ملک زاده گفت: در مورد نماز باران، امام رضا (ع) در رأس یک جمعیت عظیمی، نماز را اقامه می‌کند. قرار بر این است که بیداری و یقظه و تنبه عمومی ایجاد شود و این غفلت از خدا و یاد خدا برطرف شود. یعنی ذکر و مقام یاد خدا از حالت فردی و انفرادی خارج شود و حالت عمومی پیدا کند.

وی ادامه داد: «کلمه الله هی العلیا و کلمه الشیطان هی السفلی» از حالت فردی خارج شود و حالت عمومی و اجتماعی پیدا کند و همه جا اعلا کلمه الله شود. همه باید برگردند و توبه کنند و انابه و درخواست کنند. معاصی ما که در نظر خودمان کوچک است ولی در مقام واقع پر اهمیت است، همین غفلت از خداست. ما خدا را فراموش کرده ایم. خدا کجای زندگی ماست؟ سکولاریسم یعنی همین. یعنی شما خدا را کنار می‌گذارید. یعنی زندگی منهای خدا. این همان نسیان و غفلت است. خدا خودش می‌فرماید «فاذکرونی اذکرکم» مرا یاد کنید من هم شما را یاد می‌کنم.

وی افزود: این گرفتاری‌ها و مشکلات، بلا و ابتلاء و آزمایش است. هم برای کسی که گرفتار می‌شود و هم برای کسی که گرفتار نمی‌شود، همه آزمایش می‌شوند. در مقام دعا هم همه باید تضرع کنیم و دست به دعا بلند کنیم. حالا اگر از اجتماعات منع شده است، اشکالی ندارد، جدا جدا هر کس در منزل و خانه خود دعا کند. ماه رجب ماه دعاست.

وی اظهار داشت: برخی صرفاً در خانه نشسته اند و غمباد گرفته اند و مرتباً صرفاً اخبار را دنبال می‌کنند که چه تعدادی مبتلا شده اند و یا چه تعدادی فوت کرده اند. خب این چه فایده‌ای دارد؟ اگر می‌توانیم به شکل میدانی کمکی انجام دهیم که خیلی خوب است. الان عزیزان طلبه ما که قشر مظلومی هستند، اینقدر زحمت می کشند و صدق نیت دارند. اما از مسئول مملکتی گرفته تا بقیه، نه کسی می بیند و نه کسی از آنها سخنی می‌گوید. کما اینکه در دوره دفاع مقدس هم شهدای روحانیت در میان همه اقشار و اصناف بالاترین میزان را دارند، اما آیا اینها گفته می‌شود؟

این کارشناس دینی گفت: نکته‌ای که هست این است که نباید در این لحظات از یاد خدا غافل شویم. همه با هم باید دعا کنیم. قرار بر این است که غفلت زدایی عمومی و اجتماعی صورت بگیرد. قرار است همه بیدار شوند. چه فایده‌ای دارد که یک نفر دعا کند؟ اینهمه ادعیه که ما داریم برای رفع بلا، سوره‌های قرآن و… باید خوانده شود.

وی ادامه داد: در شبکه‌های اجتماعی که بحث‌های دروغ و تهمت و مطالب لغو و بی خاصیت و بی فایده زیاد است، به جای این چیزها باید یاد خدا را تبلیغ کنیم. باید تبلیغ کنیم که همه باید یاد خدا بکنند و غفلت را کنار بگذارند.

وی افزود: واضح است که توجه به خداوند، توجه به مسبب الاسباب است، توجه به سبب ساز و سبب سوز است و این به معنی غفلت از اسباب مادی و طبیعی و دنیوی هم نیست. همه اینها به دست خداست.

حجت الاسلام ملک زاده در پایان گفت: در عین حال که مسائل بهداشتی را باید رعایت کنیم، دعا را هم فراموش نکنیم. با دعا به عنوان یک امر تشریفاتی برخورد نکنیم.