به گزارش خبرنگار مهر، بر اساس گزارشهای رسیده از سوی فعالان محیط زیست، دفتر حیات وحش سازمان محیط زیست در حال بیهوش سازی و انتقال سه یوز (دلبر، کوشکی و ایران) بدون اطلاع رسانی قبلی از محل نگهداری آنها در پارک پردیسان است.
به نظر میرسد این فعالیتها در راستای اجرای طرح نگه داری در شرایط نیمه اسارت یوزها در حال انجام است که پیش از این بارها مورد انتقاد کارشناسان قرار گرفته بود.
گفته میشود اکیپ انجام این پروژه به دلیل عدم تجربه قبلی پس از چندین بار شلیک ناموفق دارتهای بیهوشی، استرس بسیار زیادی به یوزها وارد کرده اند.
به گفته ایمان معماریان دامپزشک حیات وحش برای بیهوش سازی یوزها از دارویی به نام مدتومیدین استفاده میشود که با دوز 5cc در نظر گرفته شده احتمال فرو رفتن یوز ماده (دلبر) به حالت کما، ایست قلبی و تنفسی و در نهایت مرگ یوز وجود دارد.
این پروژه که از روزهای پایانی سال و در اسفندماه ۹۸ شروع شده است و از روز گذشته دوباره از سر گرفته شده بر خلاف پروتکلهای مربوط به یوزپلنگهای نگه داری شده در حالت اسارت در حال انجام است.
انتشار تصاویری از باکسهای غیر استاندار انتقال خشم و نگرانی دوستداران محیط را برانگیخته است و به گفته آنها این باکسها که به منظور انتقال یوزها از طریق یک وانت نیسان به استان سمنان در نظر گرفته شده است باعث مرگ این حیوانات خواهد شد.
تلاشهای خبرنگاران محیط زیست تاکنون برای برقراری ارتباط با کارشناسان و مسئولان سازمانمحیط زیست و پرسش درباره اهداف و انگیزههای انجام عجولانه این پروژه نتیجه نداده است و به همین دلیل تصمیم به انتشار یک نامه سرگشاده و هشدار در خصوص تبعات جبران ناپذیر این اتفاق گرفتهاند.
در متن این نامه آمده است: «با نهایت تأسف پس از رسانهای شدن اقدام نابخردانه دفتر حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست جهت بیهوشسازی، معاینه و انتقال یوزهای پردیسان به استان سمنان و وارد آوردن استرس بسیار زیاد توسط یک اکیپ کاملاً غیرحرفهای به تنها یوزهای آسیایی در اسارت کل دنیا؛ مستحضر شدیم که این اقدام عجولانه همچنان با سرعت و علیرغم احتمال بروز آسیبهای جدی و حتی مرگ یوزها در صبح روز یکشنبه مورخ ۱۷ فروردین ادامه یافته است.
جامعه خبرنگاری محیط زیست بدین طریق نگرانی و اعتراض جدی خود را نسبت به این اقدام کاملاً غیرحرفهای و غیرمسوولانه از جانب دفتر حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست اعلام میدارد. بدیهی است که برای انجام عملیاتی با این درجه از اهمیت میبایست شفاف عمل کرد و چنانچه این طرح از پشتوانه کامل تخصصی برخوردار است، چرا از رسانهها مخفی نگه داشته شده است؟ متأسفانه این اقدام در زمان تعطیلی رسانهها به واسطه بحران ناشی از کرونا، تنها نشان بیتوجهی و بیاحترامی آن هم نهتنها به جامعه خبرنگاری محیط زیست ایران بلکه به کلیه دغدغهمندان این عرصه است.»
نظر شما