به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از معاونت امور استان‌ها، علی دارابی معاون امور استان‌های رسانه ملی در یادداشتی عنوان کرد که مدیریت جهانی بحران کرونا کارآمدی دولت‌های مختلف را در معرض داوری و قضاوت قرار می‌دهد که در این میان مدیریت این بحران در ایران با توجه به موقعیت زمانی کشور از اهمیت مضاعفی برخوردار است.
متن یادداشت علی دارابی به شرح زیر است:
«عصر کنونی را باید «عصر کرونا» نامید. اگر تا قبل از شیوع این ویروس جهان‌گیر قرن بیست‌ویکم را «عصر ارتباطات» می‌نامیدند حالا دیگر «کرونا» بر همه چیز غلبه کرده است؛ از سبک زندگی، حکمرانی، گفتمان‌ها و ایدئولوژی‌ها تا مدیریت این بحران جهانی که نشانه بارزی از کارآمدی دولت‌های مختلف را در معرض داوری و قضاوت قرار می‌دهد.
به جامعه خودمان نگاه کنیم سرجمع «دولت و مسئولان» تلاش کرده‌اند «جان و نان مردم» را با هم صیانت و مراقبت نمایند و تلاش آنان درخور قدردانی است اما به‌دلیل طولانی شدن دوره کرونا که براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی تا سال ۲۰۲۲ تداوم خواهد داشت و وزیر بهداشت ایران نیز از اوج‌گیری این بیماری در پاییز امسال خبر داده است «مدیریت بحران» در ایران از اهمیت مضاعفی برخوردار است اهم دلایل آن عبارت است از:
(یکم): پایان کار دولت روحانی: مهم‌ترین نگرانی‌ای که در این زمینه وجود دارد تحویل «زمین سوخته» به دولت بعدی به بهانه «مدیریت و مقابله با کرونا» است.
دولت در سال جاری ۲۵۰ هزار میلیارد تومان با کسر بودجه مواجه است. قبل از شیوع کرونا در لایحه بودجه وصول ۱۷۰ هزار میلیارد تومان مالیات پیش‌بینی شده بود که در شرایط کنونی تحقق نیمی از آن هم با تردید روبه‌روست! از سوی دیگر دولت با تشدید تحریم‌های ظالمانه و ضد بشری آمریکا حتی در شرایط کرونا روبروست و با کاهش شدید منابع مالی به‌خصوص سقوط سهام بورس در بازار جهانی (برخلاف ایران) و بیش از آن سقوط قیمت نفت روبروست. علاج این کار تأمین منابع مالی است. فروش سرمایه‌ها و دارایی‌های دولت در بازار بورس مثل شستا و آلومینیوم و … اگر حرفه‌ای و کارشناسانه صورت نگیرد چوب حراج به اموال عمومی و منابع کشور است. هنر دولت روحانی آن است که «بحران» را به‌گونه‌ای مدیریت کند که «جان و نان مردم» توأمان حفظ شود و از سوی دیگر به بهانه مدیریت بحران منابع ملی کشور به حراج گذاشته نشود. به‌خصوص دولت در استفاده از منابع صندوق ذخیره ارزی با نهایت وسواس باید عمل کند و پاسخگو باشد.
(دوم): آغاز به کار مجلس یازدهم: منتخبان مردم باید نیک بدانند دوران تبلیغات انتخاباتی تمام شده است. منابع، ظرفیت‌ها، چالش‌ها و تهدیدات فراروی کشور مشخص و روشن است. نباید در دام افراطی‌گری، رادیکالیسم، پوپولیسم، دامن زدن به مطالبات که فاقد منابع برای تحقق آنهاست بیفتند. خردگرایی، عقلانیت، حرفه‌ای‌گرایی، قانون‌گرایی و دوری از تندروی باید سرلوحه مجلس آینده باشد تا با نظارت هوشمند و کارآمد دولت کنونی در عمر قانونی خود کارش را خاتمه دهد.
(سوم): اجتناب از شعارگرایی: مردم شرایط زندگی با کرونا را در حال تمرین و ممارست هستند. محدودیت‌ها و تنگناها را می‌بینند، می‌دانند و از کم و کیف تلاش‌ها و خدمات مسئولان در عرصه‌های مختلف اطلاع دارند. باید در چنین شرایطی مدیریت افکار عمومی بر پایه صداقت، راستگویی، صراحت و سرعت عمل قرار گیرد و از هرگونه تبلیغات، شانتاژ و اطلاع‌رسانی نادرست به افکار عمومی به‌شدت اجتناب شود.
خطر ویروس کرونا، کمبود امکانات، توقف کسب‌وکارها، مرگ‌ومیر و جان باختن عزیزان امری نیست که از نگاه مردم پنهان باشد. مهم آن است که «مردم» را امین بدانیم و تلاش کنیم اعتماد عمومی را بالا ببریم.
نگرانی از آنجایی بروز می‌کند که نهاد یا مسئولی خود را فقط در حوزه اقدامات و کارکردهای مثبت مسئول بداند و خطاها، ناکارآمدی و قصورها را به نهاد یا اشخاص دیگری ارجاع دهد. به‌علاوه به بهانه جلوگیری از نگرانی مردم از دادن هشدارهای لازم خودداری کند. دولت به‌عنوان قوه مجریه و رئیس‌جمهوری دارای تمامی اختیارات و حمایت‌های قانونی از سوی رهبری، مردم و سایر نهادهای حکومتی چه نیروهای مسلح و چه نهادهای غیردولتی و قوای مقننه و قضائیه است.
هنر بزرگ دولت روحانی آن است که مدیریت بحران را به‌گونه‌ای در سال آخر خدمت خود به سامان برساند که نام نیک از خود بر جای گذارند و تهدیدات و محدودیت‌ها به فرصت تبدیل کردن را به عنوان «هنر مدیریت کشور در بحران» نشان دهند. نه آنکه «زمین سوخته» را تحویل دولت بعد از خود دهد.»
نظر شما