به گزارش خبرنگار مهر روح الله ایزدخواه عصر امروز در جلسه بررسی ابعاد خصوصی سازی، گفت: از بین تمام خصوصی سازی ها، تنها ۲۳ درصد به بخش واقعی رسیده است بنابراین اگر اهداف کلی سیاست را شاخص بگذاریم بند به بند آن در خصوصی سازی ها نقض شده است.
وی با بیان تناقض‌های عمل و سیاست‌های کلی نظام، اظهار داشت: یکی از اهداف اصل ۴۴، شتاب بخشیدن به اقتصاد بود که شاهد هستیم انجام نشد، هدف دیگر گسترش مالکیت به مردم بود اما شاهد هستیم برخی از واگذاری‌ها به دونفر سپرده شد.
روح اله ایزدخواه عنوان کرد: اگر نگاه مشکل ریشه‌ای را نداشته باشیم و صرفاً بخواهیم ترمیمی به موضوع نگاه کنیم موفق نخواهیم بود و به دلیل اینکه سال آخر دولت است و دولت نیز برای واگذاری عجله دارد اتفاق‌های بدتری هم خواهد افتاد.
این نماینده مجلس گفت: بنابراین باید ترمزی در این‌مسیر گرفته شود. جایی شنیدم که رهبری فرمودند مقصود ما از خصوصی سازی مردمی سازی بود اما متأسفانه شاهد این هستیم که همان مقدار توسعه اجتماعی در زمان دولتی بودن نیز برقرار نشده است.
وی ادامه داد: افزایش کارایی هدف دیگر آن بود که شاهد هستیم در هپکو از تولید حدود ۲۰۰۰ دستگاه، به ۳۰ دستگاه رسیده است! هدف دیگر سیاست گذار، افزایش تعاونی‌ها در اقتصاد ملی بوده است که در اجرا تقریباً هیچ است البته در تأسیس کارهایی شد اما در عمل پیش نرفت و تعاونی قطعاً از سوی مجری مدنظر نبوده است. کاستن از بار مالی دولت هم جزو رسالت‌های اصل ۴۴ دولت بود اما در حال حاضر باید از جیب دولت پول کارگرها را بدهیم بنابراین روندی که تا امروز رفتیم قطعاً غلط بوده است.
روند واگذاری هپکو به چه صورت بود؟
روح الله ایزدخواه گفت: اگر شما بخواهید یک نانوایی را به کسی بدهید از او تست می‌گیرید که آیا فرضا خمیرزدن بلد است یا خیر اما توضیح خواهم داد که شرکت هپکو چگونه واگذار شده است.
وی ادامه داد: هپکو، شرکت سرآمدی بوده که از سال ۵۰ که تأسیس شد و در حوزه مهندسی جنگ نیز ماشین الات سنگین جنگ مانند نی‌کوب که در مرداب و… قابلیت عملکرد داشت را ساخت و تا مرز خودکفایی کامل در ماشین سازی سنگین یعنی موتور سازی پیشرفته بود اما از اواخر سال ۸۵ واگذار می‌شود و یک بلوک سهام ۶۰ درصدی را به علی اصغر عطاریان می‌دهند ایشان یک سال قبل از تملک هپکو، شرکتی صوری و کاغذی به عنوان واگن سازی کوثر میزند که این شرکت هیچ عملکردی نداشته است.
روح اله ایزخواه گفت: این فرد از بدهکان بانکی بوده است با این حال ۲۰ میلیارد تومان تسهیلات می‌گیرد که بتواند در مزایده شرکت کند. سوالی که مطرح می‌شود اینجاست که اگر واقعاً این فرد توانمند است و قرار نیست از دولت ارتزاق کند چرا وام می‌گیرد؟
وی ادامه داد: هپکو ۳۰۰ میلیارد تومن ارزش گذاری شد در حالی که ارزش املاک هپکو بدون ماشین آلات و ارزش برند که ۱۱۰ هکتار ملک است، در سال ۹۷، ۲,۲۰۰ میلیارد تومان بوده است. برای پرداخت نیز قرار بوده است ۷۵ میلیارد را ۵ ساله اقساطی بدهد اما یک قسط می‌دهد و مابقی قسط‌ها را نمی‌دهد. اتفاق دیگر این است که ایشان بیش از ۱۰ شرکت اقماری ذیل هپکو برای تسهیلات گیری ایجاد می‌کند دلیل آن هم این بوده که هپکو سقف تسهیلاتش پر بود و نمی‌توانست تسهیلات بگیرد.
این نماینده مجلس گفت: این فرد ماشین آلات هپکو را به این شرکت‌های اقماری واگذارمی‌کند و نهایتاً بدهی هپکو را به هزار میلیارد تومان می‌رساند اما تولید چقدر است؟ تولید، از ۲۱۴۵ دستگاه طی ده سال به ۳۰ دستگاه در سال می‌رسد!
وی ادامه داد: ایشان در سال اول واگذاری آقای زنگنه را رئیس هیئت مدیره می‌گذارد که یک میلیارد و چهارصد میلیون فقط پاداش ایشان در یک سال است و آقای حجتی به همراه ۲۰ تن از معاونین سابق وزارت جهاد کشاورزی را این در شرکت به عنوان اعضا هیئت مدیره شرکت‌های اقماری منصوب می‌کند.
هپکو اگر قرار بود به دولت بازگردد باید به ایدرو بازمی‌گشت
ایزدخواه درباره هپکو گفت: در نهایت بعد از ورود سازمان بازرسی در ۱۰ مرداد ۹۷، اعلام می‌شود که باید این حکم ابطال شود امروز نیز سند به اسم ایشان است اما اسماً به ایمیدرو واگذار شده است اینجا حتی جای این سوال است که چرا این شرکت به ایمیدرو واگذار شد در حالی باید به ایدرو باز می‌گشت.
این نماینده مجلس گفت: در سال ۸۵، حدود ۲۵ میلیارد تومان سود عملیاتی شرکت بوده است و حتی به لحاظ صادراتی هم در خاورمیانه عملکرد خوبی داشته و عراقی‌ها تقاضای ایجاد خط تولید در این کشور را کرده بودند. بنابراین مشاهده می‌کنیم که یک شرکت موفق را به بدترین شکل ممکن خصوصی می‌کنیم، کجای این اسمش خصوی سازی است؟!
وی ادامه داد: ما شاهد این هستیم که مزیت بارز ما در صنعت ماشین سازی از بین می‌رود اما نیاز کشور به ۳۰۰۰ ماشین سنگین است از واردات تأمین می‌شود. مالک شرکت که غارت کرده است ۴۰ درصدی هم که در بورس سهام دار هپکو هستند، در حال سوداگری اند.
ایزدخواه افزود: نکته قابل توجه اینجاست که بعد از اینکه شرکت از مالک‌گرفته شده ایمیدرو مدیرعاملی را می‌گذارد که به دلیل فرار مالیاتی و بدهی بانکی حق امکان امضا ندارد!
چرا خصوصی سازی مهم است
ایزدخواه با اشاره به دلایل لزوم حرکت به سمت خصوصی سازی، مطرح کرد: آن چیزی که درباره شروع خصوصی سازی می‌شود از آن دفاع کرد، بحث انحصارات دولتی و اینکه دولت در بسیاری از لایه‌ها بازیگر اصلی است و امکان بازیگری به بخش خصوصی که منبع عقلانیت است را نمی‌دهد، است.
وی افزود: بحث دیگر نیز توسعه زیرساختی است. دولت نیاز زیادی به زیر ساخت دارد اما با بودجه نفتی نمی‌تواند از پس عقب ماندگی زیرساختی خود بر بیاید بنابراین نیاز به بخش خصوصی دارد که بیاید و این شکاف را پر کند بنابراین از این‌منظر، خصوصی سازی قابل دفاع بوده است اما باید به راه رفته نگاه کرد.
ایزدخواه درباره علت بیراهه رفتن خصوصی سازی گفت: اعتقاد دارم بنابر نگاه تکنوکرات‌ها و سرمایه‌دار های سوداگرانه دچار این معضل شده ایم.
در خصوصی سازی با صنعت مواجه هستیم نه یک شرکت
وی در زمینه انواع سرمایه داری گفت: سرمایه داری می‌تواند صنعتی باشد که باید به تکمیل صنعت بپردازد اما حتی به آن نیز عمل نشد. هپکو یک صنعت نیست بلکه صنعت، ماشین سازی است باید زنجیره پسین و پیشین آن‌را دید اما دولت این را کاملاً رها کرده است.
این نماینده مجلس گفت: دولت دقیقاً همان سیاست صنعتی بر ماشین سازی که در گذشته داشت را نیز بعد از خصوصی سازی رها کرد در حالی که سیاست کلی اعلام می‌کند دولت مالکیت را باید اعطا کند اما حاکمیت قابل واگذاری نیست متأسفانه دولت از خصوصی سازی، فروش اموال دولت، کسب درآمد برای دولت به منظور کسری بودجه را می‌خواهد و در عمل رها سازی اتفاق افتاده است.
ایزدخواه درباره دو نمونه واگذاری ناموفق، گفت: هپکو، اولین ماشین سازی در خاورمیانه بوده و حتی به موتور سازی نیز رسیده بود یا هفت تپه بهترین نقطه کشاورزی ایران بوده و نقطه‌ای است که هر مترش طلاست و این افتضاحات در این شکرت ها رخ داده است.
نظر شما