به گزارش خبرنگار مهر پس از جنایات متعدد، ددمنشانه و فراموش نشدنی صربها علیه مسلمانان بوسنیایی، نیروهای تحت امر قصاب بالکان "راتکو ملادیچ" در تاریخ یازدهم جولای سال ۱۹۹۵ مصادف با ۲۰ تیر ۱۳۷۴ به یکی از بزرگترین شهرهای شرق این کشور به نام سربرنیتسا که از مدتی پیش پذیرای شمار زیادی از مهاجران مسلمان این کشور بود حمله و در شرایطی که این شهر از سوی سازمان ملل متحد به عنوان منطقه امن اعلام شده بود بیش از هشت هزار نفر از مسلمانان بوسنی و هرزگوین را در این شهر قتل عام کردند. جنایتی که از آن به عنوان بزرگترین نسل کشی در اروپا بعد از جنگ جهانی دوم یاد میشود. نکتهای که این جنایت هولناک را تأسف آورتر میکند این است که این جنایت پیش چشم به اصطلاح کلاه آبیهای هلندی سازمان ملل و با تکیه بر انفعال این سازمان و سکوت ننگ آور کشورهای اروپایی و آمریکا که مدعیانه سنگ حقوق بشر را به سینه میزنند در قلب اروپا به وقوع پیوست.
هرساله مردم بوسنی و هرزگوین به همراه مهمانانی از سراسر جهان سه روز قبل از سالگرد این فاجعه بشری در هیئت جمعی هزاران نفری گرد هم میآیند و با همراهی جمعی از خانواده شهدا و بازماندگان این حادثه به شکل نمادین مسیری ۱۱۰ کیلومتری تا شهر سربرنیتسا را راهپیمایی و با حضور در قبرستان پوتوچاری در حومه سربرنیتسا که محل تدفین شهدای تفحص شده این جنایت است به مقام شهدای این نسل کشی ادای احترام و یاد و خاطرهشان را زنده نگه میدارند. این حرکت ارزشمند مردمی که هرساله بین روزهای هشتم تا یازدهم جولای برگزار میشود با عنوان راهپیمایی صلح «مارش میرا» شناخته میشود و چشم آزادی خواهان در سراسر جهان را به خود جلب میسازد.
به گزارش امجد جاودان فعال فرهنگی از بوسنی با وجودی که در چند سال اخیر گروههای پزشکی، خبرنگاری، فعالان رسانهای و فرهنگی، اهالی سینما و نویسندههای معروف ایرانی با همکاری کالج فارسی بوسنیایی و گروه درمانی طبیب مسیر از ایران در این راهپیمایی حضور فعال داشتند اما سایه انداختن کرونا بر شرایط جهان، بسته بودن فرودگاهها و برگزاری مراسم مارش میرای امسال با تدابیر و محدودیتهای بهداشتی؛ مانع از حضور بسیاری از فعالان فرهنگی در این گردهمایی سالانه شد. با این وجود با همت ایرانیان مقیم بوسنی که امسال نیز به رسم هر ساله خود را برای حضور در این مراسم رسانده بودند پرچم جمهوری اسلامی ایران تنها پرچم خارجی به اهتزاز در آمده در طول مسیر راهپیمایی بود.
مهمی که از چشم رسانههای بین المللی دور نماند و در صفحه اول خبرگزاریهای بزرگی مثل خبرگزاری الجزیره، خبرگزاری آناتولی، خبرگزاری صف، معروف ترین سایت خبری بوسنی "کلیکس" و کثیر الانتشارترین روزنامه این کشور "آواز" انعکاس داشت.
نظر شما