خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: نوزدهمین دوره رقابت‌های لیگ برتر فوتبال در حالی هفته‌های پایانی خود را سپری می‌کند که از چهار هفته مانده به پایان این مسابقات تیم قهرمان مشخص شد و بر اساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته قرار شد در پایان دیدار با ذوب آهن، جام قهرمانی به پرسپولیس اهدا شود.
این تصمیم از هفته‌ها قبل گرفته شده بود و طبیعی بود که سازمان لیگ با توجه به غیبت تماشاگران در ورزشگاه و زمان کافی که در اختیار داشت بتواند برنامه‌ای منظم، زیبا و به دور از هر گونه هرج و مرج را برگزار کند اما وقتی جشن با دقایق زیادی تاخیر آغاز شد، این پیش بینی‌ها غلط از آب در آمد.
در حالی که قبلاً تاکید شده بود به دلیل شیوع کرونا و پروتکل اعلام شده افراد کمی باید در ورزشگاه باشند اما کنار زمین تعداد زیادی افراد مسئول و غیرمسئول ایستاده بودند که بدون رعایت فاصله اجتماعی و حتی داشتن ماسک مشغول کارهایی بودند که برایش به ورزشگاه آمده بودند.
یکی از مواردی که انتقادات زیادی را به سازمان لیگ وارد کرد، تبلیغات پرحجم در اطراف زمین، روی سکوی تماشاگران و روی سکوی قهرمانی بود. هر چند درآمدزایی از این گونه مراسم‌ها امری عادی و قابل پذیرش است اما وقتی کار از حالت عادی خارج شود و بیشتر از هر چیز تبلیغات به چشم بیاید، این ذهنیت را ایجاد می‌کند که مسئولان سازمان لیگ صرفاً به فکر درآمدزایی هستند و کیفیت مراسم برایشان اهمیتی ندارد.
از تاخیر در شروع مراسم به خاطر آماده کردن سکو گرفته تا مجری مراسم که به بدترین شکل ممکن بازیکنان را صدا کرد و تمام هیجان مراسم را کشت، تا افراد قابل احترام اما تکراری که برای آوردن جام و مدال‌ها در نظر گرفته شده بودند همه بیانگر کیفیت پایین این جشن بود.
برنامه‌ای که پیش بینی می‌شد به واسطه از قبل مشخص بودن زمان برگزاری و خالی بودن ورزشگاه با نظم و انضباط و به موقع برگزار شود بازهم به نیمه‌های شب کشید و نه خبری از طرح جدیدی بود و نه خبری از برنامه‌ای جذاب. هر چه بود کارهای تکراری و آدم‌های تکراری بود که پس از گذشت نوزده دوره از رقابت‌های لیگ برتر هنوز نتوانسته‌اند خلاقیت و جذابیت جدیدی را به این مراسم اضافه کنند.
طراحی سکوهای پرتعداد و ادوات نورافشانی پرهزینه که هیچ آورده جدیدی نداشت واقعاً با چه هدفی صورت می‌گیرد؟ آیا غیر از این است که در این وضعیت بد اقتصادی باید میلیون‌ها تومان هزینه همین ادوات و سکوها و عوامل سازنده آن کرد و خروجی‌اش هم همین شود که اکثراً از آن ناراضی هستند؟
زمانی که قرار شد مراسم جشن قهرمانی در فوتبال ایران سروشکل جدیدی بگیرد، لیگ‌های معتبر دنیا الگو قرار گرفت اما مسئولان سازمان لیگ نه تنها راه آنها را نرفتند بلکه سعی کردند با اضافه کردن هزینه‌ها در «آفتابه لگن» درست کردن از اروپایی هم پیش بگیرند اما «شام و ناهار» را هیچ کنند!
اصولاً سکویی که بازیکنان روی آن قرار می‌گیرند با کمترین قطعات ساخته می‌شود تا خیلی سریع بتوان آن را برای بعد از بازی نصب کرد و فاصله زیادی بین بازی و اهدا جام نباشد اما مسئولان سازمان لیگ آنقدر تعداد این قطعات را زیاد در نظر می‌گیرند که نصب کردنش حدود یک ساعت زمان می‌برد و بازهم روی این سکوها تبلیغات، بیشتر از هر چیز درگیری به چشم می‌آید.
مشخص نیست چه کسی بر کار سازمان لیگ نظارت می‌کند که پس از نوزده دوره برگزاری رقابت‌های لیگ برتر هنوز جشن گرفتن را یاد نگرفته‌اند و نتوانسته‌اند تماشاگران و مخاطبان را راضی و خوشحال کنند.
در مراسم اهدا جام قهرمانی به پرسپولیس دریغ از کمی شادی و برنامه‌ریزی برای مراسمی که بین دو عید قربان و عید غدیر برگزار شد. دلیلش هم مشخص است؛ سازمان لیگ اعتقادی به برون سپاری کار ندارد و از همان چند نیروی اداری خودش می‌خواهد برای تمام مراسم‌ها استفاده کند. افرادی که بسیار قابل احترام هستند اما حضور همیشگی شان در این مراسم‌ها که هیچ سنخیتی با آن ندارند، اندک هیجان و جذابیت را هم از بین برده است.
با این نحوه برگزاری از همین حالا باید نگران برگزاری مراسم اهدا جام قهرمانی جام حذفی بود که هنوز نه زمانش مشخص است و نه تیم قهرمانش!
نظر شما