خبرگزاری مهر، گروه بین الملل رامین حسین آبادیان: در حال حاضر بیش از نیم قرن از به آتش کشیده شدن «مسجدالاقصی» به عنوان یکی از نمادهای مقدسات مسلمانان توسط رژیم صهیونیستی، سپری می‌شود. در تاریخ ۲۱ آگوست سال ۱۹۶۹ میلادی (۳۱ مردادماه) بود که مسجدالاقصی توسط صهیونیست‌ها به آتش کشیده شد. این اتفاق در واقع ۲ سال پس از اشغال شهر قدس به وقوع پیوست.
از همان زمان مشخص شد که صهیونیست‌ها برای از بین بُردن مقدسات اسلامی در اراضی اشغالی دست به کار شده‌اند. پس از اشغال اراضی فلسطینیان، صهیونیست‌ها اقدامات زیادی را در راستای از بین بردن آثار اسلامی در این اراضی صورت دادند که به آتش کشیدن مسجدالاقصی یکی از این اقدامات خصمانه محسوب می‌شود. حادثه آتش سوزی مسجدالاقصی یک سال پس از تصرف بخش شرقی بیت‌المقدس توسط اشغالگران صهیونیست در جریان جنگ ۶ روزه ژوئن ۱۹۶۷ (خرداد ۱۳۴۶) اتفاق افتاد.
در ماجرای آتش‌سوزی مسجد الاقصی دست‌کم ۲۰۰ متر مربع از سقف مسجد به طور کامل ویران شد، گنبد مسجد در ۵ نقطه آن سوخت و یکی از آثار مسجد همراه با یک منبر قدیمی با ارزش که هشتصد سال سابقه داشت، طعمه حریق شده و از بین رفت. این اقدام صهیونیست‌ها توسط بسیاری از کشورها محکوم شد اما در عرصه عمل، هیچ کشوری به حمایت از مقدسات اسلامی فلسطینیان روی نیاورد.
در همین حال، پس از اقدام جنایتکارانه صهیونیست‌ها در به آتش کشیدن مسجدالاقصی شورای امنیت جلسه تشکیل داد و قطعنامه شماره ۲۷۱ را در سال ۱۹۶۹ تصویب کرد. این قطعنامه با اکثریت آرا (۱۱ رأی) صادر شد و طی آن رژیم صهیونیستی محکوم گردید. در این قطعنامه از صهیونیست‌ها خواسته شد تا همه اقداماتی را که منجر به تغییر وضعیت و شکل قدس می‌شود، متوقف کنند. این در حالی بود که ۴ کشور از جمله آمریکا از رأی‌دادن به این قطعنامه امتناع کردند.
در این قطعنامه تأکید شد که شورای امنیت از آسیب‌های زیادی که در اثر آتش‌سوزی روز ۲۱ آگوست ۱۹۶۹ بر مسجدالاقصی وارد شده، ابراز تأسف می‌کند و آسیبی را که به خاطر این آتش‌سوزی به فرهنگ انسانی رسیده است درک می‌کند. با این حال، واکنش سازمان ملل متحد به اقدام جنایتکارانه صهیونیست‌ها تنها به اتخاذ همین مواضع ختم شد و این سازمان برای حمایت از مقدسات فلسطینیان و حقوق آنها در برابر صهیونیست‌ها، هیچ‌گونه گام عملی برنداشت.
اکنون پنجاه و یکمین سالروز به آتش کشیده شدن مسجدالاقصی توسط صهیونیست‌ها فرا رسیده است. در طول این مدت، فلسطینیان هر ساله در این روز تجمعاتی را برگزار می‌کنند تا صراحتاً به جهانیان اعلام کنند که مسجدالاقصی خط قرمز آنها و تمامی فلسطینیان است. فلسطینیان هر ساله این جنایت بزرگ صهیونیست‌ها علیه یکی از بزرگترین نمادهای مقدسات مسلمانان را به جهانیان یادآوری می‌کنند.
اما واقعیت آن است که جنایت رژیم صهیونیستی علیه مسجدالاقصی در تاریخ ۲۱ آگوست سال ۱۹۶۹ میلادی تنها به همین نقطه ختم نشد، چراکه آنها پس از حادثه آتش سوزی، سلسله تلاش‌های خصمانه خود برای یهودی سازی مسجدالاقصی و سلب هویت اسلامی آن را کلید زدند. صهیونیست‌ها پس از جنایت مذکور، به هر شیوه‌ای برای یهودی سازی قدس اشغالی و به ویژه مسجدالاقصی متوسل شدند.
در واقع، صهیونیست‌ها در طول این مدت تمام تلاش خود را به کار بستند تا اینگونه وانمود کنند که قدس متعلق به یهودیان است؛ هرچند که امروز برای همگان آشکار شده است که قدس متعلق به مسلمانان است و هیچ ارتباطی به یهودیان ندارد. در همین ارتباط، سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی نیز بارها با صدور قطعنامه‌هایی این مساله را مورد تایید قرار داده‌اند. با این حال، صهیونیست‌ها تاکنون از هیچیک از سیاست‌های خصمانه خود علیه مسجدالاقصی دست نکشیده‌اند.
اقدامات سلطه‌جویانه رژیم صهیونیستی در قبال قدس و مسجد الاقصی در حالی است که سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد «یونسکو» (UNESCO) در سال ۲۰۱۶ با تصویب قطعنامه‌ای هرگونه رابطه تاریخی و دینی و یا فرهنگی یهودیان با اماکن مقدس در قدس به ویژه مسجد الاقصی را رد و این مسجد را مکانی مقدس برای مسلمانان دانست. سازمان مذکور رسماً اعلام کرد که قدس، یک شهر اشغالی محسوب می‌شود.
با این حال، اکنون علیرغم گذشت بیش از پنج دهه، نظامیان رژیم صهیونیستی اطراف مسجد الاقصی را احاطه کرده‌اند و تونل‌های فراوانی را در زیر مسجدالاقصی حفاری کرده‌اند تا زمینه برای تغییر هویت اسلامی آن فراهم شود. تمامی این اتفاقات علیه یکی از اصلی ترین مقدسات مسلمانان در حالی رخ می‌دهد که سران کشورهای اسلامی نه تنها در برابر رژیم صهیونیستی سکوت پیشه کرده‌اند، بلکه مسیر عادی سازی روابط با آن را نیز در دستور کار خود قرار داده‌اند.
مسجدالاقصی بیش از نیم قرن پیش در میان شعله‌های آتش سوخت و امروز در میان تلاش‌های خصمانه برای یهودی سازی آن می‌سوزد و این در حالی است که سران خائن عرب همچنان تحقق منافع و مصالح شخصی، قومی و فرقه‌ای خود را بر منافع جهان اسلام ارجح می‌دانند و همچنان بر قطار عادی سازی و علنی سازی روابط خود با صهیونیسم سوار هستند. بی تردید چنین سیاست‌هایی از سوی سران کشورهای عربی و اسلامی موجب شده است تا صهیونیست‌ها سیاست‌های خود علیه مسجدالاقصی و بیت‌المقدس را بیش از پیش تشدید کنند.
بدون هیچ‌گونه شک و تردیدی می‌توان گفت که اگر کشورهای اسلامی پس از به آتش کشیده شدن مسجدالاقصی در سال ۱۹۶۹ میلادی صدای زنگ خطر را شنیده بودند و با اتخاذ موضعی واحد و یکپارچه در برابر تل آویو صف آرایی می‌کردند، امروز یکی از بزرگترین نمادهای مقدسات مسلمانان به صحنه‌ای برای پیاده سازی اهداف سیاسی و شوم صهیونیست‌ها تبدیل نمی‌شُد. بدون شک سران خائن کشورهای عربی و اسلامی به اندازه صهیونیست‌ها در به آتش کشیده شدن مسجدالاقصی و تلاش‌ها برای سلب هویت اسلامی آن، نقش دارند.
نظر شما