به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، هرچند هر روز اخبار متعددی درباره اعضای چاپی بدن انسان به پرینتر سه بعدی منتشر می‌شود، اما همچنان یک چالش مهم در مسیر این فناوری وجود دارد و آن اکسیژن رسانی به سلول‌های بافت چاپ شده است.
در همین راستا گروهی از محققان بین المللی با همکاری صمد احدیان پژوهشگر ایرانی در انستیتوتراساکی (Terasaki Institute) جوهر زیستی ابداع کرده‌اند که قادر به رفع این چالش است.
باور اصلی استفاده از اعضای بدن چاپی آن است که چند روز پس از ایمپلنت آنها در بدن، رگ‌های خونی بافت‌های طبیعی اطراف در آن رشد می‌کنند. به این ترتیب سلول‌های بافت چاپی می‌توانند به اکسیژن رسانی دائم دسترسی یابند و در نتیجه زنده بمانند و تکثیر شوند. اما متاسفانه گاهی اوقات رگ‌های خونی با سرعت لازم رشد نمی‌کنند.
در همین راستا گروهی از محققان بین المللی همراه احدیان یک هیدروژل جوهر زیستی توسعه دادند که در حقیقت یک واسطه چاپ زیستی سه بعدی است. برای توسعه جوهر مذکور کلسیم پراکسید( CPO) را با ماده‌ای به نام ژلاتین متاکریلول (gelatin methacrylol )ترکیب کردند.
CPO هنگام ترکیب با آب، اکسیژن تولید می‌کند. البته ترکیب این ماده و آب ساختار لازم برای استفاده در چاپ زیستی را ندارد. درهمین راستا از ژلاتین متاکریلول استفاده می‌شود. به این ترتیب pH این ماده و قابلیت‌های آن برای پشتیبانی از CPOبهبود می‌یابند و بافت چاپی می‌تواند به طور مداوم اکسیژن تولید کند و همزمان ساختار فیزیکی لازم برای ایمپلنت‌های چاپی را داشته باشد.
هیدروژل مذکور در آزمایش‌ها توانست عملیات اکسیژن رسانی به سلول‌های ماهیچه‌ای و قلبی را تا زمان رشد رگ‌های خونی در بافت ایمپلنت ادامه دهد.
احدیان در این باره می‌گوید: با اکسیژن رسانی به سلول‌های ایمپلنت شده، می‌توان عملکرد و یکپارچگی آن بافت میزبان را ارتقا داد. همچنین می‌توان از رویکردی مشابه برای ساختن بافت‌های عملکردی برای کاربردهای غربالگری دارو و مطالعات پاتوفیزیولوژیک استفاده کرد.
این تحقیق اخیراً در ژورنال Advanced Healthcare Materials منتشر شده است.
نظر شما