به گزارش خبرگزاری مهر، مراسم افتتاحیه همایش ملی «تأملی بر زندگی، آثار و اندیشه عبدلله قطب بن محیی» روز گذشته، ۲۴ شهریورماه ۱۳۹۹، به صورت مجازی برگزار شد.حسینعلی قبادی، رئیس پژوهشگاه علم انسانی و مطالعات فرهنگی در این مراسم پس از گرامی‌داشت یاد شهدای کربلا و سالار شهیدان، اباعبدلله الحسین (ع)، به تلاش و توقیق پژوهشگاه در بزرگداشت میراث‌های معنوی اسلامی و ایرانی اشاره کرد و گفت: برگزاری این همایش و فعالیت‌های مشابه آن در پژوهشگاه، کوششی جهت فراهم آوردن بستری درخور برای انتقال میراث گنجینه‌های ایران اسلامی به نسل‌های امروز و آینده است.
وی ضمن قدردارنی از رئیس پژوهشکده غرب‌شناسی و علم‌پژوهی، دبیر علمی همایش، کمیته علمی و استادان بزرگواری که با قلم خود بر غنای علمی همایش افزودند، از تمام تلاش‌های علمی و اجرائی در مجموعه‌ی پژوهشگاه و خارج از آن قدردانی کرد.
قبادی در ادامه سخنان خود، نقل قولی از استاد همایی ذکر کرد و گفت: بدین مضمون که یک تاریخ و تمدن کهن، اگر قادر نباشد میراث‌آفرینان و بزرگان خود را بشناسد و به زبان روز آنها را معرفی کند، همانند پیرمردی خواهد بود که کودک مانده و عقلش به کمال نرسیده است. با همین نگرش، بزرگداشت طلایه‌داران معنوی ایران اسلامی یک راهبرد بلند مدت در پژوهشگاه است. چنان‌چه در برنامه‌ی توسعه‌ی پژوهشگاه که مطابق با اسناد بالادستی تنظیم شده است، بر معرفی میراث‌ها و تقویت جنبه‌های ملی و دینی هویت ایرانی تأکید شده است. این کار بزرگ و سترگ، با اراده و همت والا و دانش وافی و انگیزه کافی میسر است.
رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در ادامه افزود: با مرور تاریخ معرفت در ایران بزرگ، به‌ویژه دوران اسلامی شاهد آن خواهیم بود که ادبیات و مجموعه معارف ما، خدمت ویژه‌ای در شکوفایی فرهنگ اسلامی و گسترش آن در پهنه‌ی بزرگ جغرافیایی از فرارودان، آسیای دور، آناتولی و آسیای صغیر و حتی در منطقه بالکان داشته است. حتی در بعضی مناطق بالکان پیش از ورود رسمی دین اسلام، ادبیات فارسی و معرفت اشراقی زمینه‌ساز گسترش و پذیرش بیشتر مردم نسبت به دین اسلام بوده است. از طرف دیگر در منطقه‌ی قفقاز نیز مایه‌ی قوام و اثربخشی معارف، نگاه زیبایی شناسانه، نگاه ادبی و خلق آثار ادبی بوده است. با این توجه، می‌توان به ارزش عارفی چون قطب نیز بیشتر پی برد که هم‌زمان با پیدایش آثار حوزه‌ی معرفت دینی، از یک‌سو به خلق آثار ادبی پرداخته است و از سوی دیگر نگاه زیبایی‌شناسانه به دین و معارف دینی دارد. استاد قزوینی نیز در معرفی قطب به سلاست متن و روانی نوشتار و وافی بودن به مقصود در نوشته‌های او اشاره می‌کند.
قبادی در جمع‌بندی سخنان خود گفت: می‌توان چنین نتیجه گرفت که رویکرد زیبامدار به دین و زیبا دیدن شریعت کار عارفان ما بوده است و آثار ادبی، عرفانی ما در حقیقت عصاره‌ی این نگاه است. این آثار برای ما میراثی ارزنده است. اگر اراده‌ی ما بر این باشد که میان این میراث ارزشمند و نسل‌های آینده گسست ایجاد نشود و اگردر صدد پیوند میان مفاخر و مواریث فرهنگی و سرمایه‌های فرهنگی والای گذشته خود با آیندگان باشیم، باید به این نگاه زیبایی‌شناسانه بیشتر توجه کنیم. شاید بتوان گفت، «عرفان» زیبا دیدن دین و شریعت است، لذا عرفانی بیشتر ماندگار شده است و خواهد شد که دین را با زبان زیبا و توجه به مخاطب بیان کند.
نظر شما