قم مسرور از میلاد نبی مکرم اسلام و صادق آل محمد (ع)

به گزارش خبرنگار مهر، همزمان با هفدهم ربیع‌الاول، شهر کریمه اهل بیت (ع) یکپارچه غرق در نور و سرور است. بارگاه ملکوتی حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)، مسجد مقدس جمکران و دیگر مساجد و تکایای استان در این مناسبت خجسته چراغانی شده‌اند و عاشقان و دلدادگان خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) این روز مبارک را گرامی می‌دارند.

با توجه به شرایط ایجاد شده ناشی از شیوع بیماری کرونا، ویژه برنامه‌های جشن میلاد در حرم مطهر کریمه اهل بیت (سلام الله علیها) به صورت مجازی و از طریق رسانه استانی پخش می‌شود؛ آسمان شهر مقدس قم هم به یمن میلاد پیامبر مهر و رحمت و امام جعفر صادق (علیهماالسلام) دیشب نور افشانی شد.

قول مشهور میان شیعیان آن است که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله در روز جمعه مصادف با ۱۷ ربیع‌الاول سال عام‌الفیل، برابر با سال ۵۷۰ میلادی به دنیا آمد و نظر مشهور اهل سنت این است که تولد ایشان روز دوشنبه دوازدهم ربیع‌الاول آن سال بوده است.

اینکه سال تولد پیامبر صلی‌الله علیه و آله را «عام‌الفیل» می‌نامند، بدین جهت است که دو ماه و هفده روز پیش از تولد پیامبر صلی‌الله علیه و آله یعنی در نخستین روز محرم سال ۵۷۰ میلادی فیل سواران «ابرهه» به مکه هجوم آورده و قصد نابودی کعبه و مسجدالحرام را نمودند ولی با معجزه الهی سرکوب شدند.

روایت شده است که هنگام ولادت فرخنده حضرت محمد صلی‌الله علیه و آله ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فرو ریخت و آتش آتشکده بزرگ فارس خاموش شد؛ دریاچه ساوه خشک گردید؛ بت‌های مکه سرنگون شدند؛ نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن فرسنگ‌ها را روشن کرد.

پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله از دوران کودکی دارای دو نام بود. یکی «محمد» که جد بزرگوارش عبدالمطلب برای وی برگزید و دیگری «احمد» که مادر ارجمندش آمنه آن را انتخاب کرده بود.

صادق آل محمد صلی‌الله علیه و آله

امام صادق علیه‌السلام در روز جمعه به هنگام طلوع فجر و به روایتی در روز دوشنبه، هفدهم ربیع‌الاول سال ۸۳ قمری دیده به جهان گشود و عالم انسانی را با انوار طیبه خویش تابناک نمود.

پدرش امام باقر علیه‌السلام وی را به نام عموی نیاکانش جعفر طیار، «جعفر» نام نهاد. حضرت جعفر بن محمد علیه‌السلام دارای یک کنیه معروف به نام «ابوعبدالله» و دو کنیه غیر معروف به نام‌های «ابو اسماعیل» و «ابوموسی» بود. همچنین دارای القابی چند بود که معروف ترین آنها عبارت است از: صادق، صابر، طاهر و فاضل.

شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام وی را به «صادق آل محمد صلی‌الله علیه و آله» می‌شناسند. زیرا آن حضرت هرگز سخنی جز راست و درست، چیزی نفرمود.

امام جعفرصادق علیه‌السلام به مدت دوازده سال، حیات بابرکت جد گرامی اش امام زین‌العابدین علیه‌السلام را درک کرد و از مکتب تربیتی و علمی وی بهره وافر یافت. همچنین آن حضرت به مدت ۳۲ سال از وجود شریف پدرش امام محمدباقر علیه‌السلام برخوردار بود و در تمام رویدادهای مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت. مدت امامت امام جعفرصادق علیه‌السلام ۳۳ سال و ده ماه (از ذی‌الحجه سال ۱۱۴ تا ۲۵ شوال سال ۱۴۸ قمری) بود.

آن حضرت با تشکیل حوزه علمیه و تعلیم شاگردانی مبرز چون هشام، زراره و محمد بن مسلم تحول شگرفی در جهان اسلام و مذهب شیعه پدید آورد و جهانیان را با اسلام ناب محمدی صلی‌الله علیه و آله و مکتب حیات بخش اهل بیت علیهم‌السلام آشنا ساخت؛ به همین جهت، وی را پایه‌گذار مذهب “امامیه” دانسته و شیعیان امامی اثناعشری را «شیعه جعفری» می‌گویند.

سرانجام این امام همام در ۶۵ سالگی به وسیله زهری که منصور دوانقی به واسطه عوامل و مزدوران خود در مدینه به آن حضرت خورانید، مسموم شد و به خاطر شدت زهر به شهادت رسید. تاریخ شهادت وی ۲۵ شوال سال ۱۴۸ قمری می باشد. امام کاظم علیه‌السلام به همراه سایر فرزندان امام جعفرصادق علیه‌السلام بدن مطهر پدر را پس از غسل، کفن و نماز در جوار قبر پدر و جدش و عموی پدرش در قبرستان بقیع به خاک سپردند.