به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «دومین اول شخص مفرد؛ عکس با من چه گفت، من با عکس چه گفتم» اثر یوریک کریم مسیحی به‌تازگی توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است.
این‌کتاب دربرگیرنده ۱۱۰ عکس با ۱۰۱ موضوع مختلف است که یوریک کریم مسیحی نویسنده و عکاس، قصه‌هایی از خودش برای آن‌ها نوشته و با زبان اول شخص مفرد و عامیانه آن‌ها را روایت کرده است. به این‌ترتیب، او گمان کرده عکس‌ها چنین صداها و گفتگوهایی دارند.
کریم‌مسیحی می‌گوید عکس‌ها راویان جهان و قصه‌گوهای خاموشی هستند که هر بیننده‌ای می‌تواند دست‌کم صدای یکی از قصه‌های نهفته در آن‌ها را بشنود. از نظر او، عکس‌ها گزارشگران وقایع زندگی آدم‌ها هستند؛ زندگی‌هایی هسته‌یافته با موضوع و قصه و راویت خاص خودشان.
عناوین ۱ تا ۵۰ قصه‌های این‌کتاب به‌ترتیب عبارت‌اند از:
دست تکان‌دادنِ من، ساحل محبوبِ من، دلرحمیِ من، ناجی بیابانیِ من، شب عروسیِ من، خان‌داداشِ من، وقت‌گذرانیِ من، معلم خروسخوانِ من، هنر نورچشمی من، صف ایستادن من، واکس‌زدن کفش‌های من، جهانگردی من، کلاه گذاشتن نداشتن بابای من، گذشته من، جدایی‌ها و انتظارهای من، خوشی و ناخوشی من، رفت و برگشت من، قصاص من، اثاث‌کشی من، سرنوشت من، رفیق دیلاق من، تنها مشتری بابابزرگ من، معامله کردن من، سوغاطی من، عاشقیت من، شغل عادی من، طرفداری نکردن من، عضله شدن من، ذمه من، نشان کردن من، اسارت من، مسخره‌بازی من، عکس‌های عروسی من، برادران من، زادگاه من، آوارهای من، گونه من، نجات خانواده من، دودره کردن من، دوستم برادرم و من، فرزند شدن من، مادر من، ریختن کُرک و پر من، دوراهی من، من و من، بابای بامزه من، سینما رفتن من، برادر من، سفر بلوغ من، عاشقی کردن عاشق من.
مراد من، این برادر من!، مدل جدید زندگی من، بخشودگی من، روکم‌کردن من، آلاخون‌والاخون‌شدن من، سوژه ماجراجویی من، وسواس من، بچه‌های من، جهیزیه خواهر من، گرد و خاک بابای من، آخرین پلنگ سرزمین من، درخت من، خیال خلاق من، مرخصی رفتن من، مکشوفه من، دست‌های من، مسافر من، پرت‌افتادن من، ارث خانوادگی من، وداع‌های من، معلم عزیز من، رئیس کینه‌ای من، خرید یکی‌یکدونه من، شوخ‌طبعی من، بودن من، جدّ من، دار و ندار من، زاد و همزاد من، دوستان من، والدین من، عمر بیمه‌شده من، جستن دخترم و من، جرم کوچک من، روز من و روزیِ من، نظرخواهی من، خودِ مالِ من، تلویزیون در خانواده من، نور چشم من، فوتبالیست‌شدن من، دست‌های مامان و بابای من، آخرین دیده من، ناجی‌گری من، خواستگار من، درونِ من، نقش من، راز من، دایی دوست من، بابابزرگ من، نگهبان من، خنده من؛ هم عناوین ۵۱ تا ۱۰۱ این‌کتاب هستند.
پس از عکس‌ها و قصه‌هایشان هم «عکس‌ها، عکاس‌ها، شرح عکس‌ها» درج شده است.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
قدیم‌ها خیال می‌کردیم که همه ما میخ‌جاتیم و تبار همه ما به میخ‌طویله می‌رسه. اما بعدها در باستان‌شناسی‌ها و حفاری‌ها و تحقیقات علمی معلوم شد که میخ‌جات اون‌هان، ما سوزن‌جاتیم! تبار اون‌ها به نیزه می‌رسه و تبار ما به تیر، یعنی تیرِ تیرکمون.
میخ‌ها اون دوره ماها را خیلی تحقیر می‌کردند، که شما نازک‌نارنجی هستین و نگاتون می‌کنیم خم می‌شید و به هیچ دردی نمی‌خورید و فوقش می‌تونید دو تا کاغذ یا دو تا تیکه پارچه را به هم وصل کنید، اما ما هر چیزی را به هر چیزی می‌تونستیم وصل کنیم، از چوب و فلز گرفته تا هر چیز دیگه‌ای! اونا فلزها را نمی‌تونستند به هم وصل کنند، اما همچنین موقعی پیچ‌ها را هم خویشاوند خودشان اعلام می‌کردندکه زورشون زیاد بشه. ما هم زبونمون قاصر بود و لال می‌شدیم از جواب دادن و فقط حرص می‌خوردیم از این‌همه بی‌معرفتی و ضعیف‌سوزی‌شون.
این‌کتاب با ۲۳۲ صفحه مصور رنگی، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۹۲ هزار تومان منتشر شده است.
نظر شما