فاطمه الساعدی هنرمند مجسمه‌ساز و از شرکت‌کنندگان در هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران که با اثر «اپیزود» در این دوسالانه حاضر است، درباره این اثر به خبرنگار مهر گفت: کار من در دو مرحله ارائه شد؛ مرحله اول کار تعاملی بود و قصد داشتم در مدت محدودی این اختیار را به مخاطبان بدهم که هر کاری می‌خواهند با اثر من انجام دهند اما در مرحله دوم، تعامل وجود ندارد و آنچه از اثر باقی مانده است در معرض دید مخاطبان قرار می‌گیرد. هدف من این بود که ببینم وقتی اختیار برخورد با یک اثر هنری در دست مخاطبان قرار می‌گیرد چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.
وی توضیح داد: اثر ابتدایی من یک توری بزرگ بود که اسفنج‌های دوخته شده با دست به دقت در آن چیده شده بود. در روز افتتاحیه دوسالانه اندکی از توری را پاره کردم و تعدادی از فرم‌ها از آن بیرون ریخت. پس از آن اختیار را به دست مخاطبان قرار دادم تا ببینم با آنچه کار می‌کنند و جالب است که در همان لحظات ابتدایی یکی از مخاطبان با کاتر بخش بزرگی از توری را پاره کرد و همه فرم‌ها را بیرون ریخت. پس از آن یک نفر دیگر با دیدن توری خالی سعی کرد بخشی از فرم‌ها را در آنجا دهد. در روزهای مختلف هرکسی رفتارهای مختلفی با این اثر داشت و حتی عده‌ای بی‌تفاوت از کنار آن عبور می‌کردند. من هم در محل حضور داشتم و بدون آنکه توضیحی به مخاطبان بدهم از رفتارهای آن‌ها تصویربرداری می‌کردم.
این هنرمند که فارغ‌التحصیل رشته مجسمه‌سازی از دانشگاه هنر تهران است، افزود: از زمان افتتاحیه دوسالانه به مدت دو هفته امکان تعامل مخاطبان با اثر وجود داشت و پس از آنکه مقدار تعامل به حدی که می‌خواستم رسید، این روند را متوقف کردم و آنچه که از اثر باقی مانده بود بدون تغییر در معرض دید مخاطبان قرار گرفت اما مخاطبی که هم اکنون اثر را ببیند هیچ شناختی از آنچه ابتدا وجود داشت ندارد.
وی با بیان اینکه در این دوسالانه روندمحور بودن آثار اهمیت زیادی داشت، گفت: تأخیر در برگزاری دوسالانه و اتفاقاتی که در ماه‌های گذشته رخ داد در بعضی از کارها از جمله کار من تأثیر زیادی داشت. جابجایی مکان برگزاری دوسالانه نیز در ارائه بسیاری از کارها مؤثر بود و با توجه به اینکه تالار وحدت یک مکان تاریخی است و ما اجازه نداشتیم چیزی روی دیوارها نصب کنیم، قرار شد که همه کارها روی داربست نصب شوند و همین داربست‌ها تأثیرات زیادی در آثار داشته است.
الساعدی از غیررقابتی بودن دوسالانه استقبال کرد و توضیح داد: با غیررقابتی بودن دوسالانه کاملاً موافق هستم، چراکه دست هنرمندان باز است تا راحت‌تر کار کنند و این غیررقابتی بودن باعث خلاقیت بیشتر هنرمندان می‌شود. بسیاری از آثار این دوسالانه کارهای چیدمان هستند که به زمان و مکان وابسته هستند و از این نظر، بینارشته‌ای بودن دوسالانه اتفاق مثبتی است که باعث شده است آثاری با ایده‌های متنوع در آن وجود داشته باشد و همچنین هنرمندان بیشتری توانستند در آن شرکت کنند. در مجموع روند برگزاری این دوسالانه کاملاً رضایت‌بخش است و آثار بسیار خوبی در آن به نمایش درآمده است.
هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران تا ۲۴ بهمن در تالار وحدت و پهنه رودکی برپاست.
نظر شما