به گزارش خبرنگار مهر، ابوالقاسم حسین بن روح بن ابی‌بحر، سومین نایب خاص از نایبان چهارگانه امام زمان (عج) است. نواب اربعه، به چهار نماینده یا نایب خاص امام مهدی (عج) در دوران غیبت صغری گفته می‌شود که رابط میان شیعیان و امام بودند. نواب اربعه از اصحاب باسابقه و مورد اعتماد امامان بودند که یکی پس از دیگری از طرف امام زمان و با معرفی نایب پیش از خود شناخته می‌شدند.
در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان، مرحوم شیخ عباس قمی در اعمال ماه پرفضیلت رجب می‌نویسد: شیخ طوسی از جناب ابوالقاسم حسین بن روح که سومین نایب خاص حضرت صاحب‌الامر (عج) است روایت کرده که آن‌حضرت فرمود: در ماه رجب در هر زیارتگاهی از زیارتگاه‌های شریف که باشی به این زیارت صاحب مزار را زیارت کن.
پس چون وارد حرم می‌شوی بگو:
الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی أَشْهَدَنا مَشْهَدَ أَوْلِیائِهِ فِی رَجَبٍ، وَأَوْجَبَ عَلَیْنا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ، وَعَلَیٰ أَوْصِیائِهِ الْحُجُبِ.
ستایش ویژه خداوند است که ما را در ماه رجب در محضر اولیایش حاضر کرد و آنچه را که از حق ایشان بر ما واجب بود، واجب کرد و درود خدا بر محمّد، برگزیده خدا و جانشینان در پرده‌های (رحمتش)،
اللّٰهُمَّ فَکَما أَشْهَدْتَنا مَشْهَدَهُمْ فَأَ نْجِزْ لَنا مَوْعِدَهُمْ، وَأَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ، غَیْرَ مُحَلَّئِینَ عَنْ وِرْدٍ فِی دارِ الْمُقامَةِ وَالْخُلْدِ، وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ، إِنِّی قَدْ قَصَدْتُکُمْ وَاعْتَمَدْتُکُمْ بِمَسْأَلَتِی وَحَاجَتِی وَهِیَ فَکَاکُ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَالْمَقَرُّ مَعَکُمْ فِی دَارِ الْقَرارِ، مَعَ شِیعَتِکُمُ الْأَبْرَارِ، وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ،
خدایا! چنان‌که ما را به محضر ایشان حاضر کردی، به وعده آن‌ها در حق ما وفا کن و ما را به جایگاه ورود آنان و فیض وجودشان وارد فرما، بی‌آنکه از ورود به خانه همیشگی و بهشت جاوید رانده شویم و سلام بر شما، من به قصد شما آمده‌ام و در خواهش و حاجتم به شما تکیه کردم، حاجتم آزادی‌ام از دوزخ و جای گرفتن در کنار شما در خانه ابدی است، همراه با پیروان نیکوکارتان و سلام بر شما به خاطر شکیبایی‌تان، چه نیکوست این خانه آخرت،
أَنَا سائِلُکُمْ وَآمِلُکُمْ فِیمَا إِلَیْکُمُ التَّفْوِیضُ، وَعَلَیْکُمُ التَّعْوِیضُ، فَبِکُمْ یُجْبَرُ الْمَهِیضُ، وَیُشْفَی الْمَرِیضُ، وَمَا تَزْدَادُ الْأَرْحَامُ وَمَا تَغِیضُ؛ إِنِّی بِسِرِّکُمْ مُؤْمِنٌ، وَ لِقَوْلِکُمْ مُسَلِّمٌ، وَعَلَی اللّٰهِ بِکُمْ مُقْسِمٌ فِی رَجْعِی بِحَوَائِجِی وَقَضَائِها وَ إِمْضَائِها وَإِنْجَاحِها وَ إِبْراحِها وَبِشُؤُونِی لَدَیْکُمْ وَصَلَاحِها،
من خواهنده و آرزومند شمایم در آنچه اختیار و تغییرش به دست شماست؛ فقط به وسیله‌ی شما شکستگی جبران شود و بیمار درمان پذیرد و آنچه را رحم‌ها بیفزایند و کم کنند انجام پذیرد؛ من به راز شما ایمان دارم و به گفتارتان تسلیمم و خدا را به شما سوگند می‌دهم در اینکه از حرم شما بازگردم به همراه حاجاتم و رواشدن آن‌ها و به امضا رسیدنشان و موفقّانه برآمدنشان و دور شدن سختی‌های آن‌ها، به همراه کارهایم نزد شما و اصلاح آن‌ها
وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ سَلَامَ مُوَدِّعٍ، وَلَکُمْ حَوائِجَهُ مُودِعٌ‌ٍ، یَسْأَلُ اللّٰهَ إِلَیْکُمُ الْمَرْجِعَ، وَسَعْیَُهُ إِلَیْکُمْ غَیْرَُ مُنْقَطِعٍ، وَأَنْ یَرْجِعَنِی مِنْ حَضْرَتِکُمْ خَیْرَ مَرْجِعٍ إِلَیٰ جَنَابٍ مُمْرِعٍ، وَخَفْضٍ عَیشٍ مُوَسَّعٍ، وَدَعَةٍ وَمَهَلٍ إِلَیٰ حِینِ الْأَجَلِ، وَخَیْرِ مَصِیرٍ وَمَحَلٍّ فِی النَّعِیمِ الْأَزَلِ، وَالْعَیْشِ الْمُقْتَبَلِ، وَدَوامِ الْأُکُلِ، وَشُرْبِ الرَّحِیقِ وَالسَّلْسَلِ، وَعَلٍّ وَنَهَلٍ لَاسَأَمَ مِنْهُ وَلَا مَلَلَ،
و سلام بر شما، سلام وداع کننده‌ای که نیازهایش را به شما سپرده، از خدا می‌خواهد دوباره به‌سوی شما بازگردد و راهش به سوی شما قطع نشود و اینکه خدا مرا برگرداند از محضر شما به بهترین وجه و با دستی پر، به‌جایی سرسبز و زیستگاهی خوش و گسترده و راحت و آسوده تا رسیدن مرگ و بهترین سرانجام و جایگاهی در ناز و نعمت ازلی و زندگی آینده ابدی و خوردنی‌های دائمی و نوشیدن شراب طهور و آب گوارا، نوشیدن چند بار و یک‌بار که از نوشیدنش خستگی و ملالی دست ندهد
وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکَاتُهُ وَتَحِیَّاتُهُ عَلَیْکُمْ حَتَّی الْعَوْدِ إِلَیٰ حَضْرَتِکُمْ، وَالْفَوْزِ فِی کَرَّتِکُمْ، وَالْحَشْرِ فِی زُمْرَتِکُمْ، وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ وَصَلَواتُهُ وَتَحِیَّاتُهُ، وَهُوَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الْوَکِیلُ.
و رحمت خدا و برکات و تحیاتش بر شما تا بازگشتم به محضر شما و رستگاری در حکومتتان و محشور شدن در زمره شما و رحمت خدا و برکات و درودها و تحیاتش بر شما و او ما را بس است و نیکو وکیلی است.
نظر شما