به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تقدیر از شاعران انقلاب اسلامی با عنوان «راویان بالندگی» دیروز شنبه ۱۸ بهمن با حضور علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، مسئولان این نهاد و جمعی از شاعران شعر انقلاب اسلامی در کتابخانه مرکزی پارک شهر تهران برگزار شد.
در ابتدای این نشست، مهدی رمضانی معاون توسعه کتابخانه و کتابخوانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، گفت: برگزاری محافل ادبی یکی از رسالت‌های نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور است و تا به حال نشست‌ها و جلسات مختلفی در این زمینه در کشور و پس از کرونا در فضای مجازی برگزار شده است. این برنامه‌ها در قالب استانی و ملی برپا شده‌اند و امیدواریم برگزاری‌شان تداوم داشته باشد.
وی افزود: جلسه امروز هم برای تجلیل از شاعران پیشکسوت و شاخص کشور برپا شده است. ما در پی انتخاب برگزیدگان نبوده‌ایم چون تعداد شاعران فعال و خلاق کشورمان کم نیست. بنابراین ناچاریم در این برنامه با محدودیت زمانی و مکانی که داریم، تنها برخی از بزرگان را تجلیل کنیم. امروز برنامه تجلیل از شاعران انقلاب کشور را در تهران برگزار می‌کنیم که در حکم یک افتتاحیه برای مجموعه‌برنامه‌های تجلیل است و در گیلان و مازندران ادامه پیدا خواهد کرد.
رمضانی در پایان گفت: در برنامه افتتاحیه و سپس دنباله‌هایش که امروز برگزار می‌شوند، از ۴۲ چهره شاخص ملی و ۳۲ چهره استانی شعر ایران تقدیر به عمل می‌آید.
سخنران بعدی این مراسم مصطفی محدثی خراسانی بود که گفت: شعر انقلاب اسلامی ایران فراخوانی از تمام ارزش‌ها و فضیلت‌های تاریخ شعر فارسی بود. انقلاب زمینه‌ای فراهم کرد تا با میراث ادبی، هنری و فرهنگی خودمان آشتی، و پیوندی را که طی دهه‌های پیش از انقلاب گسسته شده بود، ترمیم کنیم. به این ترتیب این شعر، تمام فضیلت‌ها را در قالب شعر انقلاب با افزودن حوزه‌های زبانی به فصل شکوهمندی در جریان اصیل شعر فارسی پیوند داد.
این شاعر، شعر انقلاب را شعری همه‌جانبه و پویا دانست که در تکمیلش شاعرانی چون سیدحسن حسینی نقش زیادی داشتند.
وی گفت: شعر انقلاب، ستایشگر راستی و فضیلت است. البته شاعر انقلاب بودن، به‌معنی ستایشگر بودن نیست. بلکه چنین‌شاعری هرجا که لازم باشد انتقاد هم می‌کند و از ارزش‌هایی که از مسیرشان منحرف شده باشند، دفاع می‌کند. در واقع شعر انقلاب، منتقدترین هنر در میان سایر هنرهاست.
حسین اسرافیلی دیگر شاعر انقلاب نیز در سخنانی کوتاه گفت: انقلاب، شعر را ظرفیت و محمل خوبی برای انتقام مفاهیم دانست. به‌همین‌دلیل هم فرصت خوبی را برای انتقال مفاهیم از طریق شعر ایجاد کرد. امیدوارم این جریان ادبی در ادامه حرکت خود، جایگاهش را پیدا کند.
اسرافیلی و پس از او مبین اردستانی، عباس براتی‌پور و مریم عربلو به شعرخوانی در این برنامه پرداختند. ناصر فیض، علیمحمد مودب، رضا اسماعیلی، میلاد عرفان‌پور و فریبا یوسفی هم از دیگر شاعرانی بودند که در این محفل، شعرخوانی کردند. سپس از حسین آهی و سیدحسن حسینی به‌عنوان دو چهره درگذشته شعر معاصر انقلاب نیز یاد شد.
ناصر فیض پیش از شعرخوانی خود گفت: اگر به تاریخ ادبیات نگاه کنیم، هیچ دوره‌ای مثل انقلاب، شاخص‌هایی را که می‌شناسیم ندارد. البته پس از شاخص‌های مشروطه تا انقلاب، شاخص برجسته‌ای وجود ندارد. شعر انقلاب، شعری با پشتوانه و ویژگی‌های خاص خودش بود. این شعر، مفهوم و گونه‌ای بود که پیش‌تر وجود نداشت و با انقلاب متولد شد. این‌گونه شعر دیدگاهی اعتقادی و آرمانی دارد و جای خوشحالی و خوش‌وقتی است که می‌شود شعر انقلاب را تعریف، و مانیفستی از آن ارائه کرد.
این شاعر طنزسرا گفت: شعر انقلاب، شعری است که مردم ایران پس از ۲ هزار و ۵۰۰ سال حکومت پادشاهی به آن معنا دادند. انقلاب هم چون به معنی دگرگونی است، نامی برازنده برای این‌گونه شعری است.
آخرین سخنران این برنامه، علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور بود که گفت: رهبر انقلاب همیشه یار و یاور ادبیات و زبان فارسی هستند. من بین سخنان ایشان در سه‌سال ابتدایی رهبری‌شان و سه‌سال اخیر مقایسه‌ای انجام دادم. نخستین محفل شعر در حضور ایشان فرودین سال ۶۹ برگزار شد که در آن فرمودند هنوز مشخصه شعر انقلاب به دست نیامده است. ایشان به شاعران سفارش کردند همت خود را بالا ببرند تا به سعدی و حافظ و مولوی برسند. اگر به این شاعران نمی‌رسند حداقل به حدی همت کنند که سلمان هراتی یا سلمان ساوجی بشوند. نکته دیگری هم که مدنظرشان بود، لزوم حفظ قوانین و قواعد شعر و استفاده صحیح از زبان بود.
وی افزود: رهبری در دیدارهای بعدی خود با شاعران در سال‌های ۹۶، ۹۷ و ۹۸ مسائل دیگری را مطرح کردند. مثلاً در سال ۹۷ به مساله رعایت عفت در شعر پرداختند و تذکراتی درباره عدم رعایت عفت در شعر دادند. سال ۹۸ هم نگرانی خود را درباره ولنگاری زبان بیان کردند و بر حفظ زبان فارسی تاکید داشتند.
مختارپور گفت: چندی پیش کتابی مطالعه می‌کردم که در آن به تعبیر جالبی برخوردم. این تعبیر را می‌توان به‌صورت نمادین برای تاثیری که انقلاب بر تاریخ، اندیشه، زبان و شعر جامعه ما داشته به کار برد. در آن کتاب نوشته شده بود فرض کنید کوه دماوند از ارتفاعی که ستارگان دارند، سقوط کرده و به اقیانوس آرام بیافتد. امواجی که دماوند با ورود به اقیانوس تولید می‌کند، چه‌قدر خواهد بود؟ من فکر می‌کنم تاثیر انقلاب هم بر فرهنگ و شعر ما، مثل همین امواج گسترده و عظیم بوده است.
در پایان این برنامه از اسرافیلی، براتی‌پور، فیض و اسماعیلی تقدیر به عمل آمد و مؤدب نیز به عنوان چهره برگزیده استان تهران معرفی شد.
نظر شما