به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «مهدی حمیدی شیرازی؛ شاعر و عاشق» نوشته کامیار عابدی به‌تازگی توسط انتشارات جهان کتاب منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب چهاردهمین‌عنوان از مجموعه «هزارتوی نوشتن» است که این‌ناشر چاپ می‌کند.
مهدی حمیدی شیرازی متولد ۱۲۹۳ و درگذشته به سال ۱۳۶۵ یکی از شاعران مهمی است که در جدال بین شعر سنتی و شعر جدید ایران، به‌ویژه در برهه ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۰ نقش پررنگی داشته است. او با آن‌که اهل شیراز بود به سبک شاعران بزرگ همشهری‌اش چون حافظ و سعدی شعر نمی‌گفت بلکه سبک مورد علاقه‌اش خراسانی و آذربایجانی یعنی شعر سده‌های هفتم و هشتم هجری قمری بود. معیار سرایش هم برای او، قصیده‌سرایی‌های شاعرانی چون فرخی سیستانی، خاقانی و انوری ابیوردی بود.
کامیار عابدی پژوهشگر شعر و ادبیات فارسی معاصر طبق روالی که در کتاب‌های پیشین خود درباره شعر و شاعران ایران داشته، در این‌کتاب هم به زندگی و آثار حمیدی شیرازی پرداخته است. او اولین‌بار در سال‌های آغازین دهه ۶۰ و به واسطه کتابخانه پدرش که دبیر ادبیات فارسی دبیرستان و علاقه‌مند به حمیدی شیرازی بوده، با این‌شاعر آشنا می‌شود.
دوران زندگی و فعالیت‌های مهدی حمیدی شیرازی از نظر حمله‌های ادبی شاعران و منتقدان کشور، جالب توجه است. او در حمله و انتقادات تند به شاعرانی چون نیما یوشیج کوتاهی نمی‌کرد و شاعران نوگرا نیز او را از الطاف نیش زبان خود بی‌بهره نمی‌گذاشتند.
کتاب «مهدی حمیدی شیرازی» با نیت شناخت این‌شاعر، پنج‌بخش اصلی با عناوین «زندگی شاعر»، «شناخت و تحلیل شعر»، «مناقشه‌ها و شهرآشوب‌ها»، «شاعر به مثابه ادیب» و «سخن همعصران» دارد که در مجموع ۲۵ فصل را در خود جا داده‌اند. فصول اول تا سوم در بخش اول یعنی «زندگی شاعر» قرار دارند و به این‌ترتیب‌اند: نگاهی به زندگی، پیری و بیماری (نامه‌های حمیدی به فضل‌الله رضا)، حمیدی و چکامه‌ای مرگ‌آگین (سرگذشت یک شعر).
فصول چهار تا دوازده کتاب هم در بخش دوم آن درج شده‌اند که به این‌ترتیب‌اند: «حمیدی: شاعر و عاشق»، «حمیدی: سبک، زبان و قالب شعر»، «حمیدی: داستان‌های منظوم یا شعرهای داستانی؟»، «حمیدی و شاعران جهان»، «حکایت بیژن و منیژه»، «حمیدی: فخرفروشی یا خودپسندی؟»، «حمیدی: اخوانیه‌ها و رثاییه‌ها»، «حمیدی و ایران» و «حمیدی و آذربایجان».
در بخش «مناقشه‌ها و شهرآشوب‌ها» هم شش‌فصل با عناوین «ستیز و آشتی (حمیدی، مینوی، ریحان و شهریار)»، «مناقشه‌های ادبی (نامه حمیدی به علی‌اصغر حریری)»، «ما آزموده‌ایم حریفان چه ابله‌اند (سرگذشت یک هجویه)»، «حمیدی، و سنایی و عطار (شهرآشوب در مجله یغما)»، «تشنج در انجمن ادبی حافظ (شهرآشوب رسانه‌ای)» و «سلطان بی‌تاج‌وتخت شعر ایران و توصیه به کولرسازی (شهرآشوب رسانه‌ای دیگر)»
بخش «شاعر به مثابه ادیب» هم فصول نوزده تا بیست‌وچهار کتاب را شامل می‌شود که عناوین‌شان به این‌ترتیب است: «حمیدیِ شعرسنج»، «حمیدی و شعر سده‌های سوم تا ششم ه.ق/۳۶۵»، «حمیدی و شعر دوره بازگشت ادبی»، «حمیدی و شعر دوره تجدد: همدلی یا تقابل؟»، «حمیدی و نحله شعری "سخن"» و «حمیدی و ادبیات داستانی». آخرین بخش کتاب با نام «سخن همعصران» هم بیست‌وپنجمین فصل کتاب را با عنوان «حمیدی در آیینه آراء» شامل می‌شود که در آن نظرات شاعران و چهره‌های ادبی زیادی درباره حمیدی درج شده است.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
با این‌همه، پس از آن‌که حسام‌الدین امامیِ (شیخنا اوراد، ص ۱۰) مترجم و یکی از دوستان حمیدی، از رفتارهای خلاف ادب و اخلاق صهبا در هنگام سخنرانی حمیدی انتقاد کرد، صهبا دوباره دست به قلم برد. او در یادداشت خود می‌گفت که مترجمان حق دخالت در جدال شاعران با همدیگر را ندارند. علاوه بر این، «خدا شاهد است شما با او دشمنید که این‌قدر از او تعریف بی‌جا می‌کنید» (دخالت مترجمین، ص ۱۰). همچنین، صهبا همزمان در روزنامه کیهان، به‌تفصیل از آن‌چه خودخواهی حمیدی می‌نامید، یاد و از آن انتقاد می‌کرد.
این‌کتاب با ۵۲۸ صفحه، شمارگان ۴۰۰ نسخه و قیمت ۹۵ هزار تومان منتشر شده است.
نظر شما