هشدار درباره شرایط مالی انیمیشن‌سازان/ حرفه‌ای‌هایی که کوچ کردند!

بهرام عظیمی کارگردان انیمیشن در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه امیدوارم شرایط مناسبی برای سینمای ایران در سال ۱۴۰۰ فراهم شود، گفت: اولین آرزوی من این است که بتوانم در سال جاری فیلم انیمیشن خود «پسری با ابروهای ضخیم» را بسازم، چرا که بیش از یک سال است که پروانه ساخت این فیلم صادر شده و هنوز نتوانستم آن را کلید بزنم، امیدوارم بودجه لازم برای تولید این پروژه فراهم شود.

وی تاکید کرد: همچنین امیدوارم اوضاع اقتصادی سینماگران و کسانی که دست‌اندرکار سینما و انیمیشن هستند، خوب شود.

کارگردان انیمیشن «تهران ۱۵۰۰» بیان کرد: دو موضوع در هر شغل هنری وجود دارد، اول بخش معنوی هنر است که به مخاطب بازمی گردد و بخش دیگر مساله مادی آن است. تا آنجا که می‌دانم و در این نزدیک به ۳۰ سالی که در حوزه انیمیشن کار می‌کنم، اوضاع بچه‌های انیمیشن هیچ وقت خوب نبوده است، چرا که انیمیشن یک هنر بسیار پرهزینه است، یعنی یک فیلم سینمایی انیمیشن سه یا چهار برابر بودجه یک فیلم سینمایی با سوپراستارهایش هزینه دارد.

وی توضیح داد: به همین دلیل کمتر کسی به سراغ انیمیشن می‌آید، اگر قرار باشد که فعالان حوزه انیمیشن اتفاق مالی در زندگیشان به واسطه هنر انیمیشن صورت گیرد، شاید به واسطه فیلم‌های کوتاه انیمیشن و تیزرهای تبلیغاتی این اتفاق رخ می‌دهد. در غیر این صورت در تولید فیلم‌های بلند انیمیشن اتفاق مالی خوبی رخ نمی‌دهد، اما چون شغل ما انیمیشن است باید این کار را انجام دهیم.

کارگردان انیمیشن «سیم ششم» تاکید کرد: البته پیش آمده است که کارهای دیگر مانند گرافیک و یا نقاشی نیز انجام دهیم، اما این به آن معنا است که سفارش کار در این دو بخش بیشتر است. در بین کسانی که در حوزه انیمیشن کار می‌کنند، کمتر کسی را دیده‌ام که اوضاع مالی درجه یکی داشته باشد. ما معمولاً بیکار هستیم و کمتر پیش می‌آید کاری داشته باشیم.

وی ادامه داد: آدمی مثل من در سال گذشته درآمدم از راه داوری جشنواره‌های مختلف، مربیگری در برنامه عصر جدید و حضور در چند برنامه تلویزیونی حاصل شده است. اگر بخواهم درباره شغلی که در آن تخصص دارم صحبت کنم، تنها ۵ درصد از انیمیشن که شغل اصلی‌ام است، درآمد داشتم.

عظیمی در پایان گفت: تاکید می‌کنم که وضعیت مالی بچه‌های انیمیشن که بسیار تخصصی و درجه یک هستند، بسیار بد است، همین مساله سبب شد که در سال ۹۹ تعدادی از افراد درجه یک که در این حوزه کار می‌کنند، برای همیشه از ایران بروند، جالب این است که وقتی به مدیران مرتبط با این موضوع این اخبار را می‌گوییم، سری تکان می‌دهند و این آدم‌ها را افرادی می‌دانند که عرقی به کشورشان نداشته‌اند.