خبرگزاری مهر - گروه دین و آئین: محمد علی انصاری، مفسر قرآن کریم و استاد حوزه و دانشگاه به تفسیر آیاتی از قرآن کریم و بیانات امیر حکمت و بلاغت امیرمومنان علی (ع) و شرح دعاهای صحیفه سجادیه پرداخته است که به صورت روزانه و موضوعی، در ماه مبارک رمضان تقدیم مخاطبان خواهد شد. در روز سیزدهم ماه مبارک رمضان محمدعلی انصاری مفسر قرآن به بیان حزن مؤمنان در دنیا در شرح و تفسیر سوره یس پرداخته است که در زیر می‌خوانید:
گویا ماهیت و مزاج دنیا اینچنین است: گاهی این بیت را قدیمی‌ها در مشکلات و اندوه‌ها، زیر لب زمزمه می‌کردند «در این دنیا دلی بی غم نباشد، اگر باشد بنی ادم نباشد». یک واقعیت محض را می‌گفتند: حقیقت این است که انسان اگر بویی از انسانیت ببرد و اگر ایمانی در وجود او باشد، اینگونه نیست که همیشه دل خوشی داشته باشد، نوعاً در جان مؤمنین حزن‌ها و اندوه‌های متعددی وجود دارد، که اولین اندوه در این بیت بیان شده «کز نیستان تا مرا بگریده اند / از نفیرم مردو زن نالیده اند»، حزن فراق است، حزن دوری از وطن، «این وطن مصر و عراق و شام نیست، این وطن شهری است کو را نام نیست» اینکه انسان از مبدا وجودی خودش در این خاک جدا شده است، حزنی را در دل انسان‌های مؤمن، بیدار و آگاه ایجاد می‌کند که همواره در قلبشان وجود دارد.
به دنبال این حزن، دردها و ابتلائات دیگران است. درد مظلومان، درد ستم دیدگان، اندوه گرفتاران، اینها چیزی نیست، که انسان را آسوده بگذارد ولو که انسان احساس کند در فضای زندگی شخصی خودش،؛ آرامش و حاشیه امنی دارد، اما هنگامی که چشم باز می‌کند و اندوه و درد دیگران را می بیند، این سینه فشرده می‌شود و انسان نمی‌تواند بی تفاوت باشد.
«انسان‌های متقی به گونه‌ای هستند که جامعه از شر اینها در امان است، اینها آرزوهای دور و دراز و توقعت بسیاری از خلق و جامعه ندارند، آزاده اند و رها» وجود نازنین امیرالمومنین (ع) در احوال مؤمنین اینگونه فرمود، «این ها در جانشان حزنی وجود دارد درد و اندوه در وجودشان وجود دارد» «مرد را دردی اگر باشد خوش است / درد بی دردی علاجش آتش است» / «ساقیا خون جگر در جام کن / گر نداری درد از ما وام کن»
اهل ایمان این چنین هستند، اینها نمی‌توانند مرفهان بی درد باشند، اینها نمی‌توانند غافل از حال مظلومان، مصیبت دیدگان، زمین خوردگان، نشستگان و این جماعت باشند پس مؤمن هم درد معنوی و آسمانی دارد و هم درد و حزن زمینی دارد و اینها با انسان ادامه پیدا می‌کنند و از ویژگی‌های عالم باقی و جاودان است، عالم قیامت و بهشت سرایی است که دیگر در آنجا هیچ حزنی وجود ندارد.
بهشتیان می‌گویند «سپاس خدای را که تمام غم‌ها و حزن‌ها را از وجود ما به در برد»، اینها دیگر مسرور و شادمان‌اند و گشادگی و شادمانی در حال و روز بهشتیان دیده می‌شود و دوران غم شان به سر آمد.
نظر شما