حتی مصطفی اسماعیل هم در تلاوت هایش،کلمات را اشتباه تلفظ کرده است

به گزارش خبرنگار مهر، سید محمدجواد حسینی قاری قرآن کریم مهمان دومین برنامه «هیئت آنلاین» درباره دلیل ماندگاری «عبدالباسط» قاری برجسته جهان اسلام گفت: ظرفیت صوتی مرحوم عبدالباسط و فضای اجتماعی و قرآنی مصر از یک سو، و تعدد جلساتی که او و سایر اساتید این کشور در آن حضور داشتند از سوی دیگر باعث شد تا آنها جایگاه ماندگاری در قرائت قرآن داشته باشند. البته نبوغ، هوش سرشار و تلاش مثال‌زدنی آنها نیز در این باره مؤثر بود.

حسینی درباره محدوده مجاز تقلید قاریان از سایر اساتید عنوان کرد: «تقلید» مسئله مهمی در تلاوت قرآن کریم است. خود من همچون بسیاری از قاریان دیگر گاهی اوقات تقلید می‌کنم، اما معنای تقلید، صرفاً آن ملودی و چارچوب تلاوت نیست، بلکه درگیر احساس در تلاوت می‌شوم و خود را در قالب آن اساتید قرار می‌دهم تا بتوانم احساس واقعی خودم را در تلاوت جاری کنم.

وی افزود: مثلاً برخی اساتید صدای محزونی دارند مثل استاد «محمد رفعت»، «متولی عبدالعال» و یا «کامل یوسف بهتیمی»؛ اما جنس همین تلاوت حزین با هم فرق دارد. گاهی در لحن و صدا احساس درد یا ندامت است و گاهی عبودیت و بندگی برجسته می‌شود. من خودم را در این قالب‌های حسی قرار می‌دهم.

حسینی اظهار کرد: معمولاً در روزهایی که تلاوت دارم، سعی می‌کنم بیشتر سکوت کنم و به معنای آیاتی که قصد خواندن آن دارم و همچنین دستگاه و نغمه‌های مناسب فکر می‌کنم. اگر تلاوت سطحی و بدون پشتوانه باشد، به عمق جان مخاطب نفوذ نمی‌کند.

این قاری درباره تفاوت تلاوت در مجالس مختلف مثل جشن‌های مذهبی، یادواره، افتتاحیه و اختتامیه‌های رسمی و… نیز گفت: تلاوت قرآن کریم پیچیده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.مثلاً در یک افتتاحیه با مخاطبان عادی آیات، لحن و ریزتحریرها و.. را به گونه‌ای انتخاب می‌کنم که ساده و قابل فهم باشد، اما وقتی مخاطبان خودشان قاری و اهل فن هستند آیات انتخابی و نوع تلاوتم فرق دارد.

او درباره تجربه تلفظ اشتباه کلمات یا اتفاقاتی از این دست در هنگام تلاوت به صورت حفظ اضافه کرد: نه تنها من بلکه خیلی از بزرگان مصری این تجربه را حتی در قرائت‌های خیلی مهمشان دارند. مثلاً استاد «مصطفی اسماعیل» در تلاوت سوره بقره که یکی از شاهکارهای تلاوت ایشان است اشتباه دارد یا استاد «محمد اللیثی» در قرائت سوره نحل اشتباه خوانده، چون این‌ها اغلب از حفظ و زنده می‌خوانند. برای من هم خیلی اتفاق افتاده است.

وی ادامه داد: موسیقی عربی برگرفته از موسیقی فارسی است. حتی اسامی آنها مثل مقام نهاوند، چهارگاه و سه‌گاه و ما خیلی از اوقات از دستگاه و ملودی ایرانی استفاده می‌کنیم. وقتی موسیقی محلی ایرانی با آن فضای عربی مصری ترکیب شود بسیار زیبا می‌شود.

حسینی درباره عجیب‌ترین صله‌ای که پس از تلاوت قرآن دریافت کرده است گفت: در یک شهرستان که اتفاقاً محفل قرآنی خوبی هم بود، آخر برنامه یک کله‌قند به ما دادند (با خنده). اما بهترین هدیه معنوی که من گرفتم، در سفر به کربلای معلی بود که تولیت حرم مطهر حضرت سیدالشهدا (ع) یک انگشتری با نگین سنگ مزار مطهر امام حسین (ع) به من هدیه دادند که البته به محض رسیدن به ایران با افتخار به پدرم هدیه دادم.

این قاری جوان اضافه کرد: انس با قرآن در کشور ما کمرنگ است و بسیاری از مردم معنا و مفهوم آیات قرآن را نمی‌شناسند. ما قرآنی‌ها در این فضا احساس تنهایی می‌کنیم. گاهی در این عرصه آن‌قدر درگیر کار رسانه‌ای می‌شویم که از محتوا غفلت می‌کنیم. شاید توجیه این باشد که اصل، عمل به قرآن است؛ اما نباید فراموش کرد که از طریق قرائت و حفظ می‌شود نوجوان‌ها و جوان‌ها را با قرآن همراه کرد. خاضعانه از همه کسانی که تأثیرگذار هستند مثل ورزشکاران، هنرمندان و اهالی رسانه و همه کسانی که به شکلی می‌توانند به قرآن کمک کنند می‌خواهم که به میدان بیایند.

او در پاسخ به این پرسش مجری که اگر یک ماه رئیس جمهور بودی چه می‌کردی گفت: راستش، قبول نمی‌کردم چون احساس می‌کنم در توان من نیست، اما اگر اختیار و قدرت بیشتری داشتم سعی می‌کردم عرصه قرائت و حفظ قرآن را در کشور متحول کنم. شما ببیند اساتیدی مثل عبدالباسط یا مصطفی اسماعیل چند برابر مشاهیر سیاسی و هنری مصر نام این کشور را در دنیا مطرح کرده‌اند.