رسمی کردن موسیقی زیرزمینی آب در هاون کوبیدن است

محمد علی چاووشی، تهیه کننده تولیدات موسیقی ضمن بیان این مطلب در دومین سمینار بررسی موسیقی زیرزمینی که در محل برگزاری مهر برگزار شد ضمن بیان این مطلب گفت : چرایی و توسعه موسیقی زیرزمینی مثل بسیاری از مسائل موجود در هر اجتماعی است و تنها خاص کشور ما هم نیست منتها شکل بروز و ظهور اش تا اندازه ای متفاوت است. 

این ناشرآثارموسیقی افزود:وقتی وضعیت جوامع به شرایط استانداردمی رسد و کنش های مردم و برش های خاصی از اقشار اجتماعی شکل می گیرد نیروی گریز از مرکز و ضد هنجارزیستی از خصوصیات بارز زندگی اجتماعی این جوامع است و به تبع مدیران این جوامع به اقتضای شرایط زیستی جامعه خود واکنش های متفاوتی نشان می دهند و این واکنش ها عکس العمل دیگری را از سوی مردم شامل می شود که با لهجه رایج و رسمی کشور متفاوت است و این تغییر بیان و گونه ای دیگر سخن گفتن به نوعی دهن کجی گروه های مختلف به هنجارها و لجاجت با باورها ، بایدها و نباید هایی است که بر این اساس موسیقی زیرزمینی را نیزمی توان نوعی دهن کجی به نابسامانی های رایج دانست.        

وی در ادامه خاطر نشان کرد : این نوع موسیقی در عین حال در برخی موارد می تواند به نوعی موسیقی ارزشی بنابر شرایط اجتماع به حساب آید اما در اغلب موارد دلیل بالینی برای یک بیماری است تاجائی که به عاملی ضد توسعه و ضد ارزش تبدیل می شود.

مدیر نشر مشکات در ادامه به رشد تجهیزات و تکنولوژی در دسترس بودن موسیقی اشاره کرد و گفت : موسیقی زیرزمینی حاصل روند طبیعی و ناگزیر توسعه تجهیزات و تسهیل در به دست آوردن تکنولوژی ضبط و پخش است ولی در گذشته چنین نبود تمام امکانات دسترسی به تجهیزات موسیقایی بسیاراندک ومحدود بود در واقع نقاله فرهنگ و هنرمثل امروز چنین ارزان، آسان و پدیده ای همیشه در دسترس نبود .

مدیر استودیو بل در ادامه گفت : بنابردلایلی که به برخی از آنها اشاره شد، شکل گیری چنین موسیقی ای ،محصول شرایط امروز بوده و رنگ مختص به خود را دارد که به نوعی حاوی لهجه ها،لکنت ها ، بغض ها ، خواست ها و آمال و آرزوی بخش های مختلف اجتماع است.

چاووشی افزود : هر جوانی از طرق مختلف مثل آموزشگاه ها و یا رسانه های دیداری وجهی از هنر را می آموزد اگر در جامعه مراکز و کانون هایی به شکل حرفه ای وجود داشته باشد این جوان خودش احساس نیاز برای حضور در صحنه می کند که در نهایت از کنج خانه و زیرزمین به طور نا خود آگاه بیرون می آید.

اگر برای هنرمند بزرگی مثل هوشنگ کامکار و خانواده ارزشمند کامکارها که توانسته اند سه دهه در این عرصه فعالیت کنند امکانی فراهم شود تا این گروه و یا تشکل هایی از این دست ازهر جهت تامین باشند تا آنها بتوانند از طرق مختلف این نوع موسیقی را به جوان ترها منتقل کنند مطمئن هستم که کمتر بحثی درباه پیدایش موسیقی هایی از این دست پیش می آید چراکه این گروه دو خاصیت دارند آنها این هنر را هم به طور آکادمیک و هم به معنای  موسیقی اصیل ایرانی - ردیف دستگاهی و موسیقی محلی- می دانند واین درحالی است که مدیران فرهنگی جامعه باید کلی هزینه کنند تا گروه های سالم و معتبری چون گروه کامکارها که ماخذ آموزش و محل ترویج موسیقی برای این نوع جامعه باشد پدید آورند اما این گروه به طور خودجوش وجود دارد.

چاووشی در ادامه این مطلب گفت :شایسته است از این گروه و یا افراد و هنرمندان دیگری چون شهرام ناظری ، محمدرضا شجریان،حسین علیزاده و پرویزمشکاتیان و بسیاری دیگر از هنرمندان شایسته حمایت شود چراکه تقویت و پشتیبانی از این هنرمندان در رسانه ای مثل تلویزیون به طور ناخود آگاه هنر درست و ریشه دار رابه تمام علاقه مندان یاد می دهد.اتفاقی که در دوره ای ودر زمانی با  برنامه هایی مانند گلها و برگ سبز افتاد.   

مدیر استودیو بل در پایان گفت : عقلانی ترین مسیری که برای نبود موسیقی زیرزمینی وجود دارد توسعه موسیقی روی زمین است و اما نکته اصلی این است که موسیقی ارزشمند ما باید امکان حضور ، تولید ، کنسرت و آموزش همیشگی و همه جایی داشته باشد .