دودستگی بین سالن‌های خصوصی و دولتی/ آقایان از هزینه‌ها بی‌اطلاعند

رامین دولت آبادی کارگردان نمایش «خوک هندی» درباره اجرای این اثر نمایشی در خانه نمایش مهرگان به خبرنگار مهر گفت: قبل از تعطیلی تماشاخانه‌ها به دلیل قرمز بودن شهر تهران، ما بلیت فروشی نمایش را آغاز کرده بودیم و قرار بود نمایش در یکی دو روز آینده به صحنه برود که اعلام کردند فعالیت‌های تئاتری باید متوقف شود اما با توافقی که تماشاخانه‌های خصوصی مبنی بر بازگشایی سالن‌هایشان انجام دادند به ما اعلام کردند که می‌توانیم از ۲۳ تیرماه اجرا برویم که البته بازهم شهر تهران به مدت یک هفته تعطیل شده و اجرای ما نیز معلق شد.

وی درباره شکل‌گیری نمایش توضیح داد: تقریباً یک سال است که روی این نمایش کار می‌کنیم. البته ابتدا قرار بود بعد از ۳-۴ ماه تمرین اجرا برویم که با موج‌های مختلف کرونا روبرو شدیم و تمرین‌ها به طول انجامید. این نمایشنامه اثری کمدی درام است که فضایی رئالیستی دارد البته در اجرا کمی فضای سوررئالیستی وارد کار شده و موقعیت‌های کمدی داستان را هم به فرهنگ خودمان نزدیکتر کردیم تا تماشاگر خسته نشود و با کار بیشتر ارتباط برقرار کند. نمایش نیز برای اجرا کمی کوتاه‌تر شده است.

این کارگردان افزود: از طرف دیگر شخصیت اصلی داستان مرد بود که ما در اجرا آن را تبدیل به یک کاراکتر زن کردیم به این دلیل که شخصیت اصلی نمایش فردی پولدار و یک دلال است و با تغییر جنسیت او می‌خواستم این کلیشه را که همیشه مردها را پولدار و قدرتمند و دلال می‌بینیم، از بین ببرم که البته کار بسیار سختی بود و ما باید دیالوگ‌ها و موقعیت‌ها را تغییر می‌دادیم و در انتخاب بازیگر هم به مشکل برخوردیم تا در نهایت نگار عزیزی برای این نقش انتخاب شد که از حضورش بسیار راضی‌ام.

دولت آبادی با اشاره به اینکه علاقه مند به انتخاب نمایشنامه‌ای داستانگو بوده است، عنوان کرد: پرداختن به چالش‌های طبقات اجتماعی مختلف که این روزها در جامعه زیاد با آن روبرو هستیم و از طرف دیگر جدید بودن نمایشنامه که امکان همذات پنداری را به مخاطبان می‌داد از دیگر دلایل انتخاب «خوک هندی» برای اجرا بود. همچنین این نمایشنامه تاکنون اجرای صحنه‌ای در ایران نداشته و تنها یکی دو نمایشنامه خوانی از کار شده است. سباستین تیری نویسنده نمایشنامه را در ایران بیشتر به خاطر «آقای اشمیت کیه؟» می‌شناسند که اجراهای زیادی داشته است.

این کارگردان تئاتر درباره ویژگی‌های نمایش بیان کرد: نوع کمدی این نمایش به سمت لودگی نمی‌رود و همیشه در تمرین‌ها هم به بازیگرانم می‌گفتم تنها لبخند زدن تماشاگر برای من کافی است و لازم نیست آنها را به قهقهه بی نداریم. داستان نمایش درباره النا کرافت است که می‌خواهد از بانکی در فرانسه مثل همیشه پول برداشت کند اما ناگهان در را به رویش می‌بندند و متوجه می‌شود که بانک را هندی‌ها از فرانسوی‌ها خریداری کرده‌اند و یک سری قوانین مورد نظر خودشان را روی مشتری‌ها اعمال می‌کنند براین اساس که مشتری‌هایی که قبلاً فقیر بودند و حالا پولدار شده‌اند و به کسی کمک نکرده‌اند یا در بانک زندانی می‌شوند و یا پولشان را از آنها می‌گیرند…

وی درباره میزان کمک هزینه‌ای که اعلام شده قرار است به گروه‌هایی که در زمان تعطیلات اجرا نرفتند، پرداخت شود، گفت: از همان ابتدای شکل‌گیری این نمایش ما اصلاً روی کمک هزینه‌ها حساب نکردیم و تامین هزینه‌های نمایش برعهده امین صدر تهیه کننده کار بوده است اما اگر حمایت از کار شود، می‌پذیریم. اما تصمیمی که به تازگی اعلام کرده‌اند مبنی بر اینکه تنها بین ۳ تا ۵ میلیون تومان کمک هزینه آن هم به گروه‌هایی که در سالن‌های دولتی اجرا داشتند، پرداخت می‌شود کمی عجیب و غریب بود چون با این میزان پول حتی هزینه پلاتوی تمرین را هم نمی‌توان پرداخت کرد. انگار آقایان در جریان قیمت جدید پلاتوها نیستند چون با شرایط کرونا باید به دنبال پلاتویی بزرگ‌تر از قبل که تمیز باشد و تهویه مناسب نیز داشته باشد بگردیم که هزینه‌اش از قبل خیلی بیشتر او حداقل ساعتی ۳۰ هزار تومان است.

وی در پایان صحبت‌هایش متذکر شد: مساله دیگر این است که گروه‌هایی که در سالن دولتی اجرا می‌روند که مانند ما هزینه سالن و پلاتو تمرین نمی‌دهند و مطمئناً از ما کمتر هزینه کرده‌اند پس اگر قرار به کمک بود باید از گروه‌هایی که در سالن خصوصی اجرا می‌روند، حمایت می‌شد. از طرف دیگر تصمیمی که مبنی بر باز شدن تماشاخانه‌های خصوصی گرفته شد ارتباطی به گروه‌ها نداشت چون تصمیم خود سالن دارها بود و ما در این میان بی تقصیر بودیم چون اگر اجرا نمی‌رفتیم نوبت اجرایمان از دست می‌رفت. به ما می‌گویند سالن باز شده و ما هم مجبوریم اجرا برویم. متاسفانه با این تصمیم دودستگی زیادی بین سالن‌های خصوصی و دولتی به وجود آمده و در فضای مجازی نیز برخی طرف دولتی‌ها و برخی دیگر طرف سالن‌های خصوصی را گرفته‌اند اما دود این اختلافات تنها به چشم گروه‌هایی که اجرا می‌روند، رفته است. خیلی از مخاطبان ما اصلاً متوجه نشدند که سالن‌های خصوصی باز شد و همه تلاش‌های ما برای تبلیغ کارمان بی نتیجه مانده است.

«خوک هندی» نوشته سباستین تیری با ترجمه ساناز فلاح فرد به صحنه می‌رود که نگار عزیزی، محمد براتعلی، فائزه ثنایی، امیرحسین نعیمی در آن به عنوان بازیگر به ایفای نقش می‌پردازند.