مهدی پاشایی کارگردان تئاتر که اجرای نمایش «داستان باغ وحش» وی به دلیل تعطیلی فعالیت‌های تئاتری تماشاخانه‌های دولتی متوقف شده است درباره شرایط این روزهای تئاتر به خبرنگار مهر گفت: نمایش «داستان باغ وحش» ۱۰ تیرماه اجرای خود را آغاز کرد اما تنها توانست ۲ اجرا داشته باشد چون از ۱۲ تیرماه مجموعه تئاترشهر به دلیل وضعیت قرمز کرونا در تهران تعطیل شد با این شرایط نیز بعید می‌دانم تا بعد از تاسوعا و عاشورا بتوانیم اجرا داشته باشیم.
وی ادامه داد: متاسفانه وضعیت کرونا شرایط را برای جامعه تئاتر بسیار سخت کرده است. وضعیت معیشتی هنرمندانی که تئاتر تنها شغلشان است خیلی خطرناک شده است. می‌بینیم تمام مشاغل دیگر دولتی حتی اگر تعطیل هم باشند، حقوقشان را دریافت می‌کنند اما برخی از مغازه دارها، کارگران روزمزد یا دستفروش ها مثل ما گرفتار شده‌اند که البته می‌بینیم حتی این افراد هم پنهانی در حال کار هستند. متاسفانه وضعیت تئاتر حتی از سینما هم اسفناک تر است و می‌توان گفت تئاتر، بدبخت‌ترین صنف در این شرایط بوده است. البته خود من شغل دیگری غیر از تئاتر دارم و ۲ سال یک بار کار می‌کنم اما دوستان دیگرم که تئاتر تنها حرفه شان است سخت در مضیقه هستند.
کمک هزینه‌هایی که تحقیر می‌کند!
پاشایی با اشاره به بی فایده بودن اعتراض‌ها عنوان کرد: این یک واقعیت است که تئاتر کار کردن در ایران به معنای شهید شدن است و هرچه هم نسبت به این شرایط اعتراض کنیم بی فایده است و با این مقدار کمک هزینه‌ای هم که اعلام شده به گروه‌ها اختصاص داده‌اند بیشتر ما را تحقیر کرده‌اند. چون هیچ دولتی برای تئاتر ارزش قائل نبوده است و مسائل و مشکلاتش را زیربنایی ندیده‌اند.
این کارگردان و بازیگر تئاتر در بخش دیگری از صحبت‌هایش با گلایه از ورود افراد کم دانش و کم تخصص به فضای حرفه‌ای تئاتر گفت: سال‌ها قبل من با وجودی که در دانشگاه سینما تئاتر درس می‌خواندم اعتقاد داشتم که باید تجربیاتم را بیرون از دانشگاه به دست بیاورم از همین رو سال ۷۶ که با آموزشگاه استاد سمندریان آشنا شدم سه سال در آموزشگاه دوره دیدم و در نمایش «به سوی دمشق» نیز دستیارشان بودم. تا اینکه بعد از چندسال تجربه اندوزی سال ۸۳ تصمیم گرفتم اولین نمایشم را که «انگشتری ژنرال ماسیاس» نام داشت در سالن خورشید تئاتر شهر به صحنه ببرم.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: استاد سمندریان و خانم روستا به دیدن تئاتر من آمدند و به یاد دارم که آقای سمندریان آن زمان به من گفت تو کمی برای کارگردانی عجله کردی در حالی که من ۸ سال تمام آموزش دیده بودم و مطالعه می‌کردم که تنها ۶ سالش را در کنار خود استاد سمندریان بودم اما با این وجود وی معتقد بود برای ورود من به فضای کارگردانی هنوز زود است در حالی که نمایش نیز نقدهای مثبتی دریافت کرده بود. حتی به یاد دارم در زمان ریاست حسین پاکدل بر تئاتر شهر من سه سال تمام نمایش‌هایی را تمرین می‌کردم اما برای اجرا تایید نمی‌شد تا بعد از سه سال بالاخره به من اجازه اجرا دادند که البته این سختگیری‌ها خیلی خوب بود و من هنوزم از آقای پاکدل ممنونم.
بی سوادهایی که به‌عنوان استاد ورکشاپ برگزار می‌کنند!
وی یادآور شد: الان متوجه می‌شوم که سختگیری‌ها چقدر به من کمک کرده است در حالی که الان اصلاً این‌طور نیست و هرکسی با کمترین رزومه کاری به راحتی می‌تواند کارش را به صحنه ببرد. حتی می‌بینیم که فلان بازیگر یا کارگردان با بازی در یکی دو کار و کارگردانی یک فیلم بدون سواد و دانش، خودش را در حد استاد می‌داند و ورکشاپ برگزار می‌کند و هزینه‌های کلان از هنرجویان بی اطلاع می‌گیرد که خروجی این کلاس‌ها هم در حد چند سکانس در یک فیلم یا سریال می‌شود. در حالی که این کار به نوعی دزدی به حساب می‌آید و این افراد دزدان حرفه‌ای هنر هستند که وجدان ندارند.
پاشایی در پایان صحبت‌هایش درباره مطالباتی که هنرمندان تئاتر از دولت جدید دارند، بیان کرد: متاسفانه در این شرایط هنرمندان تئاتر در باتلاقی گرفتار شده‌اند که مدام در حال فرورفتن در آن هستند و کاری هم از دستشان ساخته نیست. این پوسیدگی وارد پایه‌های تئاتر شده است در حالی که هنرمندانی که باید باشند رفته‌اند و در میان کسانی هم که هستند افراد کمی دلسوز واقعی تئاتر هستند. معتقدم این خود ما هستیم که باید برای بهبود وضعیتمان تلاش کنیم چون هیچ دولتی تا امروز کاری برای تئاتر نکرده است. در نهایت بهترین راه کار این است که خود تئاتری‌ها دست به کار شوند به شکلی که تصمیم گیری ها به صورت شورایی صورت بگیرد نه اینکه یک نفر به تنهایی برای کل تئاتر تصمیم بگیرد به این ترتیب که حداقل از ۵ هزار فعال تئاتری در کشور ۵۰۰ نفرشان در این شورا حضور مستمر داشته باشند تا بتوانند مشکلات را ریشه یابی کرده و به صورت اصولی برای بهبود شرایط تصمیم‌گیری کنند.
نظر شما