افشین معصومی تهیه کننده و ناشر موسیقی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به موضوع اولویت‌های اجرایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت سیزدهم بیان کرد: وقتی مساله محتوا برای آثار با کلام حوزه موسیقی مطرح می‌شود، مشخصاً این شعر و ادبیات است که درگیر چنین فرآیندی می‌شود. همه ما دوست داریم نظارت و ممیزی روی آثار با کلام وجود نداشته باشد و از یک طرف هم ناراحت وضعیت بسیار بد محتوای این سال‌های موسیقی هستیم که چرا تا این حد ابتذال در موسیقی ما رواج پیدا کرده است. بنابراین این دو مساله موجب ایجاد تضادی شده که از یک طرف خواهان ممیزی نیستیم و از یک طرف هم نگران چهره واقعی جامعه هستیم که خاستگاه موسیقی‌های نازلی شده که متاسفانه توده مردم هم آن را مصرف می‌کنند. در کل ماجرا باید به این نکته واقف باشیم که اوضاع باید کنترل شود.
وی افزود: یکی از راهکارهایی که ما می‌توانیم در حوزه محتوا روی آن تمرکز کنیم طبیعتاً مبتنی بر شعر و ادبیات است که به نظر می‌آید در ظاهر خیلی روی آن حساس هستیم که یک خواننده یا صاحب اثر با چه شعر و ترانه‌ای می‌خواهد تولید موسیقی داشته باشد. در این شرایط هم از سوی دولت برخی از ممیزی‌ها و اصلاحاتی صورت می‌گیرد که گاهی روی برخی از شعرها خط قرمز می‌کشند و می‌گویند: «نه»؛ گاهی هم برخی از شعرها و ترانه‌هایی انتخاب می‌شود که کاملاً مورد پذیرش قرار می‌گیرد.
این تهیه کننده گفت: من هیچ وقت نفهمیدم خواننده‌ای که خوب می‌خواند، خوب آهنگ می‌سازد و تنظیم کننده خوبی هم هست، چطور می‌تواند شاعر و ترانه سرای خوبی هم باشد. من واقعاً بعید می‌دانم غیر از مواردی بسیار استثنائی هنرمندی وجود داشته باشند که دربرگیرنده تمامی این شاخصه‌ها در عرصه موسیقی باشد. این فرآیند متاسفانه نکته‌ای است که در دنیا نیست، اما در ایران به عنوان یک مزیت از آن یاد می‌شود. پس لازم است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ویژه دفتر موسیقی در دولت جدید روی ورود همزمان هنرمندان در عرصه‌های آهنگسازی، خوانندگی، تنظیم و ترانه سرایی دقت بیشتری داشته باشد.
معصومی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تصریح کرد: من همیشه از این موضوع غصه می‌خورم که چرا در محیط موسیقی ما هیچ گاه مراتب حضور هنرمندان برای تولید آثار موسیقایی رعایت نمی‌شود و هر هنرمندی در هر جایگاهی که اتفاقاً برای من قابل احترام است، می‌آید و هم راستا با فعالیت‌های یک هنرمند درجه یک می‌تواند آلبوم تولید کند، کنسرت بدهد و در فضای حرفه‌ای موسیقی کار کند. آیا واقعاً در حوزه سینما، تئاتر و دیگر هنرها نیز ماجرا چنین است؟ آیا این بی نظمی در مراتب کاری آن گونه که در حوزه موسیقی دیده می‌شود، در حوزه سینما هم هست؟ من واقعاً نمی‌دانم چطور یک خواننده یا یک آهنگساز یا یک نوازنده بدون هیچ پیشینه علمی در حوزه ادبیات و شعر به خود اجازه می‌دهد که شعر و ترانه بی کیفیت بسراید و بعد بیاید روی صحنه آن را اجرا کند و از بد روزگار نیز همان آهنگ «هیت» شود.
وی اضافه کرد: تاکید و تمرکز بیشتر شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی روی پیشینه علمی و عملی شاعران و ترانه سرایانی که آثارشان را برای صدور مجوز به دفتر موسیقی ارسال می‌کنند یکی از نکات مهمی است که مدیریت بعدی این مجموعه در کنار توجه به رعایت سلسله مراتب و درجه بندی علمی و موسیقایی هنرمندان برای صدور مجوز آثار موسیقایی باید مورد توجه قرار دهد.
نظر شما