امیرحسین علم‌الهدی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت بحرانی فیلم‌های باقی‌مانده در صف اکران سینماها گفت: بحران اصلی امروز کرونا ست و تا زمانی که این بحران برطرف نشود و ۷۰ درصد مردم واکسینه نشوند، واقعیت این است که کاری هم برای حوزه اکران سینماها نمی‌توان انجام داد. نمونه موفق اکران در این ایام «دینامیت» بود که نشان داد در هر حال، سینما همچنان زنده است، ولی همچنان این انتقاد هم مطرح است که وقتی مردم درگیر کرونا هستند و روزانه چندین نفر قربانی این بیماری می‌شوند چرا باید چنین برنامه‌هایی جریان داشته باشد. پس مسئله امروز، تنها مسئله اکران برای سینماها نیست، مسئله کروناست که کل کشور و کل بشریت را در بر می‌گیرد.
وی در ادامه گفت: در باقی دنیا هم اینگونه نیست که این مسئله حل شده باشد، کمااینکه فرانسه مجدد سینماهایش را محدود کرده و شاهد کاهش ۷۰ درصدی فروش در گیشه بوده، تنها آمریکا و چین است که سینما در آن‌ها کمی جان گرفته اما در باقی کشورها هنوز سینما به سطح مطلوب قبل از کرونا نرسیده، در چنین شرایطی مهمترین وظیفه دولت‌ها مدیریت کرونا و واکسینه کردن جامعه در برابر آن است. باید یاد بگیریم در دوران کرونا زندگی کنیم کمااینکه یاد گرفته‌ایم در کنار آنفلوآنزا و سرماخوردگی زندگی کنیم. راهی جز این نداریم.
وی با اشاره به انتظارات از دولت جدید در زمینه سامان‌دهی وضعیت بحرانی سینما هم گفت: تنها وظیفه دولت سهل کردن مجموعه قوانین مرتبط با حوزه تولید و صدور پروانه نمایش است، نه اینکه شرایط را سخت‌تر کند. از این منظر معتقدم دولت نباید در حوزه اکران ورود داشته باشد چراکه حوزه اکران حوزه عرضه و تقاضا است و در این عرصه وظیفه دولت تنها صدور پروانه نمایش باید باشد. باقی موارد باید به مکانیزم عرضه و تقاضا واگذار شود. برنامه‌ای که دولت در این زمینه می‌تواند داشته باشد این است که حیات طبیعی سینمای ایران را مانند سینمای دنیا، به رسمیت بشناسد.
علم‌الهدی افزود: هرگونه ورود دولت به حوزه اکران به معنای ورود به مکانیزم‌های طبیعی اکران به معنای خلل در فرآیند عرضه و تقاضا و اخلال در همان حیات طبیعی است. دولت به جز حذف مقررات زائد در مسیر فیلمسازی و بسترسازی برای حذف نهادهای مزاحم که می‌خواهند عهده‌دار نظارت شوند، وظیفه دیگری ندارد و باید اجازه دهد سینماگران به حیات طبیعی خود نزدیک‌تر شوند.
این کارشناس سینمایی درباره تضمین ۲.۵ میلیاردی سازمان سینمایی برای اکران فیلم‌هایی مانند «دینامیت» در شرایط کرونایی هم گفت: آنچه به آن اشاره کردم مربوط به دوران پساکروناست و در شرایط کرونایی همچنان فیلم‌های پرفروش این نگرانی را دارند که در حوزه اکران متضرر شوند. الان هم که مصوبه حمایتی دولت پابرجاست، فیلم دیگری حاضر به ورود به عرصه نیست و باید ببینیم بعد از دهه اول محرم آیا فیلم دیگری می‌آید که بتواند گیشه سینماها را مانند «دینامیت» تکانی بدهد. من بعید می‌دانم، چراکه «دینامیت» هم با لحاظ حمایت دولتی نهایت بتواند سود و زیان خود را سر به سر کند و نمی‌تواند به سود منطقی خیلی خوبی که انتظارش را داشته برسد. خیلی فیلم‌ها هستند که انتظار فروش بالای ۲۰ یا ۳۰ میلیارد تومان را دارند و تا مطمئن به این فروش نشوند حتی تضمین‌های دولتی هم آن‌ها را راضی به اکران در این شرایط نمی‌کند.
علم‌الهدی ادامه داد: «دینامیت» بیش از سه سال درگیر حواشی بود و شاید این زمان بهترین زمانی بود که می‌توانست اکران شود تا بیش از این سرمایه‌اش نخوابد. برای باقی فیلم‌ها باید منتظر تغییر شرایط کرونایی باشیم. طبیعی است که باقی فیلم‌ها در انتظار شرایط ایده‌آل برای اکران باشند.
وی درباره تراکم فیلم‌های مانده در صف اکران تأکید کرد: قرار نیست همه فیلم‌های تولید شده اکران شوند. در همه جای دنیا ما این قاعده را داریم. نهایتاً ۴۰ درصد از تولیدات سینمایی کشور قرار است اکران شوند و باقی آثار در مدیوم‌های دیگری مثل وی‌اودی‌ها و تلویزیون‌ها عرضه می‌شوند. قرار نیست برای همه فیلم‌ها کاسه چه کنم در دست بگیریم. بحثی که درباره بازار عرضه و تقاضا داشتم ناظر به همین قاعده بود. مهمترین وظیفه دولت همین است که ببیند چگونه می‌تواند سینمای مستقل و فرهنگی را که مخاطب خاص خودش را می‌تواند داشته باشد، در این حوزه حمایت کند اما اینکه فیلم «دینامیت» قرار است فروش بیشتری داشته باشد یا «شیشلیک»، فقط و فقط به مکانیزم عرضه و تقاضا مرتبط است و نه هیچکس دیگری. وضعیت اکران در سینمای تجاری هیچ ارتباطی با دولت ندارد.
علم‌الهدی در پایان ضمن انتقاد از اکران آنلاین فیلم‌ها بیان کرد: ایده اکران آنلاین یک شوخی است! کجای دنیا فیلم‌ها را اکران آنلاین می‌کنند؟ در پلتفرم‌هایی مانند نتفلیکس و اچ‌بی‌او آیا ما پدیده‌ای به نام اکران آنلاین داریم؟ اگر کسی سراغ دارد بیاید بگوید. اکران آنلاین در ایران یک طرح شکست خورده و من‌درآوردی بود. آنچه در دنیاست وی‌اودی است که همان نسخه خانگی محسوب می‌شود که به جای دی‌وی‌دی روی پلتفرم‌ها با تیراژ بالاتر عرضه می‌شود. این یک امکان خوب برای بالا بردن تعداد مخاطب یک فیلم است اما معنایش اکران آنلاین نیست که کسی بیاید بلیت بخرد و در خانه فیلم تماشا کند. از این منظر اکران آنلاین یک طرح شکست‌خورده است.
نظر شما