به گزارش خبرنگار مهر، مجموعه «ماه در می‌زند» به کارگردانی مریم نوابی‌نژاد از ابتدای ماه محرم روی آنتن شبکه دو رفت و با مردم عادی درباره قصه‌هایی که دارند گفتگو کرد. محدثه واعظی پور فعال رسانه‌ای در یادداشتی به ویژگی‌های این برنامه و فضای آثار محرمی پرداخته است.
در متن یادداشت واعظی پور می‌خوانید:
«زمانی که دست تلویزیون در تولید برنامه و سریال باز بود، ماه محرم از مناسبت‌هایی بود که سریال‌هایی همسو با حال و هوای آن تولید و پخش می‌شد. سریال‌های پربیننده «وفا» (محمدحسین لطیفی) و «معصومیت از دست رفته» (داوود میرباقری) برای پخش در محرم تولید شدند و در بازپخش‌های مکرر هنوز بیننده دارند. ماه محرم پس از ماه رمضان، مهمترین مناسبت مذهبی بود که برای آن برنامه تولید می‌شد.
در سال‌های اخیر با تغییر و تحول‌هایی که در تلویزیون رخ داده و اصلی‌ترین آن، کمبود بودجه است، برنامه‌های گفتگومحور بیشتر از قبل مورد توجه واقع شده‌اند. «ماه عسل» پربیننده‌ترین برنامه گفتگومحور این سال‌ها، الگویی برای برنامه‌سازان بود تا از طریق گفتگو با آدم‌های معمولی (و نه چهره‌های مشهور و محبوب) مخاطب جذب کنند. «ماه در می‌زند» یکی از این برنامه‌هاست که امسال همزمان با ماه محرم پخش آن شروع شده. در نگاه اول همه چیز شبیه انواع و اقسام برنامه‌هایی است که پس از «ماه عسل» تولید شدند، اما جزئیات «ماه در می‌زند» را متفاوت می‌کند.
اول برویم سراغ شباهت‌ها که بیشتر در حوزه محتواست، اینجا هم با زندگی آدم‌های معمولی مواجهیم که فراز و فرودهایی، آنها را سوژه برنامه کرده و باعث شده شخصیت‌های قصه روی صندلی مقابل دوربین نشسته و هر کدام بخشی از داستان را برای بیننده روایت کنند. چیزی شبیه «هزار داستان»، «مثل ماه» یا «محاکات». اگرچه آن برنامه‌ها در اجرا و ساختار، تفاوت‌هایی با «ماه در می‌زند» دارند.
جذابیت هر بخش برنامه، محصول جذابیت داستان و پرونده‌ای است که در آن مطرح می‌شود. مثلاً داستان قاتل و مقتول مشهدی و رضایت خانواده قاتل یا ماجرای عزاداری حاج علی در بندر گناوه و قصه پدر جانباز دزفولی، ذاتاً شنیدنی و تکان‌دهنده هستند. امتیاز «ماه در می‌زند» این است که مجری را حذف کرده، حرف‌های تکراری، جهت دار و پر سوز و گداز را کنار گذاشته و ترجیح داده راوی در مواجهه مستقیم با بیننده، قصه‌اش را بگوید. زمان برنامه طولانی نیست، دکور، مجلل و مرعوب‌کننده نیست، موسیقی و پاساژ وجود ندارد و همه چیز بدون مقدمه و حواشی، طی می‌شود. این‌ها «ماه در می‌زند» را به یک برنامه بی ادعا و جمع و جور تبدیل کرده که جنجالی نمی‌شود، اما در اندازه خود، قابل تحمل و دیدنی است. حتی به واسطه روایت راویانش می‌تواند احساس تماشاگر را درگیر کند.
حضور مسعود فروتن در ابتدا و انتهای برنامه و روایت یک قصه کوتاه شنیدنی، حسن ختامی بر «ماه در می‌زند» است. در این روزها که اوضاع اقتصادی و شرایط اجتماعی، زندگی را بر بسیاری از مردم دشوار کرده و حتی شنیدن قصه‌های سوزناک و پراشک و آه، حوصله آنها را سر می‌برد، متاسفانه تلویزیون پر از چنین نمایش‌های حزن انگیزی است، «ماه در می‌زند» در این فضا می‌توانست یک پروژه شکست خورده باشد، اما از این ورطه بیرون می‌رود و تبدیل به یک برنامه درباره مردمی می‌شود که قصه‌هایی شنیدنی دارند. قصه‌هایی از جنس زندگی.»
نظر شما