محسن رضوانی، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نتایج شناگر ایران در المپیک توکیو گفت: پس از حامد رضاخانی تابه‌حال در المپیک شناگری نداشته‌ایم که بتواند رکوردش را شنا کند اما بالسینی توانست این اتفاق را رقم بزند و یک رکورد خوب را ثبت کرد. افقری و بال سینی دو شناگری بوده‌اند که موفق شده‌اند پس‌از چهارده سال در نورم B المپیک شنا کنند. ۸ شناگر خوب دیگر داریم که آن‌ها نیز نزدیک به نورم B شنا کرده‌اند اگر تا بازی‌های آسیایی بتوانیم برنامه درستی را در نظر بگیریم حضور در فینال بازی‌های آسیایی در دسترس خواهد بود.
رضوانی تأکید کرد: برنامه‌هایی که متصور بودیم در المپیک توکیو به آن رسیدیم، ایراداتی در کل برنامه وجود داشت و نقاط ضعف و قوت را شناسایی کرده ایم، که مهم‌ترین نقطه‌ضعف ما نداشتن استخر در شهرستان‌ها می‌باشد و نیاز به یک مشاور خارجی در شنا داریم که رایزنی‌های آن درحال انجام است. مهم‌ترین اتفاقی که رخ داد این بود که ما دو شناگر در اختیار داریم که توانستند نرم B المپیک را شنا کنند، نخست مهرشاد افقری بود که توانست پیش‌از المپیک این اتفاق را رقم بزند و دومین شناگر متین بالسینی بود که در توکیو این اتفاق را رقم زد و این اتفاق بسیار بزرگی برای شنای ایران است که نباید از آن به‌راحتی عبور کنیم.
رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو در پاسخ به این سوال که با توجه به کمبود امکانات از جمله استخر، چگونه می‌توانیم در شنا به موفقیت برسیم گفت: اگر مدال‌های توزیع‌شده در بازی‌های المپیک در رشته شنا را بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که کشورهای آلمان، فرانسه، چین و ژاپن هر یک به یک مدال در شنا دست یافته‌اند اما کشورهایی مانند آمریکا، انگلستان، استرالیا، روسیه، مجارستان، ایتالیا، برزیل، سوئیس و هلند ازجمله کشورهایی بودند که بیش‌از یک مدال در المپیک توکیو به دست آوردند. یعنی فقط ۹ کشور بیش‌از دو مدال در شنا کسب کرده‌اند. برای رسیدن به مدال المپیک در شنا باید حداقل یک پروسه زمانی مشخص طی شود و نیاز به برنامه‌ریزی ویژه داریم.
رضوانی اظهار داشت: یکی دیگر از مشکلات ما این است که باید بتوانیم کمک نهادهای مؤثر را در اختیار داشته‌باشیم، وزارت ورزش یکی از این نهادهای مؤثر است که حداقل باید یک استخر در استان‌ها در اختیار هیأت استان قرار بگیرد که این‌ها بتوانند بحث استعدادیابی را داشته باشند و زمانی نیز که قهرمانان درحال تمرین هستند استخر خیلی شلوغ نباشد، یعنی بحث قهرمان‌پروری را در اولویت قرار دهیم. دیگر مشکل ما این است که بودجه فدراسیون چهار و نیم میلیارد تومان است! فدراسیونی که سه رشته شنا، شیرجه و واترپلو را تحت نظر دارد! در بخش واترپلو برای مربی خارجی حداقل چهل درصد این بودجه صرف مربی می‌شود و شما باید حقوق کارمندان و سایر هزینه‌های فدراسیون را نیز در نظر بگیرید. اگر بخواهیم در شنا مربی خارجی در اختیار داشته‌باشیم حداقل باید ماهی ده‌هزار دلار هزینه کنیم آیا این امکان با این بودجه شدنی است؟
رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو در ادامه گفت: به جذب اسپانسر برای جبران کمبود بودجه فکر کرده‌ایم اما آیا اسپانسری پیدا می‌شود که بدون پخش تلویزیونی از شنا حمایت کند؟ متأسفانه هنوز در پخش تلویزیونی مشکل داریم و این‌ها تماماً مشکل است. نهادهای مؤثر باید ورزش‌های پایه را به چشم سلامت جامعه نگاه کنند. اگر این اتفاق رخ دهد تمام بودجه را می‌توانیم صرف قهرمانان خود کنیم. نخستین امیدواری که پس از انتخاب حمید سجادی به‌عنوان وزیر ورزش مطرح کردم این بود که او با توجه به اینکه ورزشکار دوومیدانی بوده‌است ورزش‌های پایه را به‌خوبی فهم می‌کند و نگاه ویژه‌ای به ورزش‌های پایه خواهد داشت.
وی تاکید داشت: در رشته‌هایی مانند شنا حداقل به برنامه‌های چهار تا هشت‌ساله نیاز داریم، امکانات را در تمام نهادها باید فراهم کنید و شک نکنید که اگر این اتفاق رخ دهد موفق خواهیم شد شنا در طی این چند سال نیز پیشرفت‌هایی داشته‌است اما به چشم نمی‌آید چراکه شنا یک رشته دیر بازده است.
رضوانی افزود: چطور در واترپلو توانستیم موفق شویم؟ یکی از دلایل این بود که واترپلو حساسیت‌های شنا را ندارد و ما توانستیم مربی خارجی را به خدمت بگیریم اما در شنا با توجه به اینکه ماهی ده‌هزار دلار برای یک مربی خارجی نیاز است نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم اگر این اتفاق رخ دهد قطعاً ما به موفقیت خواهیم رسید البته ما به‌دنبال جذب مشاور خارجی هستیم که این نیز نیازمند هزینه است.
رئیس فدراسیون شنا ادامه داد: کشورهای اروپایی و آمریکایی بسیار به رشته‌های پایه ازجمله شنا توجه دارند چراکه با این کار سلامت جامعه را نیز تضمین می‌کنند ما در دینمان بسیار به رشته‌هایی مانند تیراندازی، سوارکاری و شنا تاکید شده‌است و دلیل این نیز این می‌باشد که در شنا می‌توانیم به آرامش برسیم و خیلی جالب است که آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها به این نکته توجه ویژه‌ای دارند اما ما خیر. دغدغه ما در شنا این است که باید بتوانیم این رشته ورزشی را در ایران فراگیر کنیم تا بتوانیم سلامت جامعه را در وهله نخست تضمین کنیم و آرامش به وجود بیاید و ما نیز در بحث قهرمان‌پروری بتوانیم به اهدافمان برسیم.
رضوانی در پایان گفت: از رئیس فدراسیون جهانی این قول را گرفته‌ایم که بتوانیم تعدادی از شناگران، شیرجه روها و واترپلو لیست‌های خود را در مجارستان و کازان از زیر نظر فدراسیون جهانی قرار دهیم که هم بتوانند تحصیل خود را انجام دهند و هم بتوانند ورزش کنند که این البته یک روش گلخانه‌ای است و ما برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگ نیاز به حمایت نهادهای مؤثر داریم چراکه با شیوه گلخانه‌ای نمی‌توانیم آن‌طورکه باید به اهدافمان و مدال برسیم. باید فرهنگ‌سازی همه‌جانبه‌ای در ورزش‌های پایه صورت گیرد.
نظر شما