به گزارش خبرنگار مهر، ساعاتی پس از طلوع خورشید اربعین و با فرارسیدن زمان برگزاری این مراسم در شهر ساحلی انزلی مردم از پیر و جوان و زن و مرد راهی میعادگاه عاشقان در میدان امام خمینی (ره) این شهر شده و گرد هم آمدند تا در سوگ عزای پسر فاطمه (س) سهمی داشته باشند.
به هر طرف که نگاه می‌کردی صدای سایش کفش‌ها بر سینه جاده‌ها به گوش می‌رسید، انگار کسی به این عاشقان بی وقفه می‌گوید بیا که منتظرم و اینان چه زیبا این صدا را شنیدند و با پای دل به میدان آمدند.
مادرانی که با کودک شیرخوار به مراسم آمده، پدری که سر بند «یا حسین» بر پیشانی فرزند بسته و پرچم «یا ابو الفضل العباس (ع)» را بر دست وی داده و بر دوش خود سوارش کرده، دختری که لباسی به مانند حضرت زینب (س) بر تن کرده و پیرمردی که با کوله پشتی و پرچم کاروان اربعینی که از سال‌ها قبل به یادگار دارد در مراسم حاضر شده، همه و همه می‌خواستند بگویند «یا حسین باز این چه شورش است که در اربعین توست و اگرچه امسال از کاروان زائران جا ماده‌ایم اما این دل‌ها در ماتم و عزای اهل بیت شما غمگین است».
در گوشه‌ای از مراسم و بر روی جدول کنار خیابان چشممان به پیرمردی عصا به دست و ماسک بر صورت می‌افتد و چشم‌هایش اشکبار از غم و دستانش بر سینه زنان نوای حسین حسین می‌گوید.
در سوی دیگر پیرزنی را می‌بینیم که اگرچه جفای روزگار پاهایش را از او گرفته اما با کمک ویلچر به عزای اربعین سید الشهدا آمده و هم صدا با ناله‌های دیگران او نیز زینب زینب بر لب می‌خواند.
آری اینها تنها گوشه‌ای از مراسمی است که حاضرانش با پای دل آمدند تا بگویند گرچه پایشان به بارگاه سید الشهدا نرسید اما دلشان راهی کربلا شده است.
در این مراسم موکبی برپا بود که برخلاف موکب‌های سال‌های پیش از مردم با ماسک پذیرایی می‌کرد تا مبادا سلامتشان به خطر افتد و حال که با وجود شرایط کرونایی در مجلس پسر فاطمه (س) حضوریافته اند وظیفه مراقبت از سلامتی میهمانان سیدالشهدا را بر عهده داشته باشند.
و حال اینک این ماییم و محرمی که گذشت و اربعینی که پشت سر گذاشتیم و امید که همواره بتوانیم زندگی و راه شهدا و خصوصاً سیدالشهدا را در زندگی خود الگو قرار داده و همچون حسین (ع) آزاده زندگی کنیم.
نظر شما