" جلال تهراني " نويسنده، طراح و كارگردان نمايش " هي مرد گنده گريه نكن "، در گفت و گو با خبرنگار هنري " مهر " با بيان مطلب فوق در مورد طراحي صحنه نمايش خود گفت: ما از اول مي دانستيم كه در صحنه يك بار، يك آشپزخانه اپن و يك ميز و صندلي خواهيم داشت. هم چنين مي دانستيم كه در صحنه داراي اختلاف سطح خواهيم بود، در نتيجه بازيگران خود را براي دكوري اين چنين آماده كرده بودند.
وي ادامه داد: البته ما 3 هفته مانده به اجرايمان به شكل دقيق صحنه رسيديم و با كشيدن دوايري به روي صحنه سعي كرديم كه همه چيز حساب شده بر روي صحنه پيش برود.
تهراني در پاسخ به اين سئوال كه آيا بهتر نبود كه " سالينا " كه از اول به عنوان يك راوي بر روي صحنه حضور داشت، پس از پايان بازيش هم هم چنان روي صحنه باقي مي ماند، گفت: بله؛ از ابتدا قرار بود كه چنين اتفاقي بيفتد، اما خانم " پسياني " بعد از تمام شدن نقشش از صحنه خارج شد و ديگر به روي صحنه بازنگشت و اين اشتباهي بود كه در مورد اجراي ما افتاد.
اين كارگردان تئاتر در مورد پرولوگ شروعي نمايش و دليل وجودي آن گفت: قرار نبود اين پرولوگ بدين گونه اجرا شود، بلكه قرار بود بازيگر ما اين پرولوگ را در فضايي صميمي اجرا كند، اما وي جملاتش را فراموش كرد و پرولوگ بدان صورتي كه ديديد، اجرا شد كه اصلا مد نظر من نبود.
" جلال تهراني " در پايان صحبت هاي خود در مورد خصوصيات متن " هي مرد گنده گريه نكن " گفت: اين متن اصلا قصد قصه گويي نداشت و حتي به نوعي دنباله نمايش " تك سلولي ها " هم محسوب نمي شود. اين متن مي خواست كه متفاوت باشد. ما مي خواستيم يك قصه ساده را روايت كنيم اما كار پيچيده تر از يك قصه گويي صرف شد؛ به طوري كه ديگر در آن قصه خاصي روايت نمي شود.
نظر شما