کارآمدی یا هراس از راست افراطی؛کدام یک باعث پیروزی ماکرون شدند؟

به گزارش خبرگزاری مهر، تارنمای خبری- تحلیلی «میدل ایست آی» در گزارشی با عنوان «انتخاب مجدد امانوئل ماکرون: فرانسه نجات پیدا نکرده، در خطر است» به بررسی ابعاد رقابت‌های انتخاباتی ۲۰۲۲ فرانسه و چرایی راه‌یابی ماکرون برای دومین بار به الیزه پرداخت که در ادامه به بخشی از آن مقاله اشاره خواهد شد؛

پیروزی کم فروغ ماکرون در برابر تندروها

آنهایی که به «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه از آن جهت که این کشور را از دست راست افراطی نجات داده، تبریک می‌گویند، این نکته را کاملاً متوجه نشده‌اند. از نگاه ناظران بین‌المللی و رهبران جهان، این پیروزی دموکراسی نبود و ماکرون کاری برای فشار بر جریان راست افراطی انجام نداد.

با احتساب ۳۸.۵ درصد آرای ممتنع، ماکرون با یکی از بدترین نتایج در تاریخ جمهوری پنجم مجدداً انتخاب شد و میلیون‌ها رای‌دهنده از هراس اینکه کشور به تسخیر فاشیست‌ها درآید، نام ماکرون را به صندوق انداختند.

بنابراین راست افراطی شکست نخورده و «مارین لوپن» رهبر این طیف با ۱۳.۳ میلیون رأی و نتایجی بهتر از انتخابات قبل، قوی‌تر از همیشه ظاهر شده‌است. از این رو دلیلی برای جشن گرفتن حامیان ماکرون وجود ندارد.

بدتر اینکه اگرچه ماکرون توانست از لحاظ آماری، لوپن را در دور دوم انتخابات شکست دهد اما وی از شکست ایدئولوژی نژادپرستانه نامزد راست افراطی ناکام ماند و حتی به عادی‌سازی کامل آن یاری رساند.

ماکرون در ظاهر نشان داده‌است که اقدامات موفقی برای مهار راست افراطی انجام داده‌است اما دو نشانه وجود دارد که اثبات می‌کند، وی یکی از ریاکارترین سیاستمداران فرانسه است و ادعاهای وی با اقدامات عملی او به طور کامل در تناقض است.

رویکرد منفعت‌محور ماکرون در مواجهه با مسلمانان

دولت ماکرون از اینکه اکثر مطالبات راست افراطی علیه مسلمانان همچون لایحه ننگین «مقابله با جدایی‌طلبی اسلامی» را به‌منظور جلب رضایت مجلس ملی پذیرفته به خود می‌بالد و لوپن را در برابر مسلمانان بیش از حد ضعیف به تصویر می‌کشد.

او کسی بود که مساجد را بدون هیچ دلیل موجهی تعطیل کرد، سازمان‌های غیردولتی حقوق بشری را که خواستار مقابله با اسلام‌هراسی در فرانسه بودند منحل و حمایت از فلسطینی‌ها را جرم‌انگاری کرد.

حال این پرسش به ذهن می‌رسد که چطور ماکرون در فضای بین‌المللی این چنین آزادانه رفتار می‌کند؟ دلایل ساده و روشن است.

نخست اینکه انتخاب وی به عنوان رئیس‌جمهوری فرانسه بعد از انتخاب «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری سابق ایالات متحده صورت گرفت از این رو ماکرون در همسنجی با ترامپ منطقی‌تر به نظر می‌رسید. ماکرون به عنوان یک رئیس‌جمهوری جوان، خوش‌تیپ و انگلیسی زبان فرانسوی با شعار «دوباره سیاره را بزرگ می‌کنیم»، تصویر مثبتی از خود به جهان ارائه کرد.

دوم، هنوز یک نگرش رمانتیک در بین فرانسوی‌ها وجود دارد و آن اینکه معتقدند باید پرچم‌دار آزادی در جهان باشند در حالی که هنوز به آن دست نیافته‌اند.

در نهایت پیچیدگی و خاص بودن مفاهیمی مانند «لائیسیته» و «جهان‌شمولی» است که به نخبگان فرانسوی امکان ترسیم تصویری از یک کشور با استثنائات فرهنگی را فراهم می‌کند تا هر گونه انتقاد بین‌المللی ناصحیح و تهدیدآمیز جلوه داده و رد کنند.

در مجموع، اکنون که ماکرون برای پنج سال آینده زمام امور فرانسه را به دست گرفته، دیگر نیازی ندارد به رای‌دهندگان راست افراطی اثبات کند که می‌تواند به مسلمانان آسیب برساند، نابرابری‌های اجتماعی را نادیده بگیرد و خشونت پلیس را بپذیرد.

در دور دوم انتخابات، ماکرون با کسب ۵۸ درصد آرا در برابر ۴۲ درصد آرایی که لوپن رقیب وی از حزب راست افراطی «اجتماع ملی» کسب کرد، پرچمدار دوازدهمین انتخابات جمهوری پنجم فرانسه شد و پیروزی خود در انتخابات ۲۰۱۷ را تکرار کرد.

در نخستین دور انتخابات ریاست جمهوری فرانسه که دو هفته پیش از آن (یکشنبه ۱۰ آوریل / ۲۱ فروردین) و با حضور ۱۲ نامزد برگزار شد، ماکرون با کسب ۲۷.۸ و لو پن با ۲۳.۱ درصد آرا به دور دوم راه یافتند.