خطر افول در پارالمپین‌ها/ عدم پشتوانه‌سازی و افزایش میانگین سنی

به گزارش خبرنگار مهر، شاید ورزشکاران جانباز و معلول و عملکردشان در هیچ عرصه‌ای حتی پارالمپیک به اندازه المپین ها در تیررس و قابل توجه نبوده است اما موفیت های بزرگی که توسط آنها در میادین مختلف بین المللی ثبت شده هم قابل انکار نیست کمااینکه کاروان‌های اعزامی این ورزشکاران به بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیک همواره رقیبی انگشت نشان برای دیگر کشورها بوده و این موضوع هم در رقابت‌های رشته‌های مختلف و جدول توزیع مدال‌ها عیان بوده است.

در جریان بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیکی که تاکنون به ترتیب ۳ و ۹ دوره از آنها برگزار شده است کمتر روزی جالی نمایندگان ایران در مراسم توزیع مدال‌ها خالی بوده است. ورزشکاران اعزامی ایران به این رویدادها نه تنها در طول برگزاری بازی‌ها باعث حفظ و ارتقای جایگاه ایران در جدول مدال آوران شده اند بلکه در بسیاری موارد با رکوردشکنی و ثبت اولین‌ها، نام ایران را پررنگ‌تر هم کرده اند.

نمونه این موفقیت‌ها در همین دو رویداد اخیر یعنی بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ اندونزی و بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو کم دیده نشد؛ مدال باران شدن شاهین ایزدیار در مسابقات شنا بازی‌های پاراآسیایی، هت تریک زهرا نعمتی و ساره جوانمردی در مسابقات تیراندازی و تیروکمان توکیو، رکوردشکنی هاشمیه متقیان در رقابت‌های پرتاب نیزه همزمان با کسب اولین مدال طلای دوومیدانی ایران در بخش بانوان، قهرمانی بدون باخت تیم ملی والیبال نشسته در توکیو و کسب هفتمین مدال طلای پارالمپیک و.... از جمله این موفقیت‌ها بودند که در نهایت ارتقای کاروان‌های اعزامی به اندونزی و ژاپن را به موجب شدند.

در کل اینکه شور و شعفی که همین چندماه بابت مدال آوری پی در پی پارالمپین های ایران در توکیو در ورزش ایران شکل گرفت فراموش نشده است اما برخی اتفاقات اخیر نگرانی‌هایی را پیراموان آنها و در کل ورزش جانبازان و معلولان ایجاد کرده است.

اختلافات داخلی در رشته‌های مختلف

پس از اتمام بازی‌های پارالمپیک و به دلیل در پیش بودن بازی‌های پاراآسیایی و همچنین رویدادهای آسیایی و جهانی در رشته‌های مختلف، ورزشکاران جانباز و معلول ایران پیگیر اردوهای آماده سازی خود شدند. در این میان برخی اتفاقات در جریان این اردوها و واکنش‌هایی که ورزشکاران نسبت به آنها داشتند، نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.

همین هفته گذشته بود که روح الله رستمی کناره گیری خود را از تیم ملی پاراوزنه برداری اعلام کرد در حالیکه او به خاطر کارنامه سنگینی که با طلای مسابقات جهانی آمریکا، مدال نقره پارالمپیک لندن و مدال طلای پارالمپیک توکیو برای خود شکل داده از امیدهای طلایی ایران در میادین آتی پاراوزنه برداری آسیا و جهان است.

پیش از آن هم اردوی تیمی مانند والیبال نشسته به خاطر داود علیپوریان، اختلاف این بازیکن با مربی اش و در نهایت حذف او از ترکیب اردونشینان با حاشیه مواجه شده بود. ساره جوانمردی هم بعد از بازگشت از توکیو در خیلی از اردوهای تیم ملی تیراندازی شرکت نکرد و اینگونه حواشی و ابهاماتی پیرامون خود، مربی و تیمش ایجاد کرد. البته شرایط در مورد جوانمردی نسبت به زهرا نعمتی تا حد زیادی شفاف‌تر و امیدوارکننده‌تر است چون این تیرانداز در اردوی آخر به ترکیب اردونشیان ملحق شد اما زهرا نعمتی همچنان غایب بزرگ در اردوهای تیم‌های ملی تیروکمان و پاراتیروکمان است. این کماندار پس از پایان کارش در المپیک توکیو تا به امروز در هیچ اردویی شرکت نداشته است و اصلاً مشخص نیست چه برنامه دقیقی برای آینده خود دارد.

البته که ریشه هر یک از این اختلافات به یک دلیل وصل است، رستمی از تیم ملی پاراوزنه برداری خداحافظی کرد چون متوجه شد که کادر فنی بدون توجه به شرایط جسمانی و جراحی که داشته، مصر به بازگشت زودهنگامش به اردو هستند، جوانمردی نمی‌تواند خود را با اردوی تیم ملی تیراندازی هماهنگ کند شاید به خاطر اینکه تمرین زیر نظر فردی که تا دو روز پیش رئیس انجمن تیراندازی بوده و تحلیل فنی به اندازه سرمربی تیم ملی ندارد، برایش سنگین است.

زهرا نعمتی هم دلیل غیبت طولانی اش در اردوها مشخص نیست اما به هر حال او برای ادامه راه طلایی اش نیازمند تمرین زیر نظر مربی طراز اول است، موضوعی که طی سال‌های گذشته هم متقاضی آن بود اما در هر دوره به دلیلی میسر نشد.

خطر افول و عدم پیش بینی از آینده

این مشکلات در حالی گریبانگیر ورزش جانبازان و معلولان شده که مسئولان این عرصه تا قبل از لغو بازی‌های پاراآسیایی و بر خلاف همیشه، هیچ رویکرد و پیش بینی دقیقی از این بازی‌ها نداشتند. آنها در فاصله کمتر از یک سال مانده به بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ ارزیابی اولیه خود از مدال آوری در توکیو را اعلام کردند و تقریباً هر دو ماه یک بار آن را بر اساس ارزیابی که از وضعیت ملی پوشان و حریفان شأن داشتند، به روز رسانی می‌کردند اما در فاصله چهار ماه مانده بازی‌های پاراآسیایی که تنها دو سه روز از اعلام لغو آن می‌گذرد، هیچ پیش بینی از عملکرد کاروان اعزامی به هانگژو نشد.

البته در نشست‌های داخلی کمیته ملی پارالمپیک و جلسات مرتبط با بررسی کاروان پاراآسیایی، ارزیابی‌هایی در مورد وضعیت تیم‌ها و ورزشکاران انجام شد کمااینکه خبرنگار مهر کسب اطلاع کرده در یکی از آخرین نشست‌ها پیش بینی کسب ۳۶ مدال طلا شد درحالیکه کاروان ایران در بازی‌های پاراآسیایی اندونزی با مجموع ۱۳۶ مدال که شامل ۵۱ طلا بود به کار خود پایان داد!

به نظر می‌رسد عدم اطمینان از قدرت نمایی همیشگی کاروان ورزش جانبازان و معلولان بی تأثیر در این زمینه و امتناع از آینده نگری زودهنگام نبوده است، آینده‌ای که پُر زرق و برق بودن آن در گرو عملکرد ورزشکارانی مانند زهرا نعمتی، ساره جوانمردی، روح الله رستمی و … است، پارالمپین هایی که سیستم متکی به توانایی شأن برای مدال‌های جدید است اما آنها بعد از چند دوره اعزام پاراآسیایی و پارالمپیک به سطحی از توقعات و انتظارات رسیده اند که کمتر شباهتی با سال‌های قبل شأن دارد.

حال آنکه برای این دسته ورزشکاران هم پشتوانه سازی اصولی انجام نشده است طوریکه بتوان به راحتی و بدون دغدغه‌ای بابت از دست رفتن مدال، دست به تغییر و جابه جایی زد.

آسیبی که لغو بازی‌های پاراآسیایی به ورزش پارالمپیکی ایران می‌زند

لغو برگزای بازی‌های پاراآسیایی در زمان مقرر ۱۷ تا ۲۳ مهر ماه هنوز به صورت رسمی اعلام نشده اما با توجه به لغو بازی‌های آسیایی، بازی‌های جوانان و یونیورسیاد، منتفی شدن این بازی‌ها هم قطعی است. این تأخیر اما آسیب بزرگی برای کاروان ورزش جانبازان و معلولان ایران خواهد بود.

در خوشبینانه ترین حالت بازی‌های پاراآسیایی با یک سال تعویق برگزار می‌شود و این یعنی بالا رفتن میانگین سنی ورزشکاران، مسئله‌ای که با توجه به نبود جایگزین لازم در خیلی از رشته‌ها و برای برخی ورزشکاران می‌تواند دردسرساز باشد.

در هر صورت اینکه امروز ورزش جانبازان و معلولان از حال و هوای همیشگی دور شده است در حالیکه این عرصه نماد موفقیت و مدال در ورزش کشور و حتی جهان است. لازم است مسئولان امروز با در نظر گرفتن رویدادهای فردا و لزوم هموار بودن مسیر پیش رو برای نتیجه گیری در آنها توجه بیشتری به وضعیت ورزشکاران، مهیا کردن شرایط لازم برای تکرار موفقیت آنها و به خصوص پشتوانه سازی برای آنها داشته باشند.