فاطمه گودرزی عضو هیأت داوران بخش مسابقه ایران دوازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آثار دریافتی این بخش و کیفیت آنها توضیح داد: معمولاً در هر دوره از جشنواره پویانمایی شاهد یک تحول سلیقه یا پیشرفت تکنیکی هستیم و این دوره هم به همین صورت بود.
به گفته وی، تلاش هنرمندان برای بهتر شدن کیفیت آثار قابل ملاحظه و تعداد زیاد فیلم با تکنیک استاپ موشن به دبیرخانه رسیده بود که کیفیت اجرا در این آثار بسیار چشمگیر بود.
این فیلمساز حوزه انیمیشن ادامه داد: همچنین به نظر می‌رسید که تعداد بیشتری از فیلمسازان ما، آثار مهم تولیدشده و آخرین تحولات تکنیکی در دنیا را دیده، مطالعه کرده و مورد موشکافی قرار داده‌اند.
گودرزی درباره همگام شدن رشد در زمینه فرم و محتوا نیز توضیح داد: مدت‌ها بود که شاهد پیشرفت سال به سال تکنیک آثار بودیم اما در زمینه فیلمنامه ضعف دیده می‌شد ولی خوشبختانه امسال این طور دریافت کردم که در بخش تولید پیشرفت‌هایی در زمینه داستان گویی و ارتباط با مخاطب شکل گرفته که می‌تواند موجب اتفاقات خوبی در آینده این صنعت شود.
این طراح و گرافیست درباره نکات و ویژگی‌های مهم ۹۶ اثر پذیرفته شده این دوره گفت: فیلم‌های پذیرفته شده در بخش مسابقه ایران معمولاً جزو آثاری هستند که از نظر فنی کمترین ایراد و ضعف را داشته‌اند و یا به نوآوری و قوت خاصی در یک زمینه رسیده‌اند. کارهای این دوره از جشنواره هم به همین منوال بود و می‌توان این طور بیان کرد که عصاره بهترین‌های تولید شده در ۲ سال اخیر کنار هم جمع شده‌اند.
عضو هیأت داوران بخش مسابقه ایران جشنواره پویانمایی تهران درباره روند داوری آثار و موارد مهم در قضاوت یک اثر توضیح داد: جلسات داوری بسیار منظم، فشرده و همراه با تعامل بود. در مورد قضاوت یک اثر هنری نظر من این است که کلمه «قضاوت» شاید مناسب نباشد. در حقیقت اثر هر هنرمند فارغ از اینکه توسط دیگران چگونه خوانده شود، حاوی جستجو و کنجکاوی‌های اوست و با این دید اغلب آثار حاوی نکات و جذابیت‌های منحصر به فرد خود خواهند بود.
گودرزی افزود: داوری در چنین فضایی اغلب یک نگاه کلی برای نشانه‌های مشترکی است که توسط گروه بزرگ‌تری از افراد قابل شناسایی باشد.
وی که ساخت فیلم «کشاورز و گاو» را در کارنامه خود دارد، درباره نوع داوری این بخش و چالش برانگیز بودن آن بیان کرد: این روند خیلی ماهیت دقیق و قابل اندازه‌گیری ندارد بنابراین نمی‌دانم که دقیقاً موارد و رویکرد یکسانی در ذهن داوران نسبت به یک اثر لحاظ شده است یا خیر، اما چیزی که از آن اطمینان دارم این است که همه افراد این جلسات تا حد توان تلاش کردند تا این روند عادلانه جلو برود و سعی و تلاش هیچ هنرمندی نادیده گرفته نشود. مواردی از اختلاف سلیقه هم طبعاً وجود داشت که نشانه امیدبخش تفاوت در نگاه هاست.
این طراح و گرافیست درباره اهمیت بخش سینمای ایران جشنواره پویانمایی تهران گفت: به نظر من اصلاً نیازی نیست که کسی درباره اهمیت این بخش توضیحی دهد. هرکس بخواهد از فضای انیمیشن ایران مطلع شود نباید دیدن این مجموعه را از دست بدهد.
گودرزی در پایان درباره شانس دیده شدن آثار منتخب و حضور موفق در سایر جشنواره‌ها نیز توضیح داد: اغلب آثار منتخب یا کاندید شده، در بقیه جشنواره‌های داخلی هم پذیرفته می‌شوند مگر اینکه رویکرد جشنواره متفاوت و خاص باشد، اما در مورد جشنواره‌های کشورهای دیگر، معمولاً آثاری که نشانه‌های قابل درک بیشتری دارند، می‌توانند با سایر فرهنگ‌ها هم ارتباط بهتری برقرار کنند؛ حتی اگر موضوع خیلی محلی و بومی یا حتی خیلی شخصی باشد.
نظر شما