خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و اندیشه - مرتضی بریری: «عنکبوت مقدس» یکی از مباحث اصلی این روزها در رسانه‌های رسمی کشور و شبکه‌های اجتماعی است؛ فیلمی درباره قتل‌های زنجیره‌ای سعید حنایی در مشهد مقدس. هرچند که این فیلم در ایران ساخته نشده، اما نویسنده، کارگردان و بازیگران آن ایرانی هستند و موضوع داستان نیز مرتبط با ایران است. پس از اکران این اثر در جشنواره کن، دست‌های پشت‌پرده یهودی جایزه بهترین بازیگر زن را برای بازیگر ایرانی‌اش به ارمغان آورد.
من فیلم را ندیده‌ام و گمان هم می‌کنم بسیاری از منتقدان نیز فیلم را ندیده باشند چرا که (تا این لحظه) به صورت عمومی اکران نشده است؛ و این طبیعی است که هنوز نمی‌توانیم درباره محتوای این اثر نظر دهیم. لیکن پوستری که در رسانه‌ها از «عنکبوت مقدس» پخش شد، واجد معانی موهِنی است. به‌واقع پوستر و تیزر این فیلم بیانگر اهانت به ساحت مقدس و نورانی امام مهربانی‌هاست. البته این را هم می‌دانیم که ساختار فرهنگی و رسانه‌ای غربی‌ها «دیگری» سازند و این فیلم هم هرچند کارگردان و بازیگران آن ایرانی هستند (ایرانی‌هایی که ترک وطن کرده و دل در گرو دلارهای استکبار جهانی دارند.) اما توسط غرب و با پول و تفکر آنها ساخته شده است؛ پس عجیب نیست که محتوایی ضد اسلامی و ضد ایرانی داشته باشد.
مسئله من در این یادداشت، البته چیز دیگری است. می‌خواهم بگویم با توجه به پرونده سعید حنایی و هدفی که در دادگاهش از کشتن زنانی که به روسپی‌گری مشغول بودند، بیان شد، «عنکبوت مقدس» در راستای اهداف ضد اسلامی و ضد ایرانی ساخته شده است و قطعاً یکی از منابع فیلمنامه‌نویس مستندی است که خبرنگار خائن به وطن یعنی مازیار بهاری ساخت و در آن با گفت‌وگو با سعید حنایی و خانواده‌اش این ایده را به مخاطب القا کرد که ایدئولوژی اسلام مسبب انجام این قتل‌ها بود.
همه ما ایرانیان فارغ از هر دین و مذهبی، به وجود و حضور حضرت ثامن الحجج (ع) در کشورمان افتخار می‌کنیم؛ هرچه داریم از ائمه معصوم (ع) بوده و وجود امام هشتم (ع) در مشهد مقدس همیشه برای ما مایه خیر و برکت بوده است.
لیکن سوال اینجاست که ما در باب این نعمت الهی چه کرده‌ایم؟ آیا در بسط عقاید امامیه و معرفی ائمه به جهانیان کار اصولی انجام داده‌ایم؟ وجود امام هشتم در ایران فرصت خوبی را در جهت بسط دیپلماسی زیارت فراهم می‌آورد؛ آیا از جانب ما تلاشی در این زمینه صورت گرفته است؟ منابع مهمی در خصوص امام هشتم (ع) داریم، از جمله «عیون الاخبار» رضا که توسط شیخ صدوق به یادگار مانده است و همچنین پژوهش‌های مهمی در عصر جدید درباره این امام رئوف انجام شده است؛ نکته حائز اهمیت این است که این آثار تا چه اندازه به زبان‌های دیگر کشورهای جهان ترجمه شده‌اند؟ چقدر در معرفی این منابع و چه ارائه رایت آنها به ناشران جهانی موفق عمل کرده‌ایم؟
نکته اینجاست که وقتی ما برای آگاهی محجوران و نادانان نسبت به زندگی ائمه معصوم علیهم‌السلام و اسلام رحمانی تلاشی اصولی انجام نداده‌ایم، در جنگ نرم حال حاضر حملات این چنینی از سوی معاندان با پول و حمایت‌های دستان یهودی دور از انتظار نیست. تجربه ثابت کرده است که در پسِ‌پرده چنین اقداماتی غربی‌ها به دنبال عکس‌العمل ما هستند تا در ادامه پروژه خود، اسلام هراسی و شیعه هراسی را پیش ببرند. وقتی بازار اندیشه جهان از این منابع خالی است، طبیعتاً آنها می‌توانند با ارائه تولیداتی موهن پازل شیعه هراسی و ایران هراسی را در غرب کامل کنند.
شاید این فیلم باید ساخته می‌شد تا ما به خودمان بیاییم. بیایید از فرصت این فیلم استفاده کرده و دیپلماسی زیارت را فعال کنیم. می‌توان نخبگان فرهنگ از سراسر جهان را برای دیدار از مشهد مقدس و بارگاه حضرت ثامن الحجج (ع) دعوت کرد و ضمن این دیدار آثار و منابع درباره امام رئوف را در اختیارشان گذاشت. همچنین می‌توان از طریق سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی و ناشران فعال در حوزه بین‌الملل ورود پیدا کرد و در کشورهایی که این فیلم اکران می‌شود با ناشران محلی مذاکره کرد و کتاب‌هایی درباره امام رضا (ع) را برای ترجمه و انتشار به آنها معرفی کرد.
تجربه نشان داده که مخاطبان کشورهای غربی تا کتابی توسط ناشران خودشان منتشر نشود به آن اقبال چندانی نشان نمی‌دهند. بنابراین لازم است کپی رایت کتاب‌ها را در اختیار ناشران خارجی قرار داد تا آنها خود آثار را وارد بازار اندیشه در کشورشان کنند؛ از این فرصت استفاده کنیم.
نظر شما