پاره تن دانشگاه شیرازبرگردانده شود

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها: از زمانی که زمزمه‌های جابجایی دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز از چهار راه ادبیات شیراز به گوش رسیده، با واکنش‌های اهالی ادب و دانشگاه مواجه شده است.

دانشگاهیان بر این باورند که ساختمان دانشکده ادبیات باید در چهار راه ادبیات باقی بماند زیرا هویت فرهنگی این منطقه به مؤلفه‌های آن یعنی آرامگاه حافظ و دانشکده ادبیات گره خورده است.

کاووس حسن لی استاد زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز و مدیر مرکز حافظ شناسی ۳۱ خرداد امسال تاکید کرد که جدایی این ساختمان از دانشگاه شیراز کار سنجیده‌ای نیست و هویت فرهنگی این محدوده را دچار خدشه می‌کند (از اینجا بخوانید).

در این راستا محمدحسین کرمی رئیس بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به نکات حسن لی، بر ضرورت ماندگاری این بخش در چهار راه ادبیات تاکید کرد.

لطفاً نظر خودتان را درباره جایگاه بخش زبان و ادبیات فارسی در کنار حافظیه بفرمائید.

در خصوص جایگاه بخش زبان و ادبیات فارسی در جوار حافظیه، پیش از هر چیز سخنان دکتر کاووس حسن‌لی را بطور کامل تأیید و بر آنها تأکید می‌کنم و این موضوع را با رویکرد دیگری باز می‌نمایم. در آن زمانی که دانشگاه شیراز این قسمت و در حقیقت پاره‌ای از وجود خویش را واگذار کرد، به خاطر آن بود که دولت در آن سال (۱۳۸۶) تصمیم بر تمرکززدایی گرفته بود و دانشگاه شیراز به عنوان همراهی_ البته بدون توجه به اینکه، این مجموعه شناسنامه، هویت و محل تولد دانشگاه شیراز است_ با شرایطی واگذار کرد.

کاری که در آن زمان مسؤولان دانشگاه شیراز انجام دادند و بخش مهمی که خود بیش از همه به آن احتیاج داشتند واگذار کردند، علاوه بر همراهی با دولت، با هدف تأمین نیازهای مالی دانشگاه بود. این کاردرست مانند این است که بزرگ خانواده برای تأمین مایحتاج خانواده خود یکی از اعضای بدن یا یکی دیگر از اندام‌هایی که خود به آن محتاج‌تر است به فروش برساند، و انتظار می‌رود با رفع نیاز این عضو به صاحب آن بازگردد.

‌

از زمانی که من شنیدم دانشگاه این محل را واگذار کرده و در قبال آن استانداری پذیرفته است که در کمیسیون ماده ۵ و سایر مراحل به دانشگاه کمک کند که در بخش دیگری مجوز تجاری دریافت کند شگفت‌زده شدم، همیشه به خودم و همکارانم می‌گفتم اگر دانشگاه نیاز به کمک دارد مگر استانداری محترم به‌عنوان نماینده اصلی دولت نباید به هر نحو ممکن و بدون درخواست هیچ مابه ازائی این کار را انجام دهد؟ پس چگونه استانداری محترم فارس در آن زمان چنین درخواستی داشته است؟

فرض کنیم در آن زمان دانشگاه برای رفع نیاز استانداری محترم این بخش را واگذار کرده است، اکنون که نیازهای آنها برطرف شده است، چه کسانی جز صاحبان اصلی آن (بخش زبان و ادبیات فارسی) سزاواری در اختیار گرفتن مجدد آن را دارند.

حتی پا را از این فراتر بگذاریم، فرض کنیم که این محل، زادگاه دانشگاه شیراز و نشان هویت دانشگاه نیست و از آغاز متعلق به استانداری یا هر سازمان دیگری بوده است و ابتداء به ساکن می‌خواهد این ساختمان را به افراد یا ارگانی واگذار نماید، کدام سازمان یا چه کسانی لایق‌تر از استادان و دانشجویان بخش زبان و ادبیات فارسی هستند؟

یادآوری کنم که بخش زبان و ادبیات فارسی، یکی از مهم‌ترین گروه‌های زبان و ادبیات فارسی کشور است، که ۴ گرایش دکتری، ۴ گرایش ارشد و یک رشته زبان و ادبیات فارسی در دوره‌ی کارشناسی دارد. هم‌اکنون بخش زبان و ادبیات فارسی ۱۹ نفر عضو هیأت علمی دارد که ۱۰ نفر آن استاد تمام هستند. حدود ۱۲۰ دانشجوی کارشناسی، ۱۲۰ دانشجوی ارشد و ۱۰۰ دانشجوی دکتری دارد و دهها نفر از استادان دانشگاه شیراز، کرمان، تربیت مدرس، یاسوج، هرمزگان، رفسنجان، ارومیه، کازرون و… از فرهیختگان همین بخش هستند و تاکنون در مقاطع مختلف چند هزار تن فارغ‌التحصیل داشته است.

درباره بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه و جایگاه علمی این بخش توضیح می‌دهید؟

این بخش هم‌اکنون چندین مرکز پژوهشی فعال و کم نظیر دارد از قبیل قطب علمی پژوهش‌های ادبیات عامه، مرکز پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی، مرکز پژوهش‌های ادبیات کودک، مرکز پژوهش‌های ایران‌شناسی شاخه دانشگاه شیراز، دو مجله‌ی معتبر علمی- پژوهشی و یک مجله‌ی دیگر در انتظار دریافت درجه علمی پژوهشی است و غیر اینها که هر کدام در جایی و گوشه‌ای به‌سر می‌برند. و با بازگشت این مجموعه انواع فعالیت‌های پژوهشی عمومی می‌تواند با مدیریت این بخش برگزار شود و کارگاه‌های علمی مختلف برگزار گردد.

بطور کوتاه عرض کنم که هم‌اکنون کل دانشکده ادبیات و علوم انسانی حتی یک متر ساختمان که متعلق به خودش باشد ندارد و در بخشی از خوابگاه‌های دانشگاه مستقر است و با بازگشت این قسمت هر کدام از بخش‌ها که داوطلب باشند می‌توانند به جای پیشین خود بازگردند.

انتظارتان از استانداری چیست؟

خوشبختانه هم‌اکنون که شخصی دانشمند، دانشگاهی، دانا و شایسته استاندار فارس شده است، انتظار داریم این پاره و عضو ناگزیر را به پیکر دانشگاه شیراز بازگردانند و برای رفع نیازهای ضروری دانشگاه شیراز هر کمکی که لازم است بدون هیچ چشم‌داشتی مبذول کنند.