به گزارش خبرنگار مهر، نمایندگان مجلس شورای اسلامی صبح امروز (چهارشنبه ۲۲ تیر ماه) در جسله علنی مجلس در جریان رسیدگی به گزارش شور دوم کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها درمورد طرح نحوه تشکیل و فعالیت تشکل‌های صنفی– تخصصی ماده یک این طرح را تصویب کردند.
ماده ۱ این طرح به شرح زیر است:
عناوین و اصطلاحات به کار رفته در این قانون، دارای تعاریف زیر است:
الف- تشکل صنفی- تخصصی: تشکیلاتی است که به وسیله دارندگان کسب یا پیشه یا حرفه یا تخصص یا مهارت معین تشکیل شده و اهداف، برنامه‌ها و اقدامات آن به صورت غیر سیاسی، غیر دولتی، غیرتجاری، غیر انتفاعی و داوطلبانه در جهت منافع خاص مربوط به آن صنف بوده و براساس اساسنامه مصوب خود و در سطح ملی یا استانی فعالیت می‌کند.
تبصره- تشکل‌های صنفی – تخصصی که از این پس در این قانون «تشکل» نامیده می‌شوند، می‌توانند مطابق اساسنامه خود تحت عناوین دیگر از جمله جمعیت، انجمن، جامعه، مجمع، خانه و کانون نامیده شوند.
ب- تشکل ملی: تشکلی است که در حداقل یک دوم کل استان‌های کشور شعبه یا نمایندگی داشته و اعضای آن نیز از همان استان‌ها باشند.
تبصره- حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشکل‌های ملی، پانصد نفر است.
پ- تشکل استانی: تشکلی است که شعب یا نمایندگی آن محدود به یک استان بوده و اعضای آن صرفاً از همان استان باشند.
تبصره- حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشکل‌های استانی در استان‌های تا دو میلیون نفر جمعیت، یکصد نفر و در استان‌های تا سه میلیون نفر جمعیت، یکصد و پنجاه نفر و در استان‌های بیش از سه میلیون نفر جمعیت، دویست نفر است.
ت- عضو تشکل: داوطلب واجد شرایطی که مراحل عضویت را گذرانده و با پذیرش اساسنامه، دارای تعهدات و حقوق مندرج در آن است.
ث- ارکان تشکل: اشخاصی هستند که مسئولیت تشکیل، اداره و فعالیت تشکل را مطابق اساسنامه تشکل برعهده دارند، از قبیل هیئت مؤسس، مجمع عمومی، هیئت مدیره، مدیرعامل، بازرسان و یا سایر عناوین مشابه.
ج- هیئت مؤسس: اشخاص حقیقی که امور مربوط به تأسیس تشکل و وظایف مرتبط با آن را پیگیری و برای دریافت مجوز اولیه تأسیس و پروانه فعالیت اقدام می‌کنند.
چ- مجمع عمومی: بالاترین رکن تشکل است که طبق اساسنامه با اجتماع اعضا تشکیل می‌شود.
ح- هیئت مدیره: متشکل از منتخبین مجمع عمومی است که براساس اساسنامه، مسئولیت تحقق اهداف تشکل را برعهده دارد.
خ- مدیرعامل: عالی‌ترین مقام اجرایی تشکل است که مطابق اساسنامه تشکل از سوی هیئت مدیره و یا مجمع عمومی انتخاب و مسئولیت اجرای وظایف تشکل را برعهده دارد.
د- بازرسان: اشخاصی هستند که برای نظارت بر عملکرد ارکان تشکل از سوی مجمع عمومی انتخاب می‌شوند.
ذ- اساسنامه: سند مصوب مجمع عمومی است که متضمن ساختار، تشکیلات، ارکان و حدود وظایف و اختیارات، نحوه تعیین و تغییر اعضای ارکان، عضویت در تشکل، شرایط تغییر و اصلاح اساسنامه، مبنای اعتبار اسناد اداری و مالی، تعیین منابع مالی، نحوه انحلال و سایر موارد مربوط به تشکل مصرح در این قانون می‌باشد.
ر- کمیته: کمیته تشکل‌های صنفی – تخصصی موضوع ماده (۲) این قانون است.
ز- مجوز اولیه: مجوز موقتی است که مطابق این قانون جهت تحصیل شرایط لازم برای صدور پروانه فعالیت تشکل، توسط کمیته صادر می‌شود.
ژ- پروانه فعالیت: مجوزی است که به موجب این قانون به تشکل اجازه داده می‌شود تا مطابق اساسنامه و در چهارچوب قوانین و مقررات نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت کند.»
نظر شما