چرا غزه به یک پارادایم جدید نیاز دارد؟

به گزارش خبرگزاری مهر، پایگاه تحلیلی «میدل ایست آی» در گزارشی تحلیلی ضمن بررسی ریشه‌های تاریخی اقدامات خشونت‌بار نژادپرستانه و کشتار فلسطینیان به دست صهیونیست‌ها، راهکارهایی را نیز به مردم فلسطین در نقاط مختلف آن همچون نوار غزه ارائه می‌دهد که در ادامه خلاصه‌ای از آن را می‌خوانیم؛

حملات غیر انسانی رژیم صهیونیستی به نوار غزه در سال‌های ۲۰۰۶، ۲۰۰۹، ۲۰۱۲، ۲۰۱۴، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ تکرار شده‌است. این تراژدی هولناک به دلیل آپارتاید رژیم صهیونیستی که به طور کلی انسانیت مردم فلسطین و همچنین جمعیت غزه را انکار می‌کند، بارها و بارها تکرار شده‌است.

هنگامی که رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۹ برای ۲۲ روز پی در پی به غزه حمله کرد، آشکارا نشان داد که هدف آن از این اقدامات سرنگونی دولت حماس، پایان دادن به پرتاب موشک و بازگرداندن طرفداران پیمان ننگین اسلو در غزه است.

رژیم صهیونیستی این سناریو را همزمان با ادامه محاصره مرگبار قرون وسطایی غزه برای چهار بار تکرار کرد. اینک نیز در سال ۲۰۲۲ رژیم صهیونیستی بدون اینکه هیچ تحریکی از طرف غزه صورت گیرد، هدف جدیدی را برای آغاز جنگ وحشیانه خود علیه کودکان و زنان غزه اعلام کرد؛ این هدف چیزی جز نابودی جهاد اسلامی نیست.

البته هدف واقعی آنها که آشکارا بیان نشده، ایجاد و تعمیق شکاف بین غزه و کرانه باختری است تا فلسطین تحت کنترل کامل آنان درآید. این همان چیزی است که در حمله سال ۲۰۲۱ رژیم صهیونیستی به غزه محقق نشد.

غزه مردمانی به شدت مقاوم و ثابت قدم دارد همین امر به آنها این شهامت را می‌دهد که همراه با بقیه مردم فلسطین که آواره شده‌اند، مردم کرانه باختری و سرزمین‌های ۱۹۴۸، کمپین بین‌المللی برای تحریم علیه آپارتاید رژیم صهیونیستی راه‌اندازی کنند.

تنها خواسته مردم غزه در این برهه زمانی، تحریم اقتصادی، سیاسی و فرهنگی رژیم صهیونیستی است. این کمترین کاری است که «جامعه بین‌المللی» که تا کنون با بی‌تفاوتی نظاره‌گر جنایت‌های صهیونیست‌ها بوده، می‌تواند برای جبران همدستی خود در جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه، انجام دهد.

فلسطینی‌ها باید در یک جبهه ملی با یکدیگر متحد شوند؛ جبهه‌ای که خاطرات ناخوشایند پیمان اسلو را از اذهان عمومی پاک کند. این جبهه باید نشان دهد که مخالف همه پیشنهادات نژادپرستانه از جمله راه‌حل اشتباه برای ایجاد دو کشور است.

مردم فلسطین باید به صورت شفاف نشان دهند که از این به بعد راهی برای عادی‌سازی روابط با تل آویو وجود ندارد و فلسطینیان، کشورهایی همچون امارات، بحرین و مراکش را که در این مسیر تلاش می‌کنند، به دلیل پایمال کردن خون فرزندانشان مقصر می‌دانند. این کشورها باید بدانند تا زمانی که رابطه خود را با این رژیم اشغالگر قطع نکنند و از ترمیم چهره تل آویو در جامعه بین‌المللی دست بر ندارند، اجازه ارتباط دوباره با فلسطین را نخواهند داشت؛ چهره‌ای که به خون کودکان فلسطینی آغشته است.

چرا غزه؟

در پاسخ به این پرسش که «چرا رژیم صهیونیستی به طور خاص غزه را هدف حملات خود قرار می‌دهد؟» باید گفت که غزه هسته اصلی مصائب فلسطینی‌ها است؛ منطقه‌ای پرجمعیت که عمدتاً محل زندگی پناهندگان فقیر و تحت آزار و اذیت قرار گرفته‌ها است، شهری که همیشه مرکز مقاومت و مبارزه بوده‌است.

بگذارید با یادآوری «نکبه» (روز نکبت) نگاهی به بی‌رحمی رژیم صهیونیستی استعمارگر داشته‌باشیم. زمانی که باندهای صهیونیستی از شهرک نشینان اروپایی تصمیم گرفتند ساکنان صدها شهر و روستای فلسطینی را قتل‌عام و از محل زندگی خود بیرون کنند. بنابراین، فلسطینی‌ها از خانه‌های خود به مناطقی همچون غزه رانده شدند که تنها بخشی از فلسطین تاریخی است.

این دنیا چند قتل‌عام نژادپرستانه دیگر همچون «دیر یاسین» فلسطین یا «شارپویل» آفریقای جنوبی را می‌تواند تحمل کند؟

این بار به یک پارادایم جدید نیاز است. مردم فلسطین باید از راه‌حل‌هایی همچون همکاری امنیتی، ایجاد دو کشور و خو گرفتن به این شرایط ظالمانه فاصله بگیرند. با وجود یک حمله وحشیانه دیگر، خواستار احقاق کامل حقوق خود باشند تا امنیت فرزندان شأن را در یک کشور آزاد و دموکراتیک تضمین کنند.